ΓΣΕΕ

Όταν μπροστά σου έχεις να αντιμετωπίσεις την προσπάθεια κυβέρνησης, δανειστών και εργοδοτών να διαλύσουν τα συνδικάτα, τότε το αυτονόητο είναι να αντισταθείς. Να υπερασπίσεις τη συλλογικότητα που σου επιτρέπει να οργανώνεις τους αγώνες στο χώρο εργασίας και να διεκδικείς τα ήδη δοθέντα δικαιώματα που έχεις και ακόμη περισσότερα. Αυτό δεν είναι απλά ο προσδιορισμός της ύπαρξης του σωματείου. Είναι η αρχή της συνειδητοποίησης ότι ανήκεις σε μια ομάδα ανθρώπων, σε μια κοινωνική τάξη με τα ίδια συμφέροντα. Η διοίκηση της ΓΣΕΕ όμως δεν έχει συνεδριάσει εδώ και 9 μήνες, ενώ αδιαφορεί στο αίτημα της ΑΔΕΔΥ για κοινή σύσκεψη και ανάληψη δράσεων των δύο Συνομοσπονδιών.
Η ΠΑΣΚΕ, που παρά τη συντριβή της πολιτικής της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια συνεχίζει να έχει την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ, επιλέγει το ρόλο του συμπαραστάτη στα σχέδια των εργοδοτών. Έτσι εξηγείται και το ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο μετά από καιρό ξαναέκανε δηλώσεις ο πρόεδρός της Παναγόπουλος ήταν για να μας θυμίσει ότι το ύψος του κατώτατου μισθού πρέπει να το καθορίζουν οι κοινωνικοί εταίροι, απαντώντας στις σχετικές εξαγγελίες Τσίπρα και ξεχνώντας ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν ήδη καταργήσει το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης από το 2012. Σπεύδοντας επίσης να συμπληρώσει ότι ακόμη κι αν μια κυβέρνηση κάνει νόμο που θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό, αυτό δεν υπαγορεύει στους εργοδότες την άμεση εφαρμογή του. 
Η Αριστερά πρέπει να αναλάβει δράση άμεσα. Χτίζοντας νέα σωματεία, με τις διαδικασίες βάσης να παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις, με δράσεις και προτάσεις αποτελεσματικές για την ανατροπή της κυβέρνησης, που μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς στα συνδικάτα και να ξαναγίνει η ΓΣΕΕ των εργατών και όχι των εργοδοτών.