Πνιγμένοι στα αδιέξοδά τους, Σαμαράς και Βενιζέλος προσπαθούν με κάθε μέσο να περιορίσουν τα φαινόμενα διάλυσης στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Η αναμενόμενη ήττα των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές άνοιξε ήδη θέμα βιωσιμότητας της συγκυβέρνησης, ενώ το μετεκλογικό τοπίο μοιάζει με αληθινό ναρκοπέδιο.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι παραστάσεις του κυβερνητικού θιάσου φαίνεται ότι ρίχνουν αυλαία. Ακόμα και το Μεσοπρόθεσμο (βλ. σελ. 6) πέρασε με μόλις 150 ψήφους, παρά το «ναι» των Α. Λοβέρδου και Χ. Αηδόνη, που πλέον συμμετέχουν στην Ελιά. Με ψηφισμένα μέτρα 4,9 δισ. ευρώ και συνολικά 7,7 δισ. που υπολογίζει η τρόικα ότι θα χρειαστούν τη διετία 2015-17, με το μέτωπο της μείωσης του χρέους «ανοιχτό» για το φθινόπωρο, το επιχείρημα για «τέλος των μνημονίων» μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να ειπωθεί.
Χωρίς νομιμοποίηση
Η κυβερνητική πλειοψηφία, με μια νωπή ήττα στην ευρωκάλπη, δύσκολα θα αποτολμήσει να φέρει προς έγκριση το προαποφασισμένο 3o μνημόνιο και δεν αποκλείεται να επιχειρήσει μια «ηρωική έξοδο» μπροστά στην έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης.
Η απροθυμία των στελεχών της ΝΔ να μπουν στον προεκλογικό αγώνα και τα «αντάρτικα» ψηφοδέλτια σε δήμους και περιφέρειες ανάγκασαν τον Σαμαρά να κηρύξει πόλεμο «στη χαλαρότητα», προειδοποιώντας παράλληλα στην Κ.Ο. του κόμματος πως όλοι αξιολογούνται. Με στόχο τη συσπείρωση των «γαλάζιων» ψηφοφόρων, το μνημόσυνο του Κ. Καραμανλή στη Φιλοθέη μετατράπηκε σε συγκέντρωση όλων των φυλών της Δεξιάς: Σαμαράς, Καραμανλής, Ντόρα, αλλά και Πολύδωρας, Κακλαμάνης, στέκονταν δίπλα-δίπλα.
Για την ώρα, καραμανλικοί και μητσοτακικοί δεν φαίνεται να συναινούν στα σενάρια για αντικατάσταση του Σαμαρά, από την παρούσα Bουλή. Ωστόσο δεν υπάρχει συναίνεση για τη μετατροπή της ΝΔ σε «Νέα Ελλάδα», θεωρώντας ότι θολώνει το ιδεολογικό στίγμα της παράταξης. Εν αναμονή του εκλογικού αποτελέσματος πάντως, έστω και αρκετά δειλά, διάφορα δίδυμα διαδοχής αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους: Χατζηδάκης-Μητσοτάκης, Βορίδης-Γεωργιάδης κ.λπ.
Παρά τις καραμανλικές «ενέσεις» ενότητας πάντως, οι λίγες προεκλογικές ομιλίες του πρωθυπουργού γίνονται σε κλειστές αίθουσες των 300 ατόμων, με τη βοήθεια περιφερόμενων ΟΝΝΕΔιτών. Η όλη ρητορική του Σαμαρά βασίζεται στο φόβο και περιορίζεται στο τρίπτυχο: «Σταθερότητα-ανάκαμψη-ο τρομοκράτης ΣΥΡΙΖΑ που θα φέρει πισωγύρισμα». Για να μετριαστούν οι ανησυχίες από το ακροδεξιό προφίλ που αναδίνει μια τέτοια τακτική, ο ίδιος παρουσίασε πρόσφατα και μια δέσμη «συνταγματικών μεταρρυθμίσεων». Με το μανδύα των -δήθεν- νεωτερικών αλλαγών, προσπάθησε να κρύψει τις προτάσεις του για ένα ακόμα πιο αυταρχικό κράτος, απαραίτητο συμπλήρωμα για τη συνέχιση των πολιτικών της λιτότητας στο διηνεκές.
Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα για την κυβερνητική αντοχή όμως, είναι το ΠΑΣΟΚ. Η εικόνα κατάρρευσης των δημοσκοπικών ποσοστών της Ελιάς οδήγησε τον Βενιζέλο σε «βοναπαρτικές» ακροβασίες, ταυτίζοντας τις εκλογικές επιδόσεις της αφενός με την παραμονή του ΠΑΣΟΚ ή όχι στην κυβέρνηση, αφετέρου με την ύπαρξη της χώρας! Ο υφυπουργός εσωτερικών Λ. Γρηγοράκος εξειδίκευσε το δίλημμα ακόμα πιο προκλητικά, καλώντας τους ψηφοφόρους να αποφασίσουν εάν θέλουν η Ελλάδα να γίνει Ουκρανία! Την ίδια ώρα, οι όποιες ομιλίες του Βενιζέλου (παρουσία μερικών δεκάδων φίλων του) περιφρουρούνται από άνδρες των ΜΑΤ, εφόσον σε όποια πόλη βρεθεί, τον κυνηγούν απολυμένοι εκπαιδευτικοί και σχολικοί φύλακες.
Οι αξιοθρήνητοι εκβιασμοί του Βενιζέλου ομολογούν ότι η συνοχή της κυβέρνησης έχει πολύ «κοντινή» ημερομηνία λήξης. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτουν τον τρόμο των «από πάνω» για τη συστημική σταθερότητα και την άνοδο της Αριστεράς. Το πολιτικό τέλος του συνεταίρου του Σαμαρά είναι εκτός απροόπτου προδιαγεγραμμένο. Σε συνδυασμό με την ανοιχτή αμφισβήτηση εκ μέρους του Γ. Παπανδρέου, στελέχη όπως ο Κ. Σκανδαλίδης ζητούν να ανοίξει θέμα ηγεσίας, την ώρα που ο Μ. Κασσσής δηλώνει ότι «το ΠΑΣΟΚ πάει για διάλυση».
ΔΗΜΑΡ
Στον όλο καβγά τρύπωσε και η ΔΗΜΑΡ, που παλεύει και αυτή για την εκλογική της επιβίωση. Ξεχνώντας ότι επί ένα χρόνο έβαζε πλάτη στα μέτρα κοινωνικής λεηλασίας, ο Κουβέλης κάλεσε τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ σε ενίσχυση του δικού του «προοδευτικού πόλου», χρεώνοντας στο ΠΑΣΟΚ ότι έχει καταντήσει συμπλήρωμα της Δεξιάς. Οι παραπάνω διαγκωνισμοί δεν είναι τίποτε άλλο από τη διεκδίκηση ηγεμονικού ρόλου στις προσπάθειες ανασύνθεσης της (όποιας) Κεντροαριστεράς, αμέσως μετά τις εκλογές.
Οι κινήσεις πανικού και απελπισίας των αστικών πολιτικών δυνάμεων και των υπολειμμάτων της σοσιαλδημοκρατίας είναι η καλύτερη επιβεβαίωση της «σφαλιάρας» που έρχεται. Τα κόμματα που υλοποίησαν την ολομέτωπη επίθεση της άρχουσας τάξης ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία, που οδήγησαν στην εξαθλίωση και την ανεργία εκατομμύρια ανθρώπους για να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια στους δανειστές, που ανέχτηκαν και στήριξαν τους νεοναζί, έφτασαν πλέον στη στιγμή της αναμέτρησης με τη λαϊκή οργή.