Να απομονώσουμε τα αιματοβαμμένα καθεστώτα του Ισραήλ και της Αιγύπτου

Αθώος ο Μουμπάρακ, νεκροί δύο  διαδηλωτές

Το Σάββατο 29 Νοέμβρη, το αιγυπτιακό καθεστώς έστειλε ένα ακόμα ισχυρό συμβολικό μήνυμα σε «όσους δεν κατάλαβαν»: Τα δικαστήρια αθώωσαν τον Χόσνι Μουμπάρακ για τη δολοφονία των διαδηλωτών της επανάστασης του Γενάρη του 2011. Οι δικαστές που επικαλούνται μια κάποια «ανθρωπιά» και ανάγκη «συμφιλίωσης» είναι οι ίδιοι που έχουν καταδικάσει δεκάδες χιλιάδες αντικαθεστωτικούς σε φυλάκιση και εκατοντάδες μέλη και στελέχη των Αδελφών Μουσουλμάνων σε θανατική ποινή.
Είναι το «διαμάντι στο στέμμα» της παλινόρθωσης του καθεστώτος, κάτι που έγινε αντιληπτό από τους Αιγυπτίους, που στα social media ποστάρουν χιουμοριστικά σχόλια και βίντεο για την επιστροφή της «παλιάς φρουράς» που βγαίνει από τις φυλακές ενώ ο πρώην δικτάτορας δηλώνει χαρούμενος «επιστρέψαμε!». Νωρίτερα, είχαν αθωωθεί και ο υπουργός Εσωτερικών και οι ανώτεροι αξιωματικοί της κρατικής ασφάλειας, διαλύοντας ακόμα και όποια «νομικίστικα» επιχειρήματα περί «αρμοδιότητας» θα μπορούσαν να επιστρατευτούν για να δικαιολογήσουν την αθώωση του δικτάτορα. Όλοι αθώοι! Μάλλον έφταιγαν οι διαδηλωτές που κατέλαβαν την Ταχρίρ...
Η απόφαση προκάλεσε κύμα οργισμένων κινητοποιήσεων σε πάρα πολλά πανεπιστήμια σε όλη την Αίγυπτο, που εδώ και μήνες λειτουργούν ως τα «τελευταία οχυρά» της επανάστασης. Οι φοιτητές επαναφέρουν το σύνθημα «Ο λαός απαιτεί την ανατροπή του καθεστώτος», που συγκλόνισε όλο τον αραβικό κόσμο από το Μαγκρέμπ ως τον Περσικό Κόλπο το 2011, ενώ η αστυνομία συγκεντρώνεται στις εισόδους των πανεπιστημίων για να μην τους επιτρέψει να βγουν διαδηλώνοντας στους δρόμους. 
Το βράδυ του Σαββάτου, μερικές χιλιάδες διαδηλωτές επιχείρησαν να προσεγγίσουν την πλατεία Ταχρίρ, ύστερα από πάρα πολύ καιρό, αλλά κυνηγήθηκαν από την αστυνομία με δακρυγόνα και πλαστικές (;) σφαίρες στα γύρω στενά. Δύο διαδηλωτές έπεσαν νεκροί στη διάρκεια της καταστολής των συγκεντρώσεων, ενώ καταγγέλλονται μαζικές συλλήψεις διαδηλωτών και δημοσιογράφων. 
«Κάτω ο Χόσνι Μουμπάρακ, κάτω ο κάθε Μουμπάρακ, κάτω η στρατιωτική εξουσία» είναι το σύνθημα μιας από τις πολλές νεολαιίστικες σελίδες στο Facebook που καλούν σε κινητοποιήσεις. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το Μέτωπο Δρόμος της Επανάστασης και άλλες δυνάμεις καλούσαν σε νέες διαδηλώσεις στα πανεπιστήμια, παρά την καταστολή, ενώ στις κινητοποιήσεις προσχωρούν και οι νεολαίοι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. 
Τι λένε αλήθεια οι φίλοι και σύμμαχοι του στρατηγού Σίσι «και του αιγυπτιακού λαού στον αγώνα του για δημοκρατία» ή όσοι συζητούν τη συμμαχία με αυτή την Αίγυπτο; 

Η βραβευμένη επαναστάτρια Μαχιενούρ Ελ Μάσρι δηλώνει: «Εγκληματίας πολέμου ο Σίσι»

Η συντρόφισσα Μαχιενούρ Ελ Μάρσι, μέλος των Επαναστατών Σοσιαλιστών, βρέθηκε στα κελιά του καθεστώτος Σίσι για την πολιτική της δράση. Η καμπάνια αλληλεγγύης πέτυχε την απελευθέρωσή της, ενώ λίγο καιρό μετά της δόθηκε το διεθνές βραβείο Ludovic Trarieux, που δίνεται κάθε χρόνο σε δικηγόρους για τη συνεισφορά τους στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δημοσιεύουμε την ομιλία της κατά την τελετή βράβευσης, ένα δριμύ κατηγορώ στον δικτάτορα Σίσι, έναν φόρο τιμής στα θύματά του και στους αγωνιστές που διώκονται ανελέητα, και μια έκκληση που δεν αφορά μόνο το «ακροατήριο» των δικηγόρων στην αίθουσα αλλά όλους μας. Αυτή είναι η «δική μας Αίγυπτος», που δίνει αγώνα ζωής ή θανάτου με την «Αίγυπτο του Σίσι».

Κύριοι υπηρέτες της Δικαιοσύνης και συνήγοροι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
Είμαι μαζί σας εδώ σήμερα αυτοπροσώπως, κάτι που δεν θα ήταν δυνατό να συμβεί όσο ήμουν φυλακισμένη στις φυλακές του αρχιστράτηγου Ελ Σίσι μαζί με περισσότερους από 41.000 πολιτικούς κρατούμενους. Κατηγορήθηκα μαζί με άλλους οχτώ ανθρώπους, τέσσερις από τους οποίους είναι ακόμα στη φυλακή για δύο χρόνια. Καταδικάστηκα κι εγώ σε διετή φυλάκιση που μειώθηκε με έφεση και πήρα αναστολή χάρη στις αλληλέγγυες προσπάθειές σας. Ήμουν πιο τυχερή από χιλιάδες άλλους που δεν έτυχαν της ίδιας προσοχής. 
Έμεινα έκπληκτη όταν έμαθα ότι μου απονέμεται αυτό το σημαντικό βραβείο. Ήμουν ακόμη στη φυλακή χωρίς κανένα μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Πραγματικά δεν νομίζω ότι μου αξίζει μια τέτοια τιμή, καθώς όλο αυτό τον καιρό ήμουν μονάχα ένα μικρό μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου: κατ' αρχάς ως μία από τους επαναστάτες σοσιαλιστές, έπειτα ως μία από τους εθελοντές δικηγόρους για την υπεράσπιση των διαδηλωτών της Αλεξάνδρειας, ως μέλος του κινήματος ενάντια στα στρατοδικεία για πολίτες και του κινήματος αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες, αλλά πάνω απ' όλα ως μία από τα εκατομμύρια Αιγυπτίους-ες που είχαν ως όραμα τη δικαιοσύνη και με την επανάστασή τους ανέτρεψαν 2 δικτάτορες και ελπίζουμε ότι θα ανατρέψουν και τον τρίτο. 
Θυμάμαι τι συνέβη την 3η Ιουλίου 2013, όταν ο Ελ Σίσι, επικεφαλής της αντεπανάστασης, έκανε το πραξικόπημα, όχι επειδή ανέτρεψε έναν άλλο δικτάτορα αλλά επειδή εκμεταλλεύτηκε τις μάζες. Νομίζω ότι πρέπει να θεωρηθεί εγκληματίας πολέμου, καθώς ήταν αυτός που ως επικεφαλής των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών δικαιολογούσε τις εξετάσεις «αγνότητας» που γίνονταν στις διαδηλώτριες το Μάρτη του 2011. Ήταν αυτός που ως υπουργός Άμυνας του απομονωμένου προέδρου Μόρσι σκότωσε πολλούς Αιγυπτίους στη πόλη Πορτ Σαΐντ και που όταν ανέτρεψε τον Μόρσι προχώρησε στη μεγαλύτερη σφαγή του νέου αιώνα, τη σφαγή της Ραμπάα, όπου σκοτώθηκαν περισσότεροι από 1000 άνθρωποι. Η δε σκληρή καταστολή που έχει εξαπολύσει ακόμη και τώρα οδηγεί χιλιάδες στη φυλακή και διώχνει πολλούς άλλους από τα σπίτια τους που γκρεμίζονται στη Σινά με πρόφαση τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Σε τέτοιες στιγμές, που οι δικτάτορες ενισχύουν τις δυνάμεις τους, όσοι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα οι δικηγόροι είναι από τους μεγαλύτερους αντιπάλους τους. 
Το να είσαι δικηγόρος σε κάνει να βλέπεις την αδικία που υπάρχει στην κοινωνία και οι δικηγόροι πρέπει να διαλέξουν αν θέλουν να υπηρετήσουν τη δικαιοσύνη ή αν θέλουν να υπηρετήσουν το νόμο ακόμα κι όταν αυτός είναι ενάντια στα συμφέροντα του λαού. Καθώς ο νόμος είναι μια αφηρημένη έννοια, και για μένα ο επίσημος νόμος είναι ο νόμος της άρχουσας τάξης και σε χώρες όπως η Αίγυπτος, όπου η απολυταρχία και η τυραννία είναι στο απόγειό τους, υπάρχουν νόμοι για να φιμώνουν τους ανθρώπους και να τους στερούν τα δικαιώματά τους. Οι δικηγόροι έχουν το σημαντικό καθήκον να ξυπνήσουν συνειδήσεις, να γίνουν ασπίδα για τους περιθωριοποιημένους και φωνή για όσους έχουν φιμωθεί. 
Τέλος, θέλω να αφιερώσω το βραβείο στους Ομάρ, Λοάι, Ισλάμ, Νάσερ, τους 4 ανθρώπους που φυλακίστηκαν μαζί μου και είναι ακόμα στη φυλακή. Στους Σάναα Σεΐφ, Γιάρα Σαλάμ και στους διαδηλωτές της υπόθεσης Ιτχάντια. Στους Μοχάμεντ Χίσνι, Αλάα Αμπντελ-Φατάχ, στους φυλακισμένους της διαδήλωσης στη Σούρα. Στον Μαχμούντ Νασρ, στους αγγλόφωνους δημοσιογράφους του Αλ Τζαζίρα που βρίσκονται στη φυλακή, στον Μοχάμεντ Σουλτάν και στον Ιμπραήμ Ελ Γιαμάνι που σε λίγο κλείνουν 300 μέρες απεργίας πείνας, και στους υπόλοιπους 41 χιλιάδες κρατούμενους. Στον παλαιστινιακό λαό που μας έμαθε να αντιστεκόμαστε και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο, στους ανθρώπους στο Κομπάνι που πολεμούν τους εξτρεμιστές, στην Ιρανή Ριχάνα Γκεμπάρι που καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή αμυνόμενη σκότωσε το βιαστή της. Αφιερώνω το βραβείο μου σε όλους αυτούς τους γενναίους ανθρώπους. 
Σας ευχαριστώ θερμά και ελπίζω ότι εμείς οι δικηγόροι θα βοηθήσουμε στο χτίσιμο μιας καλύτερης και πιο ανθρώπινης κοινωνίας.

Ο πιο επικίνδυνος «τρομοκράτης» στην περιοχή

Η προπαγανδιστική προσπάθεια «κανονικοποίησης» του Ισραήλ στα μάτια της κοινής γνώμης, για να στηριχθεί ο «σύμμαχος της Ελλάδας» σε μια «επικίνδυνη» περιοχή (δηλαδή η ισλαμοφοβική, αντιαραβική, ιμπεριαλιστική αφήγηση), αλλά και ο διαφαινόμενος κίνδυνος ανοχής από την Αριστερά σε μια κάποια «συμπόρευση» με το κράτος-τρομοκράτη, μας υποχρεώνουν να υπενθυμίσουμε πράγματα που κάποτε ήταν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.
Πρόκειται για ένα κράτος που ιδρύθηκε πάνω στην εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων και την αρπαγή της γης τους, ένα κράτος που η ίδια του η ύπαρξη προϋποθέτει τη συνέχεια αυτών των πολιτικών εθνοκάθαρσης. Αυτά δεν αφορούν ένα μακρινό παρελθόν. Το Ισραήλ ξεχωρίζει ακόμα και ανάμεσα σε όλα τα κράτη εποίκων, καθώς, όπως σημειώνει ο Εβραίος αντισιωνιστής Eli Aminov, «εφάρμοσε τους μεταναστευτικούς του νόμους στους ιθαγενείς και τους μετέτρεψε σε αλλοδαπούς». Αρνείται πεισματικά το κατοχυρωμένο με απόφαση του ΟΗΕ δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων. Είναι ένα κράτος που συνεχίζει τα παράνομα εποικιστικά του προγράμματα, αρπάζοντας αδιάκοπα όλο και περισσότερη παλαιστινιακή γη μέχρι σήμερα. Είναι ένα κράτος που συνεχίζει την κατοχή της Δυτικής Όχθης, ενώ πολιορκεί εδώ και χρόνια τη Λωρίδα της Γάζας. Είναι ένα ρατσιστικό κράτος απέναντι στους Άραβες κατοίκους του, σαν το Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Έχει εισβάλει σε όλες τις γειτονικές χώρες (Λίβανος, Συρία, Αίγυπτος), έχει στα χέρια του το αίμα χιλιάδων αμάχων με τις περιοδικές -σε βαθμό ρουτίνας- επιθέσεις στη Γάζα για να «κουρέψει το γρασίδι» όπως λέγεται στη σιωνιστική πολιτική «αργκό». Είναι το μοναδικό κράτος με πυρηνικά όπλα στην περιοχή, ένα από τα ελάχιστα κράτη παγκοσμίως που αρνείται να υπογράψει τη Συνθήκη Μη Διάδοσης Πυρηνικών Όπλων. Όλα αυτά και πολλά άλλα (το βέτο πρακτικά στην ανοικοδόμηση της Γάζας, η επίθεση σε διεθνή ύδατα στο Μαβί Μαρμαρά το 2010) γίνονται καταπατώντας δεκάδες αποφάσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του. Ακόμα και με τα μέτρα των «διεθνών οργανισμών» και τη ρητορική που επικαλούνται τα δυτικά κράτη, θα έπρεπε να είναι ο μεγαλύτερος παρίας του πλανήτη. 
Το Ισραήλ είναι ένα κράτος που ισχυρίζεται πως ανήκει στους Εβραίους όλου του πλανήτη αλλά όχι στους μη Εβραίους κατοίκους του. Μιας και ο ελληνικός εθνικισμός έχει ιδιαίτερη «ευαισθησία» στην απειλή του «θρησκευτικού φονταμενταλισμού» και τις «θεοκρατίες», αξίζει να παραθέσουμε όσα επισημαίνει ο Eli Aminov, σε άρθρο με τον τίτλο «Εβραϊκή Σαρία»:
«... το δικαίωμα στην εθνική αυτοδιάθεση ανήκει μόνο σε εκείνους των οποίων οι μανάδες πιστεύουν στην εβραϊκή θρησκεία ή αυτούς που προσηλυτίστηκαν με θρησκευτική τελετή ... 
Ο σιωνισμός επιχειρεί συνεχώς να δημιουργήσει ένα έθνος στη βάση της θρησκείας, δηλαδή ένα έθνος που υπάρχει λόγω του εβραϊκού νόμου (σαρία) ... ο σιωνισμός είναι ένα αντιδραστικό κίνημα, δεμένο με τον ιμπεριαλισμό, και λειτουργεί ως μαντρόσκυλό του στην περιοχή. Γι’ αυτό και έχει ανάγκη ένα φανταστικό και αφηρημένο έθνος του οποίου τα μέλη θα είναι πρόθυμα να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για μια θρησκεία χωρίς έλεος. Ακριβώς όπως οι τρομακτικοί μαχητές του Ισλαμικού Κράτους».
Και πράγματι, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον τζιχαντιστή που αποκεφαλίζει τον «άπιστο» για το «ισλαμικό χαλιφάτο» από τον ισραηλινό πιλότο που βομβαρδίζει το νοσοκομείο των (μη Εβραίων) «Αράβων» για το «εβραϊκό κράτος»;

Πυκνώνουν οι φωνές για πλήρη απομόνωση του Ισραήλ

Απέναντι στο κράτος του Ισραήλ, μια πολιτική που θα απαιτεί και θα επιβάλλει την πλήρη απομόνωσή του -στρατιωτική, πολιτική, οικονομική, διπλωματική- είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά ενδεχομένως και μονόδρομος για όσους στον δυτικό κόσμο θέλουν να στηρίξουν τον αγώνα των Παλαιστινίων. 
Αυτό αντιλαμβάνονται πια ακόμα και Ισραηλινοί όπως ο αρθρογράφος της Χάαρετζ, Gideon Levi, που δεν ανήκει στη ριζοσπαστική πτέρυγα της εβραϊκής κοινότητας που αμφισβητεί συνολικά το σιωνιστικό κράτος, αλλά προσχώρησε έναν χρόνο πριν στο κάλεσμα για μποϊκοτάζ, γιατί έχει την εντιμότητα και το θάρρος να δει την αλήθεια κατάματα:
«Έχοντας ως δεδομένο ότι το σημερινό στάτους κβο δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον, είναι η πιο λογική επιλογή για να πειστεί το Ισραήλ να αλλάξει ... Η αλλαγή δεν θα έρθει από τα μέσα. Αυτό είναι ξεκάθαρο εδώ και πολύ καιρό. Όσο οι Ισραηλινοί δεν πληρώνουν ένα τίμημα για τη κατοχή, ή έστω δεν κάνουν τη σύνδεση αιτίας και αποτελέσματος, δεν έχουν κανένα κίνητρο να την τερματίσουν ...
Η αλλαγή θα έρθει μόνο από τα έξω ... Δεν είναι οι έποικοι οι βασικοί ένοχοι αλλά μάλλον αυτοί που καλλιεργούν την ύπαρξή τους. Όλο το Ισραήλ έχει βυθιστεί στην επιχείρηση εποικισμού, άρα όλο το Ισραήλ πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και να πληρώσει το τίμημα ... Είμαστε όλοι έποικοι».
Το κάλεσμα που κυκλοφόρησε αρχές Νοέμβρη και δημοσιεύουμε παρακάτω πρέπει να στηριχθεί, ενώ η προοπτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς δίνει την ιστορική δυνατότητα να πάμε πέρα από την «πίεση στην ΕΕ» και να εφαρμοστεί το μποϊκοτάζ έμπρακτα από ένα κράτος.

Ευρωπαϊκή έκκληση για την ακύρωση της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ

Καταδικάζουμε σθεναρά την τελευταία σφαγή Παλαιστινίων από το Ισραήλ στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας. 
Πάνω από 2160 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, πάνω από 10.800 τραυματίστηκαν και πάνω από 500.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους. 
Ο ΟΗΕ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί κατηγορούν το Ισραήλ ότι σκόπιμα σημαδεύει αμάχους και μη στρατιωτικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων σχολείων και νοσοκομείων, όπως και για άλλα εγκλήματα πολέμου. 
Με τα λόγια του ανώτερου αξιωματούχου του ΟΗΕ για το ζήτημα των Παλαιστίνιων προσφύγων, Pierre Krähenbühl: «Παιδιά σκοτώθηκαν στον ύπνο τους. Είναι προσβολή για όλους μας, είναι λόγος παγκόσμιας, καθολικής ντροπής. Σήμερα όλος ο πλανήτης έχει ντροπιαστεί».
Όμως οι παραβιάσεις του διεθνούς νόμου από το Ισραήλ δεν ξεκίνησαν με την πιο πρόσφατη επίθεσή του στη Γάζα. Για δεκαετίες το Ισραήλ αρνείται το παλαιστινιακό δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, αρπάζοντας με τη βία τη γη και τους πόρους, απομακρύνοντας με τη βία τους Παλαιστινίους από τη γη τους, επιβάλλοντας συστηματικά διακρίσεις ενάντια στους Παλαιστινίους και καταστέλλοντας βίαια όσους επιχειρούν να αντισταθούν στην κατοχή και στην παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 
Αμέσως μετά τον τερματισμό της σφαγής στη Γάζα, το Ισραήλ ανακοίνωσε την κατάσχεση άλλων 1000 στρεμμάτων παλαιστινιακής γης στην περιοχή της Βηθλεέμ της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, προκειμένου να επεκτείνει τους παράνομους εποικισμούς του. 
Ο ΟΗΕ, η ΕΕ και άλλοι οργανισμοί, όλοι έχουν κατηγορήσει το Ισραήλ για παραβιάσεις του διεθνούς νόμου στη διάρκεια της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών.
Μέσα από τη συνεχιζόμενη λειτουργία της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ και μέσα από την ενίσχυση των διμερών σχέσεων, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη της στέλνουν στο Ισραήλ το μήνυμα ότι δεν είναι υποχρεωμένο να συμμορφώνεται στη διεθνή νομοθεσία. Η ΕΕ συμβάλλει στο κλίμα ατιμωρησίας και πλήρους έλλειψης λογοδοσίας. Συνεχίζοντας να παρέχει στο Ισραήλ προνομιακή πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές και πρόσβαση στα ευρωπαϊκά προγράμματα και την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, παρά τις διαρκείς παραβιάσεις της διεθνούς νομοθεσίας, η ΕΕ υποστηρίζει υλικά τις παραβιάσεις του διεθνούς νόμου από το Ισραήλ και δεν τηρεί τις ίδιες της τις υποχρεώσεις όπως προκύπτουν από τη διεθνή νομοθεσία. 
Ως οργανώσεις που απορρίπτουμε όλες τις μορφές διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένων του αντισημιτισμού και της ισλαμοφοβίας, και ως υποστηρικτές του δικαιώματος όλων των λαών να ζουν με ελευθερία και αξιοπρέπεια, καλούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να ακυρώσει τη Συμφωνία Σύνδεσης με το Ισραήλ μέχρι αυτό να συμμορφωθεί με τον διεθνή νόμο και καλούμε τους λαούς σε όλη την Ευρώπη να το απαιτήσουν μαζί μας. 
Υπογράφουν δεκάδες φιλοπαλαιστινιακές οργανώσεις, κινήματα ειρήνης, κόμματα, συνδικάτα, ΜΚΟ και άλλες κοινωνικές οργανώσεις από 19 κράτη-μέλη της ΕΕ. 
Ανάμεσά τους:
Το PTB-PVDA, η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία, η Ενωμένη Ομοσπονδία Δανών Εργατών, η Αριστερή Νεολαία Φινλανδίας, το ΚΚΓ, το Αριστερό Κόμμα της Γαλλίας, τα συνδικάτα βάσης Solidaires, τμήματα της Attac, το Ιρλανδικό Κογκρέσο Συνδικάτων, το ιταλικό συνδικάτο μεταλλεργατών FIOM, τα συνδικάτα βάσης USB, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ολλανδίας, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά, η Ενωμένη Αριστερά, το Podemos, η ισπανική CGT, συνδικάτα από την Ανδαλουσία, οι Εβραίοι Υπέρ του Μποϊκοτάζ σε Ισραηλινά Προϊόντα, οι Εβραίοι Υπέρ της Δικαιοσύνης για τους Παλαιστινίους.