Ο Έμπολα, η φτώχεια και το κλίμα υστερίας

Το πρόσφατο ξέσπασμα του Έμπολα, με 2.000 κρούσματα και 1.000 θύματα στη Δυτική Αφρική, είναι το πιο φονικό από τότε που εμφανίστηκε ο ιός το 1976.

Ημερ.Δημοσίευσης
Συντάκτης
.

Ιστορικά, μόνο 19 ξεσπάσματα είχαν πάνω από 10 θύματα και από αυτά μόνο 7 είχαν πάνω από 100 κρούσματα. Καθώς ο ιός μεταφέρεται από ένα είδος νυχτερίδας σε άλλα ζώα και από εκεί στον άνθρωπο και καθώς δεν μεταφέρεται μέσω αέρα, παρά μόνο μέσω σωματικών υγρών, ο Έμπολα πάντα «περιοριζόταν» σε χωριά στην ύπαιθρο. Η σημερινή επιδημία είναι αποτέλεσμα της εξάπλωσης των παραγκουπόλεων γύρω από τα αστικά κέντρα και της ακραίας φτώχειας που μαστίζει τις χώρες της Δυτικής Αφρικής. Για παράδειγμα, η στοιχειώδης υγιεινή (νερό και σαπούνι) αλλά και ένα στοιχειώδες σύστημα υγείας θεωρούνται αρκετά για να ανακόψουν την εξάπλωση του ιού. Αλλά τόσο το νερό και το σαπούνι όσο και το σύστημα υγείας είναι είδη πολυτελείας στις χώρες της Δυτικής Αφρικής. Αυτές οι «λεπτομέρειες» απουσιάζουν συνήθως από τα δυτικά ΜΜΕ για δύο λόγους: Αφενός για να συνεχιστεί η υστερία του τύπου «ο Έμπολα είναι μια πτήση μακριά», ενώ μια επιδημία είναι σχεδόν αδύνατη στις δυτικές χώρες. Αφετέρου για να αποκρυφτεί το γεγονός ότι –αν και ο Έμπολα πράγματι έχει πιο θανάσιμα συμπτώματα από άλλους ιούς– τα πιο «θανατηφόρα» χαρακτηριστικά της επιδημίας είναι η φτώχεια, η προτεραιότητα στην «παραγωγή νέων εμβολίων» (που θα αποφέρουν κέρδος) αντί για χρηματοδότηση ενός καλού συστήματος υγείας, και η εκμετάλλευση της μαύρης ηπείρου από τα «κέντρα» του καπιταλισμού...

 

Φύλλο Εφημερίδας

Κατηγορία