Η νεολαία μπροστά στις εκλογές

Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε και πριν από την κρίσιμη εκλογική μάχη του Μάη, πολλά ερωτήματα πλανώνται πάνω από τη νεολαία. Έχει νόημα να ψηφίσουμε; Και τι να ψηφίσουμε; Μήπως είναι όλοι ίδιοι; 

Είναι αλήθεια ότι αυτήν τη χρονική στιγμή δεν υπάρχει κάποιο ισχυρό κίνημα νεολαίας παρόμοιο με εκείνα που συγκλόνισαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο θα ήταν άδικο να ρίξουμε το φταίξιμο για άλλη μια φορά στη νεολαία, να πούμε με ευκολία ότι δεν κινητοποιείται, ότι δεν ασχολείται, ότι είναι απολιτίκ, ή τουλάχιστον να μην το πούμε πριν να έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για να τη συναντήσουμε, για να την εμπνεύσουμε, για να της πούμε ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί. 

Κατ’ αρχάς χρειάζεται να θυμίσουμε ότι η νεολαία συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες μάχες των τελευταίων τεσσάρων μνημονιακών και καταστροφικών χρόνων. Ήταν στις πλατείες, έξω από τη Βουλή, στις μεγάλες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις για τον Παύλο Φύσσα, στις αντιρατσιστικές συγκεντρώσεις που έγιναν αργότερα. Επίσης τη νεολαία θα τη συναντήσουμε και σε πιο μικρές αλλά επίσης σημαντικές ομάδες. Μικρά σωματεία, κινήσεις αλληλεγγύης, αντιρατσιστικές οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς. Ωστόσο η νεολαία στο σύνολό της παραμένει ανοργάνωτη και δύσπιστη απέναντι στην Αριστερά. 

Τι προτείνουμε
Το ζήτημα λοιπόν είναι αν και τι έχουμε να προτείνουμε στον νέο κόσμο σε αυτές τις εκλογές. Σε αυτούς που μεταναστεύουν για να συναντήσουν αυτό το καλύτερο μέλλον που ψάχνουν πάντα οι μετανάστες, και σε αυτούς που μένουν για να το παλέψουν, σε αυτούς που κινδυνεύουν να διαγραφούν από τη σχολή τους γιατί δουλεύουν ταυτόχρονα αλλά και σε αυτούς που δεν βρήκαν κανένα ενδιαφέρον στο να πάρουν πτυχίο από μια σχολή που δεν επέλεξαν, στους εργαζόμενους, στους μαθητές που δίνουν πανελλήνιες, σε αυτούς που όντως είναι κολλημένοι στις καφετέριες και σε αυτούς που δεν ξεκολλάνε από τον υπολογιστή. Τι θα τους πούμε;

Κατ’ αρχάς θα τους πούμε ότι δεν υπάρχουν σωτήρες. Ότι αν δεν το παλέψουν αυτοί οι ίδιοι, δεν θα το κάνει κανείς γι’ αυτούς. 

Και σε αυτούς που πιστεύουν ότι με την αποχή στέλνουν μήνυμα; 

Η αποχή από την εκλογική διαδικασία είναι μεν μια πολιτική θέση, αλλά μια πολιτική θέση που δεν χτυπάει το σύστημα εκεί που πονάει, αλλά το αφήνει να κάνει απρόσκοπτα τη δουλειά του. Ένα μεγάλο κομμάτι του νέου κόσμου έχει, δικαιολογημένα ως έναν βαθμό, απαξιώσει το θεσμό των εκλογών θεωρώντας τον ανώφελο, υποκριτικό και αναποτελεσματικό. Θεωρεί πως η ψήφος του μπορεί να νομιμοποιήσει μια ανώμαλη κατάσταση για την οποία σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να βρεθεί συνένοχο. Η πολιτική των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των εκάστοτε κολαούζων τους με τη συνδρομή των κυρίαρχων ΜΜΕ έχει συντελέσει στη διαμόρφωση ενός γενικότερου κλίματος αποπολιτικοποίησης και έχει απομακρύνει μια μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων από την πολιτική ενασχόληση και συμμετοχή. Όμως η αποστροφή προς την πολιτική και η εξίσωση όλων των πολιτικών δυνάμεων ανεξαρτήτα από τις θέσεις τους ποιον πραγματικά βολεύουν; Η πιο καθαρή απάντηση είναι: αυτούς που κυβερνούν και το σύστημα που υπηρετούν. Πριν από κάποια χρόνια ο δικομματισμός προσπαθούσε να τραβήξει τους νέους στις κάλπες τάζοντάς τους «λαγούς με πετραχήλια». Σήμερα που δεν μπορεί να το κάνει εξαγοράζοντας συνειδήσεις, προτιμά να τους παθητικοποιήσει και να τους στρέψει στην αποχή. Πληθώρα ρεπορτάζ αστικών ΜΜΕ ταυτίζουν την αποχή των νέων με την αντισυστημικότητα, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να τους απομακρύνουν από την Αριστερά και την οργανωμένη πάλη απέναντι στον καπιταλισμό.

Γιατί ΣΥΡΙΖΑ
Είναι προφανές πως δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες για τη σημασία των εκλογών, ούτε να τις θεωρούμε μονόδρομο για το δρόμο προς μια άλλη κοινωνία. Ο ίδιος ο Μαρξ δεν είχε αυταπάτες για την εκλογική διαδικασία, λέγοντας πως «αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες».

Βασικό ζήτημα είναι η Αριστερά να ξαναπιάσει το νήμα των προηγούμενων νεολαιίστικων αγώνων. Η νεολαία πάντα στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια ήταν ο πυροδότης, ήταν η σπίθα για να ξεσπάσουν μεγάλοι λαϊκοί αγώνες και εξεγέρσεις. Αυτή η εμπειρία χρειάζεται να μεταφερθεί ξανά στη νέα γενιά. 
Το κυριότερο όμως είναι γιατί ΣΥΡΙΖΑ. Παρατηρείται το φαινόμενο να θεωρείται ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας ως μια από τα ίδια. Σίγουρα δεν θα ισχυριστούμε ότι όλα είναι καλώς καμωμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και λάθη έχει κάνει, και αντιφατικά μηνύματα έχει εκπέμψει, και δεν έχει μπορέσει να φέρει τα πάνω κάτω. Παρ’ όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που εξέφρασε και εκφράζει τα τελευταία χρόνια με μαζικούς όρους την αντίσταση. Το κόμμα που στήριξε την εξέγερση του Δεκέμβρη, το κόμμα που συμμετέχει και στηρίζει (όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο) τους αγώνες των εργαζομένων, τους αγώνες του κόσμου ενάντια στα μνημόνια, που οι άνθρωποί του δεν μοιράζουν χαμόγελα μόνο προεκλογικά, είναι αυτοί που στηρίζουν κάθε μάχη σε όλες τις γειτονιές, σε όλους τους εργασιακούς χώρους καθημερινά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο πείραμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, είναι ο πολιτικός χώρος που φοβούνται οι από πάνω και γι’ αυτό λασπολογείται συνεχώς, είναι το κόμμα που καλεί σε ενότητα όλη την Αριστερά, είναι η δύναμη που υπόσχεται ότι μαζί με τον κόσμο θα προχωρήσει στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, στην κατάργηση του μνημονίου, στην επαναφορά του βασικού μισθού, σε μέτρα για τους ανέργους, σε δικαιώματα στους μετανάστες, στο σπάσιμο της λιτότητας. Σωστά μπορεί να διερωτώνται οι νέοι άνθρωποι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει όσα υπόσχεται. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα αν όλοι εμείς δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να φτιάξουμε σωματεία, να σώσουμε τα σχολεία, τα πανεπιστήμιά μας, να παλέψουμε ενάντια στο φασισμό, να βάλουμε ένα τέλος στην αστυνομοκρατία και την καταστολή! Για όλους αυτούς τους λόγους, για πολύ περισσότερους ή και για λιγότερους, χρειάζεται σε αυτές τις εκλογές να ακουστεί η φωνή της νεολαίας, που ούτως ή άλλως παραδοσιακά ψηφίζει αριστερά. Ψηφίζοντας και δυναμώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει ο δρόμος για να πετύχουμε όλα αυτά που φοβούνται. Δίνουμε την ευκαιρία να κερδίσει το στοίχημα με την κοινωνία που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το αν θα τα καταφέρουμε εξαρτάται από το πόσο δυναμωμένη θα βγει η Αριστερά!

Ανατροπή
Ο Μάιος φέτος θα είναι ένας δύσκολος μήνας, στον οποίο αναμένεται από τη μια σκληρή συστημική προπαγάνδα από τα μίντια ενάντια συνολικά στην Αριστερά και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη καταιγισμός λαϊφσταϊλίστικων ρεπορτάζ που θα διαλαλούν ότι η νεολαία δεν πρόκειται να πάει να ψηφίσει αλλά θα επιλέξει να πάει στην παραλία ή για καφέ. Ας μην τους κάνουμε το χατίρι να επιλέξουν αυτοί για εμάς μέσα από την αποχή μας. Η περίοδος που διανύουμε είναι τόσο κρίσιμη κοινωνικά και πολιτικά που δεν χωράει οπισθοχωρήσεις και καθυστερήσεις. Τα κόμματα του μνημονίου και η ακροδεξιά πρέπει να αποδυναμωθούν εκλογικά και να τεθούν στο πολιτικό περιθώριο όσο το δυνατόν ταχύτερα. Πρέπει να τους ανατρέψουμε εδώ και τώρα, και η ψήφος προς την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη που οδηγεί σε αυτή την κατεύθυνση.