Συνδιάσκεψη Ενοποίησης ΔΕΑ - ΚΟΚΚΙΝΟΥ

Το τριήμερο 19-20-21 Δεκέμβρη 2014, πραγματοποιήθηκαν και ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες της Ενοποιητικής Συνδιάσκεψης της ΔΕΑ και του ΚΟΚΚΙΝΟΥ. 
Η έναρξη έγινε την Παρασκευή 19/12, στην ΑΣΟΕΕ, με την ανοιχτή πολιτική συζήτηση «Κρίση, κινήματα αντίστασης και Αριστερά» και προσκεκλημένους από διεθνείς οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, συντρόφους-ισσες από τον ΣΥΡΙΖΑ (Ε. Πορτάλιου, Δ. Στρατούλης, Π. Λάμπρου), με την παρουσία αρκετού κόσμου, που με συνθήματα και χειροκροτήματα για τους ομιλητές, ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση όσων βρέθηκαν στην αίθουσα, εν όψει της απαιτητικής πολιτικής περιόδου που ήδη ξεκίνησε. 
O Σαρλ-Αντρέ Ιντρί (βετεράνος του διεθνούς αντικαπιταλιστικού κινήματος) αναφέρθηκε στην ιστορική δυνατότητα για τους εργαζόμενους και την Αριστερά στην Ελλάδα να βγουν νικητές στη μάχη της εργασίας ενάντια στο κεφάλαιο. Όπως τόνισε, σε αυτές τις μάχες χρειάζεται η οργανωμένη πολιτική δράση, πάντα σε αντιστοίχηση με τους αγώνες, αλλά και τους φόβους του κόσμου, γι’ αυτό και χαρακτήρισε «εσφαλμένη» την άποψη που κάνει λόγο για μη χρησιμότητα των πολιτικών οργανώσεων και κομμάτων.
Εξίσου απαραίτητη είναι τόσο η ενότητα στη δράση στο κίνημα, όσο και οι διαφορετικές απόψεις μέσα στην Αριστερά, συμπλήρωσε. Τέλος, αναφέρθηκε στη σημασία μιας εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να αντισταθεί στις προσπάθειες προσεταιρισμού του από το σύστημα, υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα της διεθνιστικής αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων στις χώρες της Ευρώπης, απέναντι στη συνεργασία των αστικών τάξεων της ΕΕ. 
Ο Αλέν Κριβίν (NPA-Γαλλία), εμβληματική μορφή της ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, σημείωσε ότι από την κρίση του καπιταλισμού, με εξαίρεση την Ελλάδα και την Ισπανία όπου υπάρχει άνοδος της Αριστεράς, αυτοί που επωφελούνται είναι η αποχή και οι διάφορες εκφάνσεις της ακροδεξιάς, είτε είναι ναζιστική, είτε είναι λαϊκιστική.
Στις υπόλοιπες χώρες, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και όχι μόνο Αριστεράς, αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες, γιατί υπάρχει μεγάλη απαξίωση απέναντι στα συνδικάτα και στις μορφές πολιτικής οργάνωσης. Καθήκον των σημερινών επαναστατών είναι η συνένωση των διαφορετικών ρευμάτων που υπάρχουν μέσα στην εργατική τάξη, μέσα από την κοινή δράση στις καθημερινές μάχες, αποφεύγοντας συγχρόνως τον σεχταρισμό και τον οπορτουνισμό στο πολιτικό επίπεδο. 
Ο Άχμετ Σόκι (ISO-ΗΠΑ) αναφέρθηκε στον αγώνα του αμερικανικού κινήματος ενάντια στη ρατσιστική καταπίεση στις ΗΠΑ, μετά και το πρόσφατο κύμα διαδηλώσεων κατά της ατιμωρησίας αστυνομικών που δολοφονούν μαύρους. Κίνημα που συμπυκνώνεται στη φράση «Ι can’t breathe» («Δεν μπορών να ανασάνω»), του δολοφονημένου Γκάρνερ, την ώρα που αστυνομικός τού είχε κάνει κεφαλοκλείδωμα.
Ο Ρομάν Σιέρα (Izquierda Antica- pitalista-Ισπανία), που αντικατέστησε την ευρωβουλευτή του Podemos, Tερέσα Ροδρίγκεζ, μίλησε για την αποσταθεροποίηση που έφερε στην πολιτική σκηνή της Ισπανίας η εμφάνιση του νέου αριστερού εγχειρήματος Podemos και στους μεγάλους αγώνες των εκεί εργαζομένων και των κοινωνικών κινημάτων στα χρόνια της κρίσης.    
Η Eλιάνα Κόμο (Sinistra Antica- pitalista-Ιταλία, μέλος συνδικάτου FIOM) μετέφερε την εικόνα από τη χώρα με τη μεγάλη εργατική παράδοση, στην οποία όμως ολόκληροι κλάδοι της παραγωγής καταστρέφονται από την πολιτική της κυβέρνησης Ρέντσι, που αποτελεί τη συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων.
«Ο Ρέντσι είναι πιο δεξιός και από τον Μπερλουσκόνι, παρά το κεντροαριστερό προσωπείο», υποστήριξε μεταξύ άλλων. Εξήγησε τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στο δίκαιο των απολύσεων, το ωράριο και τους μισθούς στην Ιταλία και υπενθύμισε τις αρχικές αυταπάτες της ηγεσίας των συνδικάτων που οδήγησαν σε παράλυση. Αυταπάτες που γρήγορα διαλύθηκαν και ένας νέος γύρος απεργιακών κινητοποιήσεων και διαμαρτυριών κατά της κυβέρνησης βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους μήνες, οι οποίες αντιμετωπίζουν σκληρή καταστολή. 
Ο Πάνος Κοσμάς (ΚΟΚΚΙΝΟ/ΔΕΑ-ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ), αφού καλωσόρισε εκ μέρους των διοργανωτών τους προσκεκλημένους της εκδήλωσης, έκανε λόγο για τον πανικό που φέρνει στα αστικά επιτελεία το ενδεχόμενο της ανατροπής της λιτότητας από μια νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα. Απαρίθμησε τους λόγους της ενοποίησης των δύο οργανώσεων, ώστε να δώσουμε πιο αποτελεσματικά τη μάχη για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα επιτρέψει την κλιμάκωση της ταξικής πάλης, ώστε να ξανακερδίσουμε όλα όσα χάσαμε τα τελευταία χρόνια, ξηλώνοντας το μνημονιακό καθεστώς της εκμετάλλευσης.
Τέλος, απεύθυνε έκκληση στο αριστερό δυναμικό, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι καλούμαστε να δώσουμε όλοι ενωμένοι και συντονισμένα αυτή τη μάχη, στην κατεύθυνση της ρήξης και της ανατροπής.  
*Ολόκληρες οι τοποθετήσεις των ομιλητών και οι παρεμβάσεις στο Rproject.gr

Αποσπάσματα από την πολιτική απόφαση της συνδιάσκεψης

«Στην περίοδο που ακολουθεί τη Συνδιάσκεψή μας, δεν είναι ώρα προγνώσεων και προβλέψεων για τη φορά των εξελίξεων, δεν είναι ώρα προφητειών. Είναι ώρα μάχης. Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι ανοιχτός και οι αποφασιστικοί αγώνες είναι μπροστά. 
Ούτε η κατάσταση του παγκόσμιου καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, ούτε η κατάσταση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού είναι τέτοια ώστε να είναι ανέφικτο να σπάσουν πολιτικά αδύναμοι κρίκοι της Ευρωζώνης στην κατεύθυνση ανατροπής της λιτότητας. 
Είναι βέβαιο ότι για να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά και για να καταστείλουν μια τέτοια ανταρσία, οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς κεφαλαίου, οι μηχανισμοί του και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι θα χρησιμοποιήσουν αδίστακτα κάθε μέσο. Όμως, ταυτόχρονα, εξαιτίας της κρίσης τους δεν είναι παντοδύναμοι.
Στη βάση αυτή, πρέπει να προετοιμαστούμε για τη μάχη, κάνοντας δύο βασικές παραδοχές: α) Η πολιτική ανατροπή και η ανατροπή της λιτότητας θα μας φέρουν αναπόφευκτα σε σύγκρουση με την ντόπια αστική τάξη και το διεθνές σύστημα και πρώτα απ’ όλα με την Ευρωζώνη. Πρέπει να προετοιμαστούμε σε όλα τα επίπεδα γι’ αυτή τη σύγκρουση. β) Δεν υπάρχει νικηφόρο σχέδιο χωρίς τη μαζική ενεργοποίηση της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, των πολύμορφων κινημάτων αντίστασης.
Ο προσανατολισμός σε αυτή τη μαζική ενεργοποίηση είναι για μας θεμελιώδης προϋπόθεση. Για να δοθεί με ενεργητικό τρόπο η μάχη αυτή, οφείλουμε να την κατανοούμε ως μάχη να υπερασπιστούμε, διατηρήσουμε και διευρύνουμε τα αριστερά-ριζοσπαστικά-αντισυστημικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μείνει ζωντανό το πολιτικό σχέδιο για την κυβέρνηση της Αριστεράς».