Το δημοψήφισμα ήταν ένας πολιτικός σεισμός που άλλαξε όλα τα δεδομένα του πολιτικού αγώνα στην Ελλάδα.
Φύλλο Νο 340 (8 Ιούλη 2015)
Πρόλογος της καθοριστικής μάχης που έρχεται
Ο λαός διέλυσε τις μνημονιακές δυνάμεις
Η ιστορική νίκη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη δυναμική κίνηση και την αποφασιστικότητα του κόσμου της εργασίας και των λαϊκών στρωμάτων, με καθοριστική τη συμβολή σε αυτή την κίνηση του κινήματος αντίστασης και της Αριστεράς.
Θα ζητήσω από τον Έλληνα πρωθυπουργό να δώσει εξηγήσεις για το δημοψήφισμα, δήλωσε ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ πριν από τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής. Την ίδια ακριβώς απαίτηση προέβαλε και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ πριν από το Eurogroup που προηγήθηκε της συνόδου.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΕ
Οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάνουν πως δεν κατάλαβαν το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού δημοψηφίσματος. Επιμένουν να αγνοούν τη μαζική εντολή για ρήξη με τη λιτότητα, την ασφυκτική δημοσιονομική πειθαρχία και τον αυταρχισμό των Βρυξελλών, παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς των ευρωηγεσιών και των ντόπιων συμμάχων τους. Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο όχι μόνο παραμένει αμετακίνητο στις θέσεις του, αλλά απειλεί και με οριστικό στραγγαλισμό έναν ολόκληρο λαό, ποδοπατώντας ακόμα και τα απειροελάχιστα ψήγματα δημοκρατίας που διατηρεί το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ. Είναι προφανές ότι στην υπαρκτή ΕΕ-φυλακή λιτότητας, οι αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας (που παρά τις διακηρύξεις του «ευρωπαϊσμού», μόνο τις άρχουσες τάξεις των κρατών-μελών αφορούσαν και αφορούν), είναι κενό γράμμα. Τυφλωμένοι από τον νεοφιλελεύθερο δογματισμό τους, οι γκάνγκστερ του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, «κλείνουν τα μάτια» στη λαϊκή αγανάκτηση που συσσωρεύεται πανευρωπαϊκά, για τα αποτελέσματα της αντεργατικής πολιτικής της ΕΕ. Για αυτό και οι μεγάλες εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό, για αυτό και οι δράσεις κατά της λιτότητας στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία κ.α. Κάθε ριζική κοινωνική αλλαγή με στόχο μια Ευρώπη των εργαζομένων και της πραγματικής αλληλεγγύης, προϋποθέτει τη συντριβή της Ευρώπης των καπιταλιστών, που εξαθλιώνει τους λαούς της.
Ιστορικά όλες οι άρχουσες τάξεις επιθυμούσαν η εξουσία τους να γίνεται φυσιολογικά αποδεκτή από τις καταπιεζόμενες τάξεις, επιθυμούσαν δηλ. να έχουν πολιτικοοικονομική νομιμοποίηση. Η βία είναι βέβαια πάντα απαραίτητο συμπλήρωμα, αλλά αυτή στοχεύει συνήθως στις μειοψηφίες των υποτελών τάξεων που επιμένουν να αντιστέκονται.
Το εκπληκτικών διαστάσεων ΟΧΙ που έδωσε ο κόσμος της εργασίας στην πόλη και στην ύπαιθρο, που έδωσε ο φτωχός λαϊκός κόσμος, αποτελεί ένα πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο για την κυβέρνηση και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Νέα «Μανωλάδα» στο Μαραθώνα;
Εκατοντάδες μετανάστες εργάτες γης και εξίσου πολλοί Έλληνες συμπαραστάτες συμμετείχαν το Σάββατο 27 Ιουνίου 2015 σε διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μαραθώνα, ενάντια στη ρατσιστική τακτική που ακολουθεί μεγαλοϊδιοκτήτης γης στην περιοχή. Είχε προηγηθεί, λίγες ημέρες νωρίτερα, περιστατικό κατά το οποίο καταστράφηκαν χωράφια με καλλιέργειες μεταναστών από ιδιοκτήτη εκτάσεων στην περιοχή. Πρόκειται για μεγαλοτσιφλικά που απασχολούσε τους συγκεκριμένους μετανάστες, οι οποίοι έφυγαν, νοίκιασαν χωράφια και καλλιεργούσαν λαχανικά και άλλα φυτά, τα οποία στη συνέχεια πωλούσαν.
Εκτός από τις καταστροφές που προκλήθηκαν με την «εισβολή» που έγινε με αυτοκίνητο τύπου τζιπ στις καλλιεργούμενες εκτάσεις και με οδηγό τον πρώην εργοδότη των μεταναστών, υπήρξαν και προπηλακισμοί σε βάρος τους, ενώ εισέβαλε σε σπίτι μεταναστών και χαστούκισε τον Σανά Ουλά, όπως καταγγέλλει η κοινότητα των μεταναστών.
Οι ζημιές υπολογίζονται από τους ίδιους σε 30.000 ευρώ και το περιστατικό καταγγέλθηκε στο Τμήμα Ρατσιστικής Βίας της ΕΛ.ΑΣ. Στην απόφαση της συνέλευσής τους που προηγήθηκε της διαδήλωσης, οι μετανάστες ζητούν «να σταματήσουν οι μέθοδοι μπράβων της Ν. Μανωλάδας».
Από τις 29 Ιούνη ως και τη μέρα διεξαγωγής του δημοψηφίσματος δόθηκε σε όλους τους χώρους δουλειάς μια μεγάλη ταξική μάχη. Μια μάχη που οδήγησε σε μεγαλειώδη νίκη του ΟΧΙ, κόντρα σε εκβιασμούς, απειλές και τρομοκρατία που σε αγαστή συνεργασία εξαπέλυσαν οι δανειστές, οι ντόπιοι εργοδότες, οι πολιτικοί τους εκφραστές και τα τσιράκια τους στα μεγάλα ΜΜΕ.
Δηλώσεις - απόψεις - εκτιμήσεις
Με τη νίκη του, ο λαός της εργασίας έσπρωξε την Ιστορία ένα βήμα πιο πέρα από εκεί όπου μπορεί να την πάει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης.
Μαζί με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα, ΟΧΙ φώναξαν τα κινήματα σε όλο τον πλανήτη. Η αλληλεγγύη αυτές τις κρίσιμες μέρες ήταν συγκλονιστική.
Οι νέοι και οι νέες, ηλικίας 18-34, ψήφισαν μαζικά «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, σε ποσοστό 72%, έχοντας μάλιστα και μαζική προσέλευση στις κάλπες.
Στην προηγούμενη «ΕΑ» είχαμε περιγράψει πώς φτάσαμε μέχρι το 1965: Την εκλογική επιτυχία της ΕΔΑ το 1958 που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο ξέσπασμα των εργατικών, φοιτητικών και μαθητικών αγώνων, την οργάνωση των αγώνων, την εμφάνιση των κινημάτων ειρήνης, αφοπλισμού και αντιαποικιοκρατίας. Την ίδρυση της Νεολαίας Λαμπράκη μετά τη δολοφονία του βουλευτή. Επίσης τη συντριπτική εκλογική νίκη της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) το Φεβρουάριο του 1964, η οποία υποβοηθήθηκε από την ΕΔΑ που δεν κατέβασε υποψηφίους σε 24 περιοχές.
Το εκπληκτικό «όχι», η εμβάθυνση της Ευρωζώνης και το παιδαγωγικό εργαλείο του Grexit
Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής δήλωναν δημόσια πως θα ψήφιζαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη. Στη σχετική συζήτηση στη Βουλή, ο Μιχαλολιάκος ξέχασε τους «λαθρομετανάστες», τα «τζαμιά», ακόμα και την κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για «παράδοση της εθνικής κυριαρχίας» με την αποδοχή των ιδιωτικοποιήσεων που διατυμπάνιζε μέχρι πρόσφατα.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κάλεσε σε συστράτευση υπέρ του ΝΑΙ και τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Στο προσκλητήριό του, μάλιστα, απευθύνθηκε σε όσους ψήφισαν Χρυσή Αυγή αποκαλώντας τους «παλιούς νεοδημοκράτες, αγωνιστές» και «πατριώτες που νοιάζονται για την τύχη της Ελλάδας». Εννοείται ότι δεν πέφτουμε από τα σύννεφα!
Η τραγική κατάσταση που διαχρονικά επικρατεί στον τομέα της διαχείρισης αποβλήτων είναι γνωστή, όπως και οι ευθύνες αλλά και οι σχεδιασμοί που εξυπηρετούνταν. Είναι, επίσης, εξίσου γνωστό ότι τα κέρδη από τα «σκουπίδια» είναι εντελώς άοσμα, γι’ αυτό και τα προηγούμενα χρόνια προωθούνταν η, επί της ουσίας, ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης με φαραωνικά έργα διαχείρισης σύμμεικτων αποβλήτων μέσω ΣΔΙΤ και τους γνωστούς εργολάβους στο επίκεντρο. Απ’ την άλλη πλευρά, κινηματικές πρωτοβουλίες (ΠΡΩΣΥΝΑΤ), οι εργαζόμενοι/ες στους δήμους, τοπικά κινήματα, δυνάμεις της Αριστεράς και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίστηκαν ενάντια στους προωθούμενους σχεδιασμούς που παρέδιδαν τη διαχείριση των αποβλήτων βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα μετακυλίοντας, ταυτόχρονα, το οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Οι αγώνες αυτοί συνοδεύτηκαν από έναν πλούσιο διάλογο, από τεκμηρίωση αλλά και από επεξεργασίες και προτάσεις σε μια εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση που παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν τόσο στην Αριστερά όσο και στα κινήματα. Η Δ. Σπανούδη μας μίλησε για όλα αυτά τα ζήτήματα. Τη συνέντευξη πήρε ο Πέτρος Ψαρρέας. Ολόκληρη μπορείτε να τη διαβάσετε στο Rproject.gr
Ονδούρα:
Εδώ και 6 εβδομάδες, οι κάτοικοι της Ονδούρας κατεβαίνουν κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους, απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου Χουάν Ορλάντο Χερνάντες. Αφορμή ήταν η αποκάλυψη ενός μεγάλου σκανδάλου, στο οποίο εταιρείες υφάρπαξαν τεράστιους πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία, με σοβαρό τμήμα των χρημάτων να καταλήγει στη χρηματοδότηση του κυβερνώντος κόμματος. Η ληστεία των αποθεματικών και η διαφθορά ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Γιατί ο λαός της Ονδούρας υποφέρει διαρκώς μετά το πραξικόπημα του 2009. Σήμερα επιστρέφει στους δρόμους, με τη μαζικότητα της αντίστασης στο πραξικόπημα του 2009, και σπάει τον τρόμο…
Ο Sergio Grez (SG) είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Χιλής (Σαντιάγκο) και ο Franck Gaudichaud (FG) λέκτορας Λατινοαμερικανικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ (που αυτήν την εποχή κάνει ερευνητική δουλειά στο Πανεπιστήμιο της Χιλής). Τη συνέντευξη έδωσαν στο ελβετικό περιοδικό SolidaritéS. Εδώ παραθέτουμε μια περιορισμένη εκδοχή, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «L’Anticapitaliste» του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA) στη Γαλλία.
Δημοσιεύουμε αποσπάσματα της ανακοίνωσης των Επαναστατών Σοσιαλιστών για τη δολοφονία του Γενικού Εισαγγελέα από ένοπλους ισλαμιστές, που είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το κλίμα που επικρατεί στην Αίγυπτο του Σίσι και του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μιγκέλ Ουρμπάν, ευρωβουλευτής του Podemos, βρίσκεται στην Ελλάδα. Ο Μιγκέλ ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές των τελευταίων μηνών. Αυτές τις μέρες ήταν και πάλι στην Αθήνα, μαζί με αντιπροσωπεία του Podemos, συμμετέχοντας στην καμπάνια του ΟΧΙ. Η ομιλία του στη μεγάλη συγκέντρωση του Συντάγματος ξεσήκωσε τα πλήθη, ενώ η επίσκεψη της αντιπροσωπείας του Podemos στο νοσοκομείο Σωτηρία, στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, στη γειτονιά των Αμπελοκήπων και στο Κερατσίνι, στο εκλογικό κέντρο και σχολείο του Παύλου Φύσσα, ήταν απόδειξη ότι το Podemos στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση δίνοντας όμως προτεραιότητα στις διαδικασίες βάσης.