Στις τριπλές εκλογές της 18ης και της 25ης Μαΐου, η λαϊκή οργή για τα τέσσερα και πλέον χρόνια μιας λιτότητας άδικης, μονομερούς και αναποτελεσματικής, ως προς τους διακηρυγμένους στόχους, θα βρει την έκφρασή της.
Αυτό το γνωρίζει η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, η οποία ωφελήθηκε σημαντικά από αυτή την πολιτική, καθώς και οι εκπρόσωποί της, δηλ. η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Προκειμένου να περιορίσουν την έκταση της ήττας τους, κινδυνολογούν για άλλη μια φορά ότι θα χαθεί η «σταθερότητα» και θα «εκτροχιαστούμε» από το δρόμο της ανάπτυξης. Όμως η μόνη σταθερότητα που έχει γνωρίσει η συντριπτική πλειονότητα του λαού είναι σταθερή μείωση εισοδημάτων, σταθερή καταστροφή της υγείας και της παιδείας, σταθερός περιορισμός της δημοκρατίας, σταθερή ροπή της συγκυβέρνησης προς τα ακροδεξιά. Όσο για την ανάπτυξη, ακόμη κι αν ποτέ έρθει, θα είναι με ακόμη χαμηλότερους μισθούς και με διατήρηση της ανεργίας.
Όμως, εκτός από τις κινδυνολογίες, οι αστοί αναζητούν εφεδρείες, με σκοπό να αντικαταστήσουν το χρεοκοπημένο πολιτικό τους προσωπικό. Σενάρια εκτροπών αλλά και προβοκάτσιες «ψιθυρίζονται» ανοιχτά. Οι αποκαλύψεις των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» σχετικά με το πώς ανατράπηκε ο Παπανδρέου από τους Βενιζέλο-Μπαρόζο, πώς πάρθηκε πίσω το δημοψήφισμα, πώς με ένα μήνυμα του Μπαρόζο ο Σαμαράς «ξέχασε» μέσα σε ένα βράδυ τις αντιμνημονιακές του διακηρύξεις, αποδεικνύουν ότι έχουν γραμμένη τη λαϊκή βούληση στα πιο παλιά τους παπούτσια.
Βέβαια τις τελευταίες ημέρες, πανικόβλητες οι μνημονιακές δυνάμεις τρέχουν να περάσουν από τη Βουλή σειρά φιλοκαπιταλιστικών τροπολογιών –απόλυτα καταστροφικών για τον κόσμο της εργασίας, για τη δημοκρατία αλλά και για το περιβάλλον–, λες και στις 25 Μαΐου διεξάγονται εθνικές εκλογές στις οποίες αναμένουν να χάσουν κατά κράτος. Ταυτόχρονα επιστρατεύουν διεθνείς παράγοντες και παντελώς ανυπόληπτες δημοσκοπήσεις μπας και επηρεάσουν τα ελάχιστα ουδέτερα τμήματα του πληθυσμού.
Φαίνεται ότι ακόμη και η κυβέρνηση έχει πειστεί από το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ότι «στις 26 φεύγουν». Το ζήτημα είναι να πείσει κι άλλους ανθρώπους ο ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό μπορεί να γίνει. Να μη «στρογγυλέψει» τις θέσεις του στα κρίσιμα τελευταία 24ωρα, να μη δώσει τροφή στη βασική φιλολογία των «παπαγάλων» ότι «όλοι ίδιοι είναι». Να επιμείνει ότι αυτή τη φορά υπάρχει ένα εργαλείο, για τους φτωχούς, τους ανέργους, το εργατικό-λαϊκό κίνημα και τον κόσμο της Αριστεράς, να ανατρέψει το τέρας του μνημονίου και τα τέρατα που το στηρίζουν.
Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ στις 18 και στις 25 του Μάη θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό ευρύτερη, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ποσοστά. Σε αυτό το στόχο τόσο η «Εργατική Αριστερά» (που κυκλοφόρησε δύο έκτακτα 20σέλιδα φύλλα της) όσο και η ΔΕΑ έριξαν και θα ρίξουν όλες τις δυνάμεις τους. Γιατί μόνο με μια μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, οι εκλογές θα αποτελέσουν πράγματι το πρώτο βήμα για την οριστική συντριβή του μνημονιακού μπλοκ, για την αναθέρμανση των αγώνων, για την ανατροπή της λιτότητας. Γιατί μόνο τότε πράγματι αυτές οι εκλογές θα γίνουν η αφετηρία για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα συγκρουστεί με τις ευρωηγεσίες και που θα θέσει ως άμεση προτεραιότητά της, την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, χωρίς ίχνος φόβου, ενός φόβου που έτσι και αλλιώς έχει αλλάξει πλευρά…