Οι νέοι και οι νέες, ηλικίας 18-34, ψήφισαν μαζικά «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, σε ποσοστό 72%, έχοντας μάλιστα και μαζική προσέλευση στις κάλπες.
Ημερ.Δημοσίευσης
Πολύ συχνά λέμε ότι η νεολαία είναι το πιο «ευαίσθητο» κοινωνικό στρώμα ως προς την πρόσληψη των πολιτικών και κοινωνικών μηνυμάτων, κάτι που αποδεικνύεται και από την ψήφο της νεολαίας στο δημοψήφισμα. Η σημερινή νεολαία, που μαστίζεται από την ανεργία (περίπου 58%) και την επισφάλεια, πήγε στις κάλπες καθοδηγούμενη από το «ταξικό ένστικτο» ενάντια σε αυτούς που της στέρησαν κάθε προοπτική τα τελευταία πέντε χρόνια.
Αν λάβουμε υπόψη τον καθαρά ταξικό χαρακτήρα της ψήφου (το «ΟΧΙ» πήρε ποσοστό 72% ανάμεσα στην εργατική τάξη), θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρξε ένα σπέρμα μιας συμμαχίας της νεολαίας, που ασφυκτιά, με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Τα μηνύματα αυτά έρχονταν από παντού, ήδη πριν από το δημοψήφισμα: από τη μαζική συμμετοχή νέων ανθρώπων στις διάφορες επιτροπές υπέρ του «ΟΧΙ» και κυρίως από την πλειοψηφική παρουσία της νεολαίας στις κεντρικές συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος.
Νέοι άνθρωποι που μπορεί να είχαν πολύ μικρή σχέση με την πολιτική, αλλά σε αυτή την οξεία πόλωση δεν έμειναν αμέτοχοι και συντάχθηκαν με το στρατόπεδο των «από κάτω». Και αυτό είναι πολύ σημαντική παρακαταθήκη για την κοινωνική και πολιτική επανασυγκρότηση της νεολαίας, ενάντια στην κυρίαρχη προπαγάνδα (και ιδεολογία) που θέλει μια νεολαία κατακερματισμένη και εξατομικευμένη.
Το στοίχημα για την Αριστερά –και τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ– είναι να καταφέρουμε να κεφαλαιοποιήσουμε αυτήν τη δυναμική, για μια μαζική εισροή της νεολαίας στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει με το εγχώριο και διεθνές σύστημα, όπου το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι η πρώτη μας νικηφόρα μάχη.
Ήδη από τη Δευτέρα, πολλοί –ανάμεσά τους και πληθώρα κυβερνητικών στελεχών– προσπαθούν να παραποιήσουν το μήνυμα που έστειλε το βροντερό «ΟΧΙ» στη λιτότητα και τα μνημόνια. Το επόμενο διάστημα θα πρέπει να οργανώσουμε –πολιτικά και κοινωνικά– τον αγώνα για την υπεράσπιση του «ΟΧΙ».
Συνεπώς, οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανές όσες ενωτικές επιτροπές δημιουργήθηκαν για την υπεράσπιση του «ΟΧΙ», οι οποίες μπορούν να αποδειχθούν πολύ χρήσιμο εργαλείο για την Αριστερά και το κίνημα.