Γαλλία: Συντριβή Ολάντ, νίκη Λε Πεν

Η κατάρρευση των κυβερνητικών Σοσιαλιστών συνεχίζεται, με το ταπεινωτικό 14% (χειρότερο και από το 16,5% του 2009 και μίλια μακριά από την εκλογική νίκη του 2012). Η παραδοσιακή Δεξιά του UMP δεν κερδίζει καθώς βρέθηκε στο 21% από το 27,8% του 2009, με την ακροδεξιά της Μαρίν Λε Πεν να ηγεμονεύει στα δεξιά. Το FN καβάλησε το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού. Ενισχύθηκε από την προώθηση της ακροδεξιάς ατζέντας και από το UMP και την υπόκλιση των Σοσιαλιστών στην ατζέντα «νόμος και τάξη». Κυρίως καρπώνεται τη λαϊκή οργή ενάντια στη λιτότητα από μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε ως «αριστερά» και δυσφημίζοντας δραματικά την έννοια, στρώνει το δρόμο στην ακροδεξιά έκφραση της οργής, που διευκολύνεται να πάρει τέτοιους δρόμους όσο το εργατικό κίνημα δεν σηκώνει το γάντι. 
Τη ζοφερή εικόνα συμπληρώνει (και εν μέρει εξηγεί) η αποτυχία της γαλλικής Αριστεράς. Το Μέτωπο έμεινε στο 6,34%, στα ίδια με το 6% που είχε κερδίσει ως πρωτοεμφανιζόμενη δύναμη το 2009, και πολύ πίσω από τις προσδοκίες που γέννησε μετά τις εθνικές εκλογές του 2012. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στην άκρα Αριστερά, όπου πέραν της LO, που πήρε ένα 1%, το NPA δεν μπόρεσε να κατέβει σε όλες τις περιφέρειες και βυθίστηκε στο 0,3%, που δεν απέχει μόνο από το 4,9% του 2009 (που από καιρό φαντάζει μακρινό), αλλά και από το 1-2% που κατέγραφε τα τελευταία χρόνια. Αθροιστικά, το 7,6% που μαζεύει συνολικά η Αριστερά, στις συνθήκες που επικρατούν (κατάρρευση του Ολάντ, άνοδος του FN), είναι λίγο. 
Μαζί με άλλα ζητήματα –από τη (μη) συγκρότηση του Μετώπου μέχρι τα ευρωπαϊκά ζητήματα– ξεχωρίζει το τραύμα που άφησαν οι κεντροαριστερές συμμαχίες του ΚΚΓ στις δημοτικές. Η κρίση των δημοτικών αποδείχθηκε «ταυτοτική»-στρατηγική και όχι ένα απλό επεισόδιο, έδειξε πως βαραίνει συνολικά στο Μέτωπο, ιδιαίτερα στις συνθήκες απαξίωσης του Ολάντ. Η εξέλιξη στη Γαλλία είναι μια τρομακτική προειδοποίηση. Ο «συναγερμός» που –υποτίθεται πως–  χτύπησε στα κυβερνητικά κλιμάκια πρέπει να χτυπήσει στους πραγματικούς ενδιαφερόμενους και τους μόνους πραγματικούς αντιπάλους του φασισμού, την Αριστερά και το εργατικό κίνημα, επειγόντως.