Ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές μόνο στο Παρίσι συνεχιζόταν η απεργία διαρκείας των σιδηροδρομικών στη Γαλλία, καθώς το κοινοβούλιο υπερψήφισε τελικά το νομοσχέδιο συγχώνευσης δύο εταιρειών (η εταιρεία των τρένων και η εταιρεία που διαχειρίζεται τις γραμμές) με κάποιες τροποποιήσεις που υποτίθεται «διασφαλίζουν τους εργαζόμενους απέναντι στις ανησυχίες τους» και στις περισσότερες πόλεις οι συνελεύσεις αποφάσισαν τη λήξη.
Ημερ.Δημοσίευσης
Η απεργία ήταν η μεγαλύτερη από το 2010 (χρονιά της μεγάλης εργατικής εξέγερσης, η ήττα της οποίας αποδείχθηκε τα επόμενα χρόνια καθοριστική), καθώς τα μέλη της CGT και των SUD κράτησαν την απεργία τους για πάνω από 10 μέρες. Ήταν η πρώτη μεγάλη συνδικαλιστική μάχη με την κυβέρνηση Ολάντ και αρκούσε για να προκαλέσει εκνευρισμό στον οικονομικό Τύπο για την «επιστροφή της παλιάς, κακής Γαλλίας των απεργιών». Με μικρότερους αγώνες (σε κάποια ταχυδρομεία, από τους παρτ-τάιμ ηθοποιούς θεάτρου) να συνεχίζονται, μένει να φανεί αν το εργατικό κίνημα ξεπερνά το παραλυτικό σοκ ή αν η υποχώρηση της απεργίας θα βαρύνει στην προσπάθεια ανασύνταξης...