Μπροστά σε μια κρίσιμη μάχη που στον ΣΥΡΙΖΑ περιγράφεται από όλους, ανεξαρτήτως τάσεων, με λέξεις όπως «πόλεμος», «σύγκρουση» κ.λπ., η επιθεώρηση του... οπλισμού του κόμματος στη διάρκεια των εργασιών της ΚΕ και του Διαρκούς Συνεδρίου που ακολούθησε, έχει θετικές όψεις αλλά και πολλά μελανά σημεία.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι θετικές όψεις αφορούν την επιβεβαίωση των θεμελιωδών προγραμματικών δεσμεύσεων σε τέσσερα βασικά σημεία (παρά τα «στρογγυλέματα» στην ομιλία του Α. Τσίπρα): Πρώτο, ότι η κατάργηση του μνημονίου δεν αφορά τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αλλά είναι «δικαίωμα του ελληνικού λαού». Δεύτερο, ότι η υλοποίηση των δεσμεύσεων της ΔΕΘ θα γίνει άμεσα και επίσης δεν συναρτάται με τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Τρίτο, ότι τελειώνουν τρόικα και μνημόνια χωρίς παράταση του μνημονιακού καθεστώτος. Τέταρτο, ότι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές αφορά μόνο το χρέος και τη δανειακή σύμβαση και στόχος είναι η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους.
Από κει και πέρα όμως, ο απολογισμός δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικός...
1. Δημοκρατία στο κόμμα: Η ΚΕ συγκλήθηκε ύστερα από τρεις ολόκληρους μήνες, ούτε καν στο «παρά πέντε» αλλά στο «και πέντε». Πίσω από το σημείο αιχμής, δηλ. αυτό της συγκρότησης των ψηφοδελτίων (όπου το ηγετικό κέντρο πίεσε με όλα τα μέσα για την ανατροπή της συνεδριακής απόφασης) μπήκε επίσης ζήτημα ανατροπής του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικά σημεία. Παρότι -υποτίθεται ότι- επί δύο χρόνια εκατοντάδες στελέχη ασχολούνται με την κατάρτιση του κυβερνητικού προγράμματος και παρότι το σχετικό σχέδιο θα έπρεπε να τεθεί υπόψη της ΚΕ και να αρχίσει να συζητείται από τις 10 Νοεμβρίου, ήρθε ένα προχειρογραμμένο «τουρλού» 130 σελίδων, για να καταλήξουμε τελικά στα σημεία που παρουσίασε στην ομιλία του ο Α. Τσίπρας. Το ίδιο το Διαρκές Συνέδριο εξαγγέλθηκε χωρίς να πάρει απόφαση η ΚΕ (όπως ορίζει το καταστατικό) αλλά ούτε καν η ΠΓ του κόμματος. Και ενώ ο Α. Τσίπρας πίεσε και πέτυχε να μη γίνουν ψηφοφορίες στην ΚΕ ώστε στη συνέχεια το Διαρκές Συνέδριο να είναι μια πανηγυρική συγκέντρωση για την έναρξη του προεκλογικού αγώνα, αργά το βράδυ του Σαββάτου το ηγετικό κέντρο επέβαλε «ντε φάκτο» τη διεξαγωγή... ενδεικτικής ψηφοφορίας για την έγκριση του... κυβερνητικού προγράμματος.
Αυτές οι διαδικασίες όχι μόνο καταστρατηγούν κάθε έννοια δημοκρατίας στο κόμμα, όχι μόνο υποτιμούν και εξευτελίζουν στελέχη του κόμματος που μέσα στα χιόνια κατέβηκαν στην Αθήνα από όλη την Ελλάδα για να βρεθούν μπροστά σε μια τέτοια διαβλητή διαδικασία, αλλά σηματοδοτούν την επιβολή χαρακτηριστικών που παραπέμπουν στην περίοδο του σοσιαλφιλελεύθερου εκφυλισμού του ΠΑΣΟΚ σε αρχηγικό εκλογικό μηχανισμό...
2. Συμμαχίες: Το μεγάλο θετικό γεγονός από την εσωκομματική τριβή στο ζήτημα αυτό είναι ότι εξουδετερώθηκε ο κίνδυνος ενσωμάτωσης στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στελεχικού δυναμικού της ΔΗΜΑΡ, μιας ομάδας που αποτελεί ισχυρό κρίκο της σοσιαλφιλελεύθερης κεντροαριστεράς. Ταυτόχρονα όμως, επιβλήθηκαν οι επιλογές του ηγετικού κέντρου για διεύρυνση με στελέχη των διάφορων ΠΑΣΟΚικών «κύκλων» (Κοινωνική Συμφωνία της Λούκας Κατσέλη, Βουδούρης - Παραστατίδης, αλλά και Τζάκρη), όπως επίσης και με κεντροδεξιά στελέχη (Μακρή, Γιαταγάνα).
3. Πρόγραμμα: Εκτός από τις θετικές πλευρές που αναφέρθηκαν στην αρχή, υπήρξαν και σημαντικές αλλοιώσεις και παραλείψεις. Ενδεικτικά: Για τις τράπεζες, η θέση στην ομιλία του Α. Τσίπρα είναι αλλοιωμένη σε υψηλό βαθμό: «Προστατεύουμε το τραπεζικό σύστημα στο πλαίσιο της ΕΚΤ και εγγυόμαστε τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών», είπε. Για τις ιδιωτικοποιήσεις και την επανάκτηση (κοινωνικοποίηση) ΔΕΚΟ κ.λπ. δεν έγινε καμία απολύτως αναφορά!
Υπ’ αυτούς τους όρους, βαδίζουμε για τη μεγάλη πολιτική περιπέτεια των εκλογών και της πιθανότατης εκλογικής νίκης και κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με ένα αμφίρροπο «ισοζύγιο» ανάμεσα στον κίνδυνο και την ευκαιρία. Ένα «ισοζύγιο» που θα κριθεί στην ίδια τη μάχη, από τις ζωντανές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θα τη δώσουν με επίγνωση της κρισιμότητάς της. Στην πορεία προς τις εκλογές και ύστερα απ’ αυτές.