Απειλητικοί για τη δημοκρατία, αλλά ασταθείς όσο ποτέ

Το να συνεχίσει να κυβερνά με ΚΥΑ και επιστρατεύσεις κάθε είδους είναι δυνατό, αλλά όχι για πολύ ακόμη. Ίσα ίσα η κυβέρνηση, παρά την επίδειξη πυγμής στις καθαρίστριες και στους εργαζομένους στη ΔΕΗ, έχει γίνει πιο ασταθής απ’ ό,τι ήταν πριν από τις ευρωεκλογές. 
Συγκρούσεις
Ιδού τα πρόσφατα παραδείγματα των εσωτερικών συγκρούσεων: Ο Γ. Παπανδρέου, μέσω συνεργάτη του επιτέθηκε άγρια στην κυβερνητική εκπρόσωπο Σ. Βούλτεψη επειδή χρησιμοποίησε την έκφραση «λεφτά υπάρχουν» για να κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο μυστικοσύμβουλος του Σαμαρά, ο Φ. Κρανιδιώτης επιτέθηκε στον Βενιζέλο υποστηρίζοντας Κύπρια ευρωβουλευτή στην αντιπαράθεσή της με τον Έλληνα ΥΠΕΞ. Ο (ξανά)υπουργός Λοβέρδος έχει δηλώσει ότι δεν εφαρμόζει έναν προϋπολογισμό που δεν έχει ψηφίσει, ενώ ο επίσης πασόκος Κουκουλόπουλος δηλώνει ότι «πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε ιδιωτικοποιήσεις όπως αυτή της ΕΥΑΘ». Και τα δύο πασοκικά αντάρτικα τα χαϊδεύει… κριτικά ο ίδιος Βενιζέλος.
Στις 7/7 ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), και υποψήφιος της ΝΔ για τις ευρωεκλογές, Βασίλης Κορκίδης φανέρωσε κι άλλες πτυχές των δυσκολιών της κυβέρνησης: αφού «έδωσε στεγνά» το κόμμα του σε λέγοντας ότι ήδη έχει υπογραφεί η απόφαση για το άνοιγμα των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του έτους σε 13 περιοχές της χώρας, ανακοίνωσε -ως απάντηση σε αυτή την απόφαση- την παραίτησή του από την Πολιτική Επιτροπή, από όλα τα άλλα όργανα του κόμματος και τελικά την αποχώρησή του από αυτό.
Δεν είναι τυχαίο που σε αυτές τις συνθήκες ο έτερος μυστικοσύμβουλος του Σαμαρά και βουλευτής επικρατείας Χρ. Λαζαρίδης δεν διέψευσε δημοσίευμα της «Real News», σύμφωνα με το οποίο εισηγήθηκε στον πρωθυπουργό πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο –παρότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα όχι μόνον να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να σχηματίσει κυβέρνηση. Ασφαλώς το σενάριο Λαζαρίδη προβλέπει και νέες πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο του 2015 (καθώς τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πλέον αυτός που δεν θα μπορεί να βρει 180 βουλευτές για να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας) και επάνοδο του Σαμαρά στην κυβέρνηση. Βέβαια αυτό το σενάριο έχει δύο βαριές προϋποθέσεις: Α) Να μην έχει υλοποιήσει τις βασικές αντιμνημονιακές φιλολαϊκές δεσμεύσεις του ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτές προβλέπονται στο πρόγραμμά του, ώστε να χάσει τόσο γρήγορα τη λαϊκή εμπιστοσύνη. Β) Η ΝΔ να έχει παραμείνει ενιαία παρά την εκλογική σφαλιάρα και -ακόμη πιο ευφάνταστο- να έχει παραμείνει αρχηγός της ο Σαμαράς. 
Κατεύθυνση
Οι ενδείξεις πάνε προς την ανάποδη κατεύθυνση. Η ΝΔ-Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά είχε ήδη τη ρητή ή άρρητη απαξίωση μεγάλου μέρους των κεντρώων και καραμανλικών στελεχών του κόμματος.
Στο ΠΑΣΟΚ, η διένεξη συνεχίζεται καθώς σειρά στελεχών δεν μπορούν να χωνέψουν τη συνεχιζόμενη συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά, αλλά και το γεγονός ότι ποτέ ο αρχηγός τους δεν συνήψε τη νέα προγραμματική συμφωνία με τη ΝΔ, την οποία Ευαγγελιζόταν (δηλ. ένα πρόγραμμα με κάποια αριστερά άλλοθι ώστε να υπάρχει λόγος ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ ως κάτι διαφορετικού από τη ΝΔ). Είναι χαρακτηριστική η πρωτοβουλία στελεχών από τον «κοινωνικό και συνδικαλιστικό χώρο» -κείμενο της οποίας αναμένεται να υπογράψουν πάνω από 1.000 μέλη- η οποία θέτει θέμα αλλαγής πολιτικής, κατηγορεί τον ίδιο τον Βενιζέλο ότι έχει μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε συμπλήρωμα της ΝΔ και ζητεί τον τερματισμό της σύμπραξης με τη Δεξιά. Μεταξύ των «ανταρτών» φέρονται να είναι η Φ. Γεννηματά, ο Μ. Καρχικάμης και ο Θ. Μωραΐτης. 
Από την πλευρά του ο Βενιζέλος, χαρακτηρίζει «γελοία» τη συζήτηση για αλλαγή ηγεσίας (άρα είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα γι’ αυτόν) και κατέβασε κόντρα στους παραπάνω το δικό του στρατό με πρώτο σύνταγμα κρούσης τους «6» (Χριστοφιλοπούλου, Κωνσταντινόπουλος, Π. Καψής, Δρέττα, Σπηλιόπουλος, Χειμωνάς) που ζητάνε έκτακτο συνέδριο της Ελιάς. Είναι τέτοια όμως η αμφισβήτηση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και η μαζική αντίρρηση των υπολοίπων, ώστε τελικά Βενιζέλος υποχρεώθηκε να κάνει πίσω και αντί Ελιάς θα υπάρξει συνέδριο της… Δημοκρατικής Παράταξης –φυσικά μέχρι τις επόμενες εκλογές οπότε θα σκαρφιστούνε άλλο όνομα.
Παραχωρήσεις;
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, προκειμένου να αντέξει στη μακρά προεκλογική περίοδο που έτσι κι αλλιώς ανοίγει μπροστά μας, η κυβέρνηση του Σαμαροβενιζέλου προσπαθεί να εκμαιεύσει σε πρώτη φάση κάποιες παραχωρήσεις από την τρόικα, όπως περισσότερες δόσεις για όσους χρωστούν στην εφορία και τα  ασφαλιστικά ταμεία, σταδιακή μείωση της έκτακτης εισφοράς, καθώς και μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης. Το πιο πιθανό είναι να μην πάρει τίποτε από όλα αυτά. Όμως ακόμη κι αν γίνουν δεκτά αυτά τα αιτήματα, το αντίβαρο, δηλ. οι μαζικές απολύσεις και το καταιγιστικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που άρχισε με τη ΔΕΗ, θα είναι πολύ χειρότερο. Και αυτό είναι το σενάριο που πρέπει να αποτραπεί άμεσα. Πράγμα που δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.