Το success story του ταξικού πολέμου πρέπει να ανακοπεί

Όμως, εκτός από ξεπούλημα των υποδομών στις μεταφορές και στην ενέργεια, το μεγαλύτερο μέρος των συμφωνιών αφορά τη χρηματοδότηση Ελλήνων εφοπλιστών προκειμένου αυτοί να ναυπηγήσουν πλοία σε… κινεζικά ναυπηγεία. 
Εφοπλιστές
Έτσι κι αλλιώς, η συμβολή των Ελλήνων εφοπλιστών είναι μηδενική σχεδόν σε όλους τους τομείς: Οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρους (58 φοροαπαλλαγές), δεν κατασκευάζουν πλοία στην Ελλάδα και δεν απασχολούν παρά ελάχιστο πια ελληνικό εργατικό δυναμικό (7.500 ναυτικούς όλους κι όλους σε 5.000 πλοία, σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, δηλ. περίπου 9 ναυτικούς η καθεμία από τις 800 εφοπλιστικές οικογένειες, εξ ου και το 70% της ανεργίας του κλάδου). To μοναδικό επιχείρημα των εξαγορασμένων απολογητών των εφοπλιστών αποτελεί η ελληνική σημαία που κυματίζει σε κάποια από τα πλοία τους (η Λιβερία έχει αντίστοιχο αριθμό πλοίων με δική της σημαία, όμως ο λαός ζει σε μεσαιωνικές συνθήκες). Όμως ακόμη κι αυτό το επιχείρημα έχει πάψει προ πολλού να ισχύει αφού μόνον το 25% των ελληνόκτητων πλοίων φέρουν πια ελληνική σημαία. 
Αντίστοιχης ποιότητας είναι και το άλλο success story του καλοκαιριού, δηλ. του τουρισμού: Ενώ οι αφίξεις των τουριστών αυξάνονται (20 εκατ. καταγράφηκαν το 2013 και φέτος αναμένεται νέο ρεκόρ), οι εργαζόμενοι βιώνουν αύξηση της ανεργίας, χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας –π.χ. 10ωρο εργασίας– και μείωση των αποδοχών, κατά 15% σε σχέση με το 2012, όπως λέει το σωματείο τους.
Πόλεμος
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι πρόκειται τελικά για αληθινό success story: η επιτυχία αφορά τον πόλεμο κατά της εργατικής τάξης. Αυτός εξάλλου είναι ο σκοπός όλων των κυβερνήσεων στην Ευρώπη. Ενώ το Δημόσιο στις ΗΠΑ εξακολουθεί να δανείζεται από τον… Θεό, παρότι το κράτος είναι καταχρεωμένο, στην ΕΕ τα αφεντικά λένε ότι αυτό δεν το επιτρέπει η… θρησκεία μας. Ο λόγος είναι ότι θέλουν να καταστρέψουν το «ανταγωνιστικό μειονέκτημα» που έχουν σε σχέση με τους άλλους καπιταλιστές του πλανήτη: τις εργατικές κατακτήσεις των τελευταίων εκατό ετών. Και τις καταστρέφουν με απειλή το χρέος και τα ελλείμματα και φόβητρο την ύπαρξη και τη συμμετοχή στο ευρώ. Η ταξικότητα του πολέμου φαίνεται και από το γεγονός ότι το 2010 και το 2011 το φτωχότερο 10% του ελληνικού πληθυσμού έχασε το 33% του εισοδήματός του, την ίδια στιγμή που το πλουσιότερο 10% έχασε μόνο το 13%. Στη μεταποίηση, π.χ., οι Έλληνες καπιταλιστές επέβαλαν την τελευταία πενταετία μια τεράστια αύξηση της υπεραξίας που καρπώνονται, καθώς η μείωση του εργατικού μισθού (μοναδιαίο κόστος εργασίας επιστημονικότερα) έφτασε στο 38,1%. 
Την ίδια στιγμή που οι απολογητές του συστήματος πιπιλίζουν τη λιωμένη από καιρό καραμέλα για «φως στο βάθος του τούνελ», το νέο «καμπανάκι» για την κατάρρευση του ΑΕΠ ήρθε από την ΕΛΣΤΑΤ, η οποία ανακοίνωσε μείωση του τζίρου της βιομηχανίας κατά 9,8% τον Απρίλιο σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2013. Πρόκειται για πραγματική βουτιά αφού η πτώση είναι διπλάσια του προηγούμενου Απριλίου (4,6% σε σχέση με το 2012). Η εικόνα έγινε ακόμη χειρότερη καθώς το πρώτο τετράμηνο του 2014 υπήρξε και πτώση των εξαγωγών σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Η αιτία είναι η καπιταλιστική απληστία: υπήρξε μείωση της ανταγωνιστικότητας κατά 6% που προήρθε από την… αύξηση των τιμών των προϊόντων, παρά την κατάρρευση του μισθολογικού κόστους που προαναφέραμε.
Νέα μέτρα
Η κυβέρνηση δήλωσε στις 20/6 στο Γιούρογκρουπ, διά στόματος του νέου υπουργού Οικονομικών (που όπως και ο προηγούμενος δεν έχει λάβει καμία ψήφο σε κάποια εκλογική διαδικασία) ότι θα συνεχίσει ανελέητα τον ταξικό αυτό πόλεμο. «Η πολιτική της κυβέρνησης δεν αλλάζει, αλλά επισπεύδεται», είπε στους ομολόγους του κυνικά ο Χαρδούβελης, ο οποίος δεσμεύτηκε ότι εντός του καλοκαιριού η Ελλάδα σκοπεύει να εκπληρώσει τα 12 προαπαιτούμενα για την εκταμίευση των υπο-δόσεων ύψους 2 δισ. ευρώ.
Από τον δε Σεπτέμβριο σχεδιάζουν τη μείωση των μισθών σε δημόσιους υπαλλήλους που δεν έχουν πτυχίο ΑΕΙ-ΤΕΙ, δηλ. των ήδη πλέον χαμηλόμισθων. Έτσι ο εισαγωγικός μισθός σχεδιάζεται να μειωθεί από τα 780 ευρώ στα 580 ευρώ όπως και στον ιδιωτικό τομέα. Όπως είχε προαναγγείλει ο Μητσοτάκης θα δώσει, από αυτές τις περικοπές, αυξήσεις στους πιο «παραγωγικούς» υπαλλήλους, δηλ. στους φίλους του και σε κάποιους αποφοίτους ΑΕΙ (με προφανή στόχο τη διάσπαση των εργαζομένων με ψίχουλα). Ταυτόχρονα η κυβέρνηση σχεδιάζει να καταργήσει τη μισθολογική ωρίμανση και πλέον αύξηση θα παίρνει κάποιος μόνον μαζί με προαγωγή –αλλιώς θα μένει μισθολογικά στάσιμος επ’ αόριστον.
Την ίδια στιγμή η κοινωνική ασφάλιση συνεχίζει να καταρρέει ως αποτέλεσμα της ληστείας του PSI του Βενιζέλου, της τεράστιας εισφοροδιαφυγής, εισφοροελάφρυνσης και εισφοροκλοπής των αφεντικών, της αύξησης της ανεργίας και της αναγκαστικής συνταξιοδότησης χιλιάδων εργαζομένων. Σύμφωνα με την «Καθημερινή» το 2016 θα απαιτηθεί σχεδόν ένα δισ. επιπλέον των προβλεπομένων για να εξακολουθήσουν να δίνονται συντάξεις, ενώ το 2017 το επιπλέον απαιτούμενο ποσό θα είναι σχεδόν διπλάσιο (1,9 δισ.). Ο Βρούτσης βρίσκει αφορμή και μειώνει απτόητος κι άλλο τα εφάπαξ μέχρι και κατά 81% (!) και μάλιστα αναδρομικά για όσους αποχώρησαν από την 1/9/2013 και μετά. Αλλά και πολλοί από αυτούς που έχουν ήδη βγει σε σύνταξη δεν την εισπράττουν: αυτήν τη στιγμή εκκρεμούν 136.040 αιτήσεις κύριας σύνταξης, άλλες 136.000 επικουρικής, ενώ περίπου 45.000 άνθρωποι περιμένουν το εφάπαξ.
Από την πλευρά των φόρων, η κυβέρνηση συνεχίζει το ίδιο αδίστακτα στοχεύοντας να αρπάξει σχεδόν 11 δισ. μέσα στο β’ εξάμηνο του 2014 μέσα από το φόρο εισοδήματος, την έκτακτη εισφορά, το τέλος επιτηδεύματος, τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων και τα τέλη κυκλοφορίας. Η αναλογία των φτωχότερων στρωμάτων σε αυτούς τους φόρους θα είναι ακόμη μεγαλύτερη λόγω της κατάργησης των φιλολαϊκών απαλλαγών (αφορολόγητο για παιδιά κ.λπ.).
Απέναντι σε αυτό τον πόλεμο, η Αριστερά και το εργατικό κίνημα πρέπει να αντιτάξουν συμμετρικά όπλα. Οι πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση επείγουν.