Φύλλο Νο 327 (7 Γενάρη 2015)

Βαδίζουμε προς ένα «ανοιχτό» πολιτικό στοίχημα, προς μια μεγάλη περιπέτεια.

Να κάνουμε την ελπίδα του κόσμου ενεργή παρουσία και μαζικό κίνημα ανατροπής

Στην πραγματικότητα, η ελληνική «ανταρσία» κατά της λιτότητας δεν είναι ούτε από τα πριν χαμένη ούτε από τα πριν κερδισμένη. Δεν υπάρχει ανατροπή της λιτότητας χωρίς σύγκρουση με το σύστημα, αλλά ταυτόχρονα πρόκειται για σύγκρουση με ένα σύστημα σε βαθιά κρίση, που επομένως δεν είναι παντοδύναμο.

ΠΑΣΟΚ Νο2:
Τα «ιμάτια» του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ μοίρασαν τελικά ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος. Ο πρώτος ίδρυσε το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών και μας καλεί να προχωρήσουμε μαζί του στην «επανάσταση του αυτονόητου», παρέα με τους «παπανδρεϊκούς» (Δ. Ρέππας, Π. Γερουλάνος, Γ. Πεταλωτής, Ν. Σηφουνάκης, Θ. Μωραΐτης, Φίλ. Σαχινίδης κ.ά.), που δεν ανέχονταν πια να είναι συνιστώσα της Δεξιάς. Οι ίδιοι βέβαια οργάνωσαν και υλοποίησαν, από θέσεις κλειδιά, το πρώτο κύμα της μνημονιακής επίθεσης και τη συνεργασία με το ΛΑΟΣ. Έμβλημα του νέου κόμματος είναι ένα ρόδο σε κόκκινο φόντο. Το επίσημο ΠΑΣΟΚ –Δημοκρατική Παράταξη– έκανε λόγο «για τον κληρονόμο που διασπά το κόμμα». Ο Βενιζέλος υπενθύμισε ότι «το ΠΑΣΟΚ είμαστε όλοι εμείς και δεν το δωρίζουμε σε κανέναν» και απέδωσε «στενά προσωπικά κίνητρα» στο Γιωργάκη. Σίγουρα υπάρχουν και τέτοια στην κίνηση του ΓΑΠ, αλλά μια χαρά αξιοποιείται η κίνησή του από διάφορα συστημικά κέντρα, με στόχο να μην έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία ο ΣΥΡΙΖΑ. Μαύρο και στα δύο απο-κόμματα!

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί ότι από τη θέση της κυβέρνησης θα καταργήσει την αντεργατική νομοθεσία των μνημονίων και θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό στο προηγούμενο επίπεδό του, στα 751 ευρώ.

Μπροστά σε μια κρίσιμη μάχη που στον ΣΥΡΙΖΑ περιγράφεται από όλους, ανεξαρτήτως τάσεων, με λέξεις όπως «πόλεμος», «σύγκρουση» κ.λπ., η επιθεώρηση του... οπλισμού του κόμματος στη διάρκεια των εργασιών της ΚΕ και του Διαρκούς Συνεδρίου που ακολούθησε, έχει θετικές όψεις αλλά και πολλά μελανά σημεία.

Σε κάθε μεγάλο δυστύχημα στον κλάδο των επιβατηγών πλοίων, συνήθως οι αρχές αποφαίνονται ότι «υπήρξε ανθρώπινο λάθος», ενώ δεύτερη αιτία είναι η... κακή μοίρα: άσχημος καιρός, αχαρτογράφητοι ύφαλοι κ.λπ. Εκείνο που πρέπει πάση θυσία να συγκαλυφθεί είναι οι ευθύνες των ιδιοκτητριών εταιρειών, το κυνήγι του κέρδους –δηλαδή το κυνήγι της υπερφόρτωσης και της ταχύτητας–, οι άθλιες εργασιακές συνθήκες του πληρώματος, οι παντελώς υποχρηματοδοτούμενες υποδομές διάσωσης από τα κράτη, καθώς και η κλιματική αλλαγή που επιφέρει τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Στη μάχη για την κυβέρνηση της Αριστεράς

Πρωτιά της ριζοσπαστικής Αριστεράς: Με άνοδο σε ψήφους και έδρες για τις δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) ολοκληρώθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη νέων Δ.Σ. στις 5 ΕΛΜΕ του νομού Θεσσαλονίκης. Συνολικά οι ΣΥΝΕΚ παίρνουν στα 5 Δ.Σ. 11 έδρες, από 9 που είχαν στις εκλογές του 2013, και 1.318 ψήφους από 1.058. Οι καθηγητές του νομού Θεσσαλονίκης έδειξαν με την ψήφο τους ότι επιθυμούν τη συνέχιση των αγώνων μέχρι την ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων, που έχει διαλύσει τη δημόσια παιδεία. Γι’ αυτό το λόγο στράφηκαν μαζικά στο ψηφοδέλτιο των ΣΥΝΕΚ, ενώ άνοδο κατέγραψαν και οι Παρεμβάσεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) με 709 ψήφους από 660 το 2013 και 7 έδρες από 4 που είχαν. Αντίθετα πτώση, εξαιτίας της σεχταριστικής πολιτικής του, καταγράφει το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, η Αγωνιστική Συσπείρωση, που χάνει 53 ψήφους (794 από 847 το 2013) και 1 έδρα (7 από 8 που είχε πέρσι). Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που εκπροσωπούν τις μνημονιακές πολιτικές διατήρησαν τις ψήφους τους, αφού η άνοδος της ΔΑΚΕ κατά 56 ψήφους ισοσκελίζεται από αντίστοιχη πτώση της ΠΑΣΚ, ενώ χάνουν 1 έδρα (9 και 3 από 9 και 4 που είχαν αντίστοιχα), ενώ πτώση καταγράφουν με εξαίρεση την Α΄ ΕΛΜΕ και οι υπόλοιπες δυνάμεις που συμμετείχαν στις εκλογές.

Κατάπτυστη η ΣΣΕ που υπέγραψαν στον ΟΤΕ οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ

«Να συγκρουστούμε με το σύστημα για τις ανάγκες των πολλών»

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει μια δύναμη αντινεοφιλελεύθερης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής, αλλά μπορεί, δυστυχώς, να γίνει και μια κυβέρνηση του ήπιου νεοφιλελευθερισμού. Tertium non datur, τρίτη λύση δεν υπάρχει.

Με τους αγώνες και την Αριστερά για την ανατροπή!

Το δημόσιο πανεπιστήμιο από την αρχή της χρονιάς βρέθηκε αντιμέτωπο με μια σκληρή νεοφιλελεύθερη επίθεση. Μια επίθεση που σχεδίαζε επί χρόνια το αστικό πολιτικό κατεστημένο και τώρα βρήκε το κατάλληλα διαμορφωμένο κοινό, τα κατάλληλα πρόσωπα και τους κατάλληλους τρόπους προκειμένου να την υλοποιήσει.

Τις επόμενες ημέρες θα κυκλοφορήσει -από τις εκδόσεις Red Marks, με επιμέλεια και εισαγωγή του σ. Δ. Κατσορίδα- ένα μικρό βιβλίο με κείμενα του Παντελή Πουλιόπουλου που αφορούν την περίοδο της «αυγής» του κομουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ. Πρόκειται για κείμενα του 1924 που αναφέρονται στη σύγκρουση της τριτοδιεθνιστικής ηγεσίας του ΚΚΕ με το «μενσεβικισμό» στην Ελλάδα. Αλλά και για κείμενα του 1927 που αφορούν την πρώιμη αντιπαράθεση ενός σημαντικού τμήματος αυτής της ηγεσίας, γύρω από τον Π. Πουλιόπουλο, με τη σταλινική ομάδα των «απεσταλμένων της Διεθνούς» που επρόκειτο να κυριαρχήσει στο ΚΚΕ, με κεντρική φιγούρα το Ν. Ζαχαριάδη. Όπως σημειώνει ο Δ. Κατσορίδας, είναι κείμενα που περιγράφουν την πορεία του ΚΚΕ από την μπολσεβικοποίηση στη σταλινοποίηση.

«Υπερασπιζόμαστε τη δημόσια περιουσία και το πράσινο»

Σχεδόν ένα μήνα μετά τη βίαιη εκκένωση της πλατείας Συντάγματος η κυβέρνηση δεν έχει πραγματοποιήσει καμία από τις δεσμεύσεις της απέναντι στους Σύρους πρόσφυγες. Ένας μικρός αριθμός από αυτούς έχει στεγαστεί σε ξενοδοχεία, αλλά κινδυνεύουν να βρεθούν πάλι στο δρόμο, γιατί η κυβέρνηση δεν έχει πληρώσει για τη διαμονή τους. Οι υπόλοιποι στεγάζονται σε χώρους που τους έχουν προσφέρει κάποιοι δήμοι και σε χώρους που με πολύ κόπο εξασφαλίζουν οι αλληλέγγυοι.

Μέλη της «Αλληλεγγύης στα Δυτικά», εθελοντές και μαθητές του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και Σύροι πρόσφυγες του Συντάγματος γιορτάσαμε όλοι μαζί την αλλαγή του χρόνου, δίνοντας το μήνυμα ότι οι λαοί δεν έχουμε μεταξύ μας τίποτα απολύτως να χωρίσουμε. Φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε μέχρι το πρωί και είπαμε ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε η χρονιά αυτή να είναι μια πραγματικά ανατρεπτική χρονιά!

Τους τελευταίους μήνες έχει υπάρξει μια ακόμη φάση όξυνσης των ανταγωνισμών γύρω από το πετρέλαιο (και τους λοιπούς υδρογονάνθρακες), όπου, όπως θα δείξουμε, όλοι οι καπιταλιστές στρέφονται εναντίον όλων των ανταγωνιστών τους.

Με τη νέα χρονιά η Λιθουανία έγινε το 19ο μέλος της ευρωζώνης. Κάποτε στους λαούς των νέων κρατών-μελών ήταν πιο εύκολο περάσει η προπαγάνδα για «εποχή ευημερίας και ανάπτυξης». Σήμερα, το 50% των Λιθουανών διαφωνεί με την ένταξη στην ευρωζώνη και ανησυχεί για το μέλλον του. Ο Λιθουανός Υπουργός Οικονομίας, επιχειρώντας να καθησυχάσει τους πολίτες, βρήκε να πει ότι η αισχρή πολιτική των Βρυξελλών… εφαρμοζόταν ήδη («εσωτερική υποτίμηση και μεγάλες περικοπές μισθών και κοινωνικών παροχών ως και 30%»), μόνο που τώρα «θα συμμετέχουμε στις αποφάσεις» (για εσωτερική υποτίμηση και μεγάλες περικοπές…). Δήλωσε επίσης ότι σε 2 χρόνια θα αυξηθεί το ποσοστό επιδοκιμασίας του ευρώ. Βέβαια. Μόνο που σε όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης αυτό που αυξάνεται σίγουρα είναι η αποδοκιμασία…

Ο A. Gopal έχει γράψει ως ανταποκριτής από το Αφγανιστάν και άλλες πολεμικές ζώνες στη Μέση Ανατολή για την «Wall Street Journal» και πολλά άλλα ΜΜΕ. Το νέο του βιβλίο «No Good Men Among the Living: America, the Taliban and War Through Afghan Eyes» είναι υποψήφιο για το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ από την αποστολή στο Ιράκ, μίλησε με τον Ashley Smith του Socialistworker.org.
Δημοσιεύουμε τμήματα της συνέντευξης, την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη στο Rproject.gr. Τη μετάφραση έκανε ο Αλέξης Λιοσάτος.

Με την ουρά στα σκέλια...

(Περίληψη, με ευθύνη της «ΕΑ», ενός μεγαλύτερου άρθρου του Π. Παπακωνσταντίνου που θα βρείτε πλήρες στο Rproject.gr)