Μετά τις επανειλημμένες πιέσεις που ασκήθηκαν στην ηγεσία της ΓΣΕΕ τόσο από την ΑΔΕΔΥ όσο και από αρκετές «μικρές» κλαδικές κινητοποιήσεις, αποφασίστηκε γενική απεργία την Πέμπτη 27 Νοέμβρη.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Μετά τις επανειλημμένες πιέσεις που ασκήθηκαν στην ηγεσία της ΓΣΕΕ τόσο από την ΑΔΕΔΥ όσο και από αρκετές «μικρές» κλαδικές κινητοποιήσεις, αποφασίστηκε γενική απεργία την Πέμπτη 27 Νοέμβρη. Είναι μια ευκαιρία επανενεργοποίησης μιας κρίσιμης μάζας εργαζομένων στους εργατικούς χώρους. Μιας κρίσιμης μάζας που τα προηγούμενα χρόνια βγήκε στους δρόμους και κατάφερε να ρίξει δύο κυβερνήσεις.
Είναι αλήθεια ότι η πλειονότητα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, λόγω του ότι δεν κατόρθωσε να ξεφορτωθεί τα σκληρά μέτρα του μνημονίου, έστρεψε μαζικά τις ελπίδες της σε εκλογικές διαδικασίες που θα έφερν την ανατροπή. Είναι εξίσου αλήθεια επίσης ότι αυτό το δυναμικό έδωσε και δίνει μάχες και στους χώρους εργασίας του και στις πόλεις και τις γειτονιές του, άλλες με αρκετή ένταση και επιτυχία, όπως η αξιολόγηση στο Δημόσιο, η μάχη στην Cosco και η μάχη στις Σκουριές της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία, και άλλες παρατεταμένες και σκληρές αλλά ανεπιτυχείς, όπως αυτή των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ αλλά και των υγειονομικών του ΕΟΠΥΥ.
Από όλες αυτές τις μάχες, η Αριστερά και οι συνδικαλιστικές της παρατάξεις έχουν στα χέρια τους χρήσιμα συμπεράσματα για να τα αξιοποιήσουν στο κρίσιμο ζητούμενο της περιόδου: την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων των νεοφιλελεύθερων μνημονίων και της κυβέρνησης που τα εφαρμόζει. Είναι εξακριβωμένο ότι στην πλειονότητα των χώρων εργασίας η συζήτηση γενικεύεται από τους ίδιους τους εργαζομένους, που μέσα από τις συνέπειες που καθημερινά υφίστανται έχουν γίνει πιο απαιτητικοί και ζητούν αποτελέσματα. Ζητούν πειστική προοπτική για να σταματήσουν τις μηχανές. Για να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους ώστε να παραλύσουν το κράτος και τους καπιταλιστές. Είναι αυτός ο λόγος που τους έκανε να δεχθούν μαζικά την πρόταση του ΜΕΤΑ για την απεργία-αποχή ενάντια στην αξιολόγηση. Είναι αυτός ο λόγος που όταν δεν είδαν ξεκάθαρο σχέδιο και μαζική στήριξη, ιδιαίτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, συμμετείχαν λιγότερο και με μικρή αυτοπεποίθηση στους αγώνες που έδωσαν με αποτέλεσμα αυτοί να ηττηθούν.
Η οργάνωση της απεργίας
Ύστερα από πολύ καιρό δίνεται η ευκαιρία να υπάρχει χρόνος για να οργανωθεί μια μεγάλη απεργία, με μαζική συμμετοχή και στην απεργία και στις συγκεντρώσεις που θα γίνουν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Μπορεί ο χρόνος να μην επαρκεί για να οργανωθεί ένα πανελλαδικό συλλαλητήριο, που αν δούμε και τη διεθνή εμπειρία, ιδίως από την Ισπανία, θα μπορούσε να δώσει φτερά στο εργατικό κίνημα, αλλά υπάρχει αρκετός για να γίνουν οι δρόμοι κάθε πόλης ποτάμια που θα απαιτούν την ανατροπή της κυβέρνησης και της βάρβαρης νεοφιλελεύθερης λιτότητας των μνημονίων.
Η Αριστερά οφείλει να δώσει πολιτικό χρώμα στην απεργία. Καλώντας στη γενική απεργία όχι με μόνο στόχο να μην περάσει ο προϋπολογισμός. Όχι μόνο με στόχο να σταματήσει η αξιολόγηση, όχι μόνο με στόχο να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και τα κλεισίματα σχολείων και νοσοκομείων, όχι μόνο με στόχο την κατάργηση των χαρατσιών και το σταμάτημα της φορολεηλασίας. Αλλά με αιτήματα όπως οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, η απαγόρευση των απολύσεων, η επαναφορά της κυριακάτικης αργίας. Όλα τα αιτήματα των συνδικάτων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα πρέπει να βγουν στο προσκήνιο. Και με ένα κύριο αίτημα, για να μπορούν όλα αυτά τα αιτήματα να γίνουν εφικτά: την ανατροπή της κυβέρνησης. Έχοντας ξεκάθαρο ότι αυτό δεν θα γίνει μέσα από μία και μόνη γενική απεργία. Αλλά μέσα από μια σειρά κινητοποιήσεων που πρέπει να συνεχιστούν και να κλιμακωθούν αμέσως μετά τη γενική απεργία της 27ης Νοέμβρη.
Αυτό σημαίνει ότι δεν γίνεται να ξαναχρησιμοποιήσουμε στην οργάνωση της απεργίας ξαναζεσταμένες λογικές που ως τώρα έχουν αποδειχθεί τουλάχιστον αναποτελεσματικές, αν όχι ηττοπαθείς, για το εργατικό κίνημα.
Κατ’ αρχάς ενόψει της γενικής απεργίας στις 27 Νοέμβρη πρέπει να μπουν στην άκρη οι λογικές ότι η 24ωρη απεργία είναι μια τουφεκιά στον αέρα. Λογικές που ίσχυαν τα προηγούμενα χρόνια, όταν ο κόσμος ήταν στους δρόμους σχεδόν κάθε μέρα, όταν γινόταν σχεδόν κάθε μήνα, ακόμη και δύο και τρεις μέρες, γενική απεργία και αυτό που έλειψε τότε ήταν η άμεση κλιμάκωση και η γενική απεργία διαρκείας. Τώρα είχε να προκηρυχθεί γενική απεργία εδώ και πολλούς μήνες, και σε πολλούς κλάδους δεν υπάρχουν επίσης κινητοποιήσεις. Αν απλώς καταγγείλεις τη γραφειοκρατική ηγεσία της ΓΣΕΕ που καλεί σε μια 24ωρη και τίποτα παραπάνω, τότε θα γίνεις θύμα των γραφειοκρατών. Θα ρίξεις νερό στο μύλο τους και θα έχεις μια γενική απεργία με μικρή συμμετοχή που δεν θα δυναμώσει τους ταξικούς αγώνες, αλλά θα στείλει περισσότερους εργαζομένους στη δύσκολη καθημερινότητά τους, χωρίς αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση, χωρίς διάθεση για αγώνες.
Το ΠΑΜΕ κατόρθωσε πρόσφατα να οργανώσει ένα μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο, οργανώνοντάς το σε βάθος χρόνου και κατορθώνοντας να συμμετάσχουν σε αυτό πάνω από 1.000 σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Ο λόγος που το κατάφερε είναι ότι δεν είχε δοθεί σε αυτά τα συνδικάτα καμιά άλλη αγωνιστική πρόταση, σε μια περίοδο που αυτό ήταν απολύτως αναγκαίο. Το αν το ΠΑΜΕ θέλει να αξιοποιήσει πραγματικά προς το συμφέρον της εργατικής τάξης αυτήν την προσπάθεια θα φανεί από το αν θα επιμείνει σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις στις 27 Νοέμβρη. Δεν μπορεί σωματεία που αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην κινητοποίηση της 1ης Νοέμβρη να θεωρηθούν μη ταξικά, επειδή δεν θα κάνουν ξεχωριστή πορεία από τα υπόλοιπα συνδικάτα στις 27 Νοέμβρη.
Στους χώρους και στις γειτονιές
Ο πρώτος σταθμός είναι οι χώροι εργασίας. Από χθες, δηλαδή από την ημερομηνία που προκηρύχθηκε η γενική απεργία, χρειάζεται να γίνουν γενικές συνελεύσεις. Να περάσουν τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις ως πρόγραμμα της γενικής απεργίας κάθε κλάδου. Να οριστεί σε κάθε σωματείο και κάθε ομοσπονδία ένα πρόγραμμα κινητοποιήσεων μέχρι τη μέρα της πανεργατικής απεργίας. Με καταλήψεις, αποκλεισμούς διευθύνσεων και κτιρίων, στάσεις εργασίας, συσκέψεις με φορείς και επιτροπές κατοίκων στις γειτονιές που θα καταλήγουν σε δράσεις στήριξης της απεργίας σε κάθε γειτονιά.
Με καθημερινές περιοδείες των παρατάξεων της Αριστεράς στους χώρους ή οργανώνοντας εκδηλώσεις και συζητήσεις. Βάζοντας ως πρώτο μεγάλο σταθμό τη διαδήλωση του Πολυτεχνείου, όπου θα είναι χρήσιμο να εμφανιστούν και συνδικάτα με τα πανό τους.
Σημαντική είναι η πρωτοβουλία του ΜΕΤΑ και του ΣΥΡΙΖΑ να δοθεί η μάχη για να κλείσουν και οι μικρομαγαζάτορες, οι φαρμακοποιοί κ.ά. επαγγελματίες τα μαγαζιά τους στις 27 Νοέμβρη, δίνοντας παλλαϊκό χαρακτήρα στην κινητοποίηση. Το ΜΕΤΑ καλεί επίσης σύσκεψη συνδικαλιστών και σωματείων την Πέμπτη 6 Νοέμβρη για την οργάνωση της απεργίας. Αντίστοιχες συσκέψεις οργανώνει το Κόκκινο Δίκτυο εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία και στην Υγεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πρωτοστατήσει σε αυτήν την κατεύθυνση. Οι βουλευτές του πρέπει μαζί με τις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε γειτονιά και πόλη να μεταφέρουν στον κόσμο, με περιοδείες σε χώρους και γειτονιές, την κρισιμότητα που θα έχουν οι κινητοποιήσεις τους όχι μόνο για την ανατροπή της κυβέρνησης, αλλά και για να στηριχτεί μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα κάνει πράξη τα αιτήματα των συνδικάτων και των εργαζομένων.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να ξαναβγάλουν στο προσκήνιο τον κρίσιμο κρίκο, τους ίδιους τους εργαζομένους, για τις μάχες ενάντια στα μέτρα της συγκυβέρνησης αλλά και για τις πολιτικές εξελίξεις.