Σημείο καμπής για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο 21 και 22 Ιούνη 2014. Μπορεί το ζητούμενο της συνεδρίασης να ήταν ο απολογισμός των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών, ωστόσο η συζήτηση αφορούσε στον σχεδιασμό για το άμεσο μέλλον.
Ημερ.Δημοσίευσης
(Δημοσιεύτηκε στο Rproject.gr)
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και άλλα στελέχη της ηγετικής ομάδας παρουσίασαν, χωρίς πολλές περιστροφές είναι η αλήθεια, ένα σχέδιο που στο επίκεντρό του βρίσκεται η απόφαση για την προσέλκυση στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ένταξη σ’ αυτόν είτε ως συμμαχία, της ΔΗΜΑΡ ή στελεχών της, ανεξάρτητων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ή και ευρύτερα, με αποκλειστικό κριτήριο την απόσπαση από το κυβερνητικό μπλοκ και τις επιδιώξεις του για πλειοψηφία 180 βουλευτών προ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Στην ουσία, η οποία επίσης παρουσιάστηκε ευθέως, πρόκειται για ένα συνολικότερο σχέδιο «κυβερνησιμότητας» του ΣΥΡΙΖΑ (πέρα δηλαδή από τους «καταναγκασμούς» της προεδρικής εκλογής), με πολλά ενδεχόμενα ανοιχτά ως προς το εύρος των συμμαχιών και συνακόλουθα της κυβέρνησης. Σχέδιο που παρουσιάστηκε ως το «μόνο εφικτό» λόγω, δήθεν, της δυσκολίας συμμαχιών προς τ’ αριστερά και της υποχώρησης του κινήματος. Στη θέση της «κυβέρνησης της Αριστεράς» (πέρα από τις διάφορες ερμηνείες) μπαίνει τώρα ο «ευρύς συνασπισμός εξουσίας».
Η απόφαση πάρθηκε με πλειοψηφία, η οποία ωστόσο είναι διαφορετική από το σύνηθες 70% - 30% όλων των τελευταίων συνεδριάσεων της ΚΕ. Η τροπολογία της Αριστερής Πλατφόρμας για την απόρριψη της κεντροαριστερής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε 59 ψήφους έναντι 84 κατά, με 4 λευκά και 7 καταγραμμένες αποχές (ενώ και κάποια άλλα μέλη της ΚΕ επέλεξαν «σιωπηρά» να απέχουν από την ψηφοφορία). Είναι ένα αποτέλεσμα ενδεικτικό των ουσιαστικών διεργασιών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών, πλήθος ομιλητών/ριών κατέθεσαν τις εμπειρίες και τα συμπεράσματά τους από την προεκλογική περίοδο αναδεικνύοντας αδυναμίες αλλά και λανθασμένες επιλογές που έγιναν. Εξάλλου πολλοί/ές τοποθετήθηκαν κριτικά, συνολικά επί της πολιτικής στροφής που επιχειρεί η ηγετική ομάδα και άσκησαν κριτική, συχνά ιδιαίτερα σκληρή, στις επιλογές μα και στον τρόπο που αυτές έγιναν, έξω από τις συντεταγμένες διαδικασίες και τα εκλεγμένα όργανα, αναδεικνύοντας τα προβλήματα στη δημοκρατική και συλλογική λειτουργία του κόμματος.
Το νέο και πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι αυτή η στάση χαρακτήρισε στελέχη από όλο το φάσμα των τάσεων του κόμματος, διαμορφώνοντας την εντύπωση ότι οι επιλογές με αιχμή τη στρατηγική για την «κυβερνησιμότητα» και τη στροφή στον «ρεαλισμό» συγκροτούν νέα πολιτική γεωγραφία στον ΣΥΡΙΖΑ και προαναγγέλλουν ανακατατάξεις στους εσωκομματικούς συσχετισμούς.
Ο «χώρος» που εκφράστηκε με το κείμενο των 53 κατέληξε εντέλει να μην εκφραστεί με δική του τροπολογία, αν και κάποια στελέχη του διατύπωσαν, συχνά με ιδιαίτερα αιχμηρό τρόπο, κριτική στις επιλογές της ηγεσίας.
Τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας συνολικά, καθώς και του Κόκκινου Δικτύου ειδικότερα, ανέδειξαν τους κινδύνους που κρύβει η στροφή για την προοπτική της κυβέρνησης της Αριστεράς. Επέμειναν στην ανάγκη για αριστερή πολιτική και ριζοσπαστικοποίηση της γραμμής και του κόμματος συνολικά, με κατεύθυνση την οργάνωση της πολιτικής συζήτησης και της δράσης μέσα στα κοινωνικά τμήματα που αποτελούν κατά προτεραιότητα την κοινωνική βάση της Αριστεράς: στον κόσμο της εργασίας, στους ανέργους, στη νεολαία, στα λαϊκά στρώματα, καθώς και στην ανάγκη ανάληψης ουσιαστικής και ειλικρινούς πρωτοβουλίας για τη συμπαράταξη της Αριστεράς.
Ανέδειξαν επίσης ότι η στροφή προς την Κεντροαριστερά όχι μόνο δεν διαφυλάσσει κανέναν ηγεμονικό ρόλο για τη ριζοσπαστική, αριστερή γραμμή, αλλά αντίθετα ανοίγει τον δρόμο σε κυβερνήσεις γενικότερης συνεργασίας «εθνικής ενότητας» και «οικουμενικού» τύπου.
Η σύνοδος αυτή της ΚΕ φανέρωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εισέρχεται σε μια νέα κρίσιμη φάση όπου θα κριθεί αν το κόμμα έχει τα εφόδια και την αντοχή να αποκρούσει τις συστημικές πιέσεις και τα δήθεν εκλογικά διλήμματα. Να επιμείνει στο δρόμο της ριζοσπαστικοποίησης της δράσης και των ιδεών, επιτυγχάνοντας την ηγεμονία της Αριστεράς και τους όρους για την κυβέρνηση της Αριστεράς, απορρίπτοντας την αναδίπλωση και την προσαρμογή στο συστημικό πλαίσιο.