Διώξεις ενάντια σε φιλοπαλαιστίνιους ακτιβιστές

Κι αν οι δηλώσεις αυτές «προειδοποιούσαν» στις αρχές του 2014, οι βομβαρδισμοί της Γάζας από το Ισραήλ το περασμένο καλοκαίρι ξεσήκωσαν ένα ακόμα πιο δυναμικό κύμα αλληλεγγύης στην αντίσταση των Παλαιστινίων ανά την υφήλιο, επαναφέροντας στην επικαιρότητα το ζήτημα της απομόνωσης του κράτους-τρομοκράτη, αναδεικνύοντας το BDS σε ουσιαστική στρατηγική διεθνιστικής αλληλεγγύης και αντίστασης. Τα στοιχεία της έκθεσης της «παγκόσμιας ημέρας δράσης του BDS» για το 2014 (που πραγματοποιήθηκε σε 23 χώρες) αλλά και της 8ης ετήσιας Εβδομάδας Ισραηλινού Απαρτχάιντ (IAW - που πραγματοποιήθηκε στα πανεπιστήμια 202 χωρών) επιβεβαιώνουν τα πλήγματα που έχει επιφέρει το BDS στο πολιτικοοικονομικό καθεστώς του Ισραήλ από το 2005 έως σήμερα. Για παράδειγμα, η καμπάνια ενάντια σε εταιρείες ισραηλινών συμφερόντων και η επιβολή κυρώσεων διαφόρων κρατών (Τουρκία, Νορβηγία, Βολιβία, Βενεζουέλα κ.ά.) στο Ισραήλ έχουν κοστίσει στην ισραηλινή οικονομία περισσότερα από 30 εκατομμύρια δολάρια μόνο για το 2014. 
Ο πανικός που έχει προκαλέσει στο Ισραήλ η εντυπωσιακή ανάπτυξη του BDS τα τελευταία χρόνια οδηγεί το σιωνιστικό κατεστημένο στη σοβαρή πλέον ανάγκη να αναχαιτιστεί το κύμα αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας προσπάθειας αναχαίτισης του BDS απαντάται στο πλαίσιο του λεγόμενου «ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ», που καταδικάζεται ως προσπάθεια «φίμωσης του ελεύθερου λόγου» και οι υποστηρικτές του διώκονται ως «αντισημίτες». 
Σε αρκετά πανεπιστήμια της Αυστραλίας (π.χ. Monash και La Trope) φιλο-ισραηλινές εβραϊκές ενώσεις φοιτητών, όπως για παράδειγμα η Ένωση Εβραίων Φοιτητών (AUJS), με τη συχνή στήριξη δεξιών φοιτητικών παρατάξεων, πραγματοποιούν καμπάνιες διαμαρτυρίας, χαρακτηρίζοντας την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό ως «πράξη αντισημιτισμού», επιχειρώντας να ρίξουν λάσπη στο περιεχόμενο του BDS. Ακόμα πιο προκλητική είναι η στάση των διοικήσεων των πανεπιστημίων: Αρκετοί ακτιβιστές που έχουν ταχθεί ανοιχτά υπέρ του BDS αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρές κατηγορίες ενώπιον των πρυτανικών αρχών και απειλούνται με απομάκρυνση από τα πανεπιστήμια.
Όπως είναι φυσικό, το BDS έχει σημειώσει σημαντική ανάπτυξη στις ΗΠΑ, που αποτελούν και έναν από τους μεγαλύτερους και πιο κρίσιμους υποστηρικτές του κράτους-τρομοκράτη. Για τον ίδιο όμως λόγο οι ΗΠΑ αποτελούν και χαρακτηριστική περίπτωση όξυνσης των διώξεων κατά ακτιβιστών που τάσσονται υπέρ του BDS. 
Η Megan Marzec, πρόεδρος της Συγκλήτου των Φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, ανάρτησε ένα βίντεο στο Διαδίκτυο όπου, στο πλαίσιο του ευρέως διαδεδομένου ice-bucket challenge, περιέλουσε τον εαυτό της με έναν κουβά «αίματος», στέλνοντας μήνυμα για τη «γενοκτονία στη Γάζα και την κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ», καλώντας το Πανεπιστήμιο του Οχάιο να διακόψει τους δεσμούς του με το Ισραήλ. Πέρα από σεξιστικές προσβολές και απειλές κατά της σωματικής της ακεραιότητας από φιλοσιωνιστικές οργανώσεις, αντιμετωπίζει και την επίθεση εφημερίδων, μπλογκς και φοιτητικών όργανων που πρόσκεινται στο ρεπουμπλικανικό κόμμα, που απαιτούν την παραίτησή της από τη θέση της προέδρου, κατηγορώντας την για «αντισημιτική συμπεριφορά».
Στις αρχές Αυγούστου, το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις απέσυρε την πρόταση μονιμοποίησης στον Dr. Steven Salaita, συγγραφέα του βιβλίου «Israel’s Dead Soul» και υποστηρικτή του BDS, ως αποτέλεσμα της δημόσιας άσκησης κριτικής του τελευταίου στο κράτος του Ισραήλ και το σιωνισμό μέσω... Twitter. Η σχετική επιχειρηματολογία έκανε λόγο για το «ύφος της κριτικής» του Salaita και την «κατάχρησης της ακαδημαϊκής ελευθερίας» από αυτόν, χαρακτηρίζοντάς τον «κήρυκα του αντισημιτισμού». Τελικά, η πρύτανης του πανεπιστημίου, Phyllis Wise, με δημόσιες δηλώσεις της παραδέχθηκε πως η απόλυση του Salaita δρομολογήθηκε από το διοικητικό συμβούλιο κάτω από την πίεση της απόσυρσης φιλοϊσραηλινών κονδυλίων. 
Η περίπτωση του Salaita αποτελεί, ίσως, την πιο σημαντική δίωξη στις ΗΠΑ, καθώς το κύμα αλληλεγγύης υπέρ του έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με αρκετούς ακαδημαϊκούς να ακυρώνουν τη συνεργασία τους με το πανεπιστήμιο, 11 τμήματα του πανεπιστημίου να δίνουν «ψήφο μη εμπιστοσύνης» στο διοικητικό συμβούλιο και την πρύτανη προσωπικά, ενώ περισσότεροι από 17.600 υπέγραψαν τη φόρμα διαμαρτυρίας για την επαναπρόσληψη του Salaita στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις. Ταυτόχρονα, η υποστήριξη του μποϊκοτάζ έχει πλέον επεκταθεί σε όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια του Ιλινόις. 
Το επιχείρημα της «ελευθερίας του λόγου» που εισάγεται με προβοκατόρικο τρόπο από το υποστηρικτές του Ισραήλ καταρρέει από την κατάσταση στο εσωτερικό του ίδιου του σιωνιστικού κράτους, με τις διώξεις όσων ακαδημαϊκών εναντιώνονται στην κρατική ιμπεριαλιστική πολιτική. Για παράδειγμα, ο Ilan Pappe, συγγραφέας του βιβλίου «The Ethnic Cleansing of Palestine», εκδιώχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Χάιφα λόγω των δημόσιων τοποθετήσεών του ενάντια στην πολιτική του Ισραήλ και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα αναζητώντας εργασία στη Μ. Βρετανία. 
Οι ακαδημαϊκοί χώροι στο Ισραήλ (και όχι μόνο, αλλά ας μην επεκταθούμε) δεν δραστηριοποιούνται στο περιθώριο της ιμπεριαλιστικής του πολιτικής, αλλά συχνά αποτελούν μέρος της. Για παράδειγμα, το ειδικά διαμορφωμένο όχημα μαζικής καταστροφής των σπιτιών των Παλαιστινίων φέρει την (υπερήφανη) υπογραφή του «Πολυτεχνείου» της Χάιφα. Το ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ συνιστά τη διακοπή των σχέσεων και των δεσμών των πανεπιστημίων ανά την υφήλιο με το κράτος του Ισραήλ, και ως προς αυτό όχι μόνο δεν αντιτίθεται στην ελευθερία του λόγου, αλλά στοχεύει στην επέκταση αυτής και στην Παλαιστίνη, απέναντι σε ένα κράτος που συστηματικά επιδιώκει την περιστολή των ελευθεριών (και βομβαρδίζει συστηματικά σχολεία και πανεπιστήμια στη Γάζα).
Από την άλλη, οι φωνές που χαρακτηρίζουν τους ακτιβιστές του BDS ως αντισημίτες διαψεύδονται από τη σημαντική αποδοχή που έχει σημειώσει το BDS από πολλές ομάδες και κοινότητες Εβραίων στη διασπορά αλλά και στο ίδιο το εσωτερικό του Ισραήλ. Αντίθετα, εκείνο που γεννά και συντηρεί τον αντισημιτισμό είναι η ιδέα πως όλοι οι Εβραίοι αποτελούν ένα ομοιογενές σώμα που καθοδηγεί ή/και ασπάζεται στο σύνολό του τις πολιτικές επιλογές του Ισραήλ. Η άποψη πως κάθε αντίδραση ενάντια στο κράτος του Ισραήλ συνιστά πράξη αντισημιτισμού είναι σαν να ισχυρίζεται κανείς πως οι δράσεις ενάντια στο νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ ήταν ρατσιστικές! 
Η πάλη ενάντια στην ισραηλινή προπαγάνδα και η εξάπλωση του BDS μπορούν να φέρουν ακόμα πιο κοντά τις «τελευταίες μέρες» του τελευταίου απαρτχάιντ στον πλανήτη.