Η ρήξη, ο μόνος ρεαλισμός - η εθνικοποίηση των τραπεζών, το άμεσο βήμα!

Είναι φανερό ότι το ευρωπαϊκό ιερατείο θεωρεί το δημοψήφισμα –και πολύ περισσότερο το όντως βροντερό ΟΧΙ– κάτι σαν αδιανόητη «αυθάδεια» και προσβολή της υπόληψής του. Πώς είναι δυνατόν ένα γαλατικό χωριό στο νοτιότερο άκρο της «αυτοκρατορίας» να διανοείται να κάνει δημοψήφισμα, να θέτει σε ερώτημα την πολιτική των «αυτοκρατόρων» των Βρυξελλών και μάλιστα να την απορρίπτει με συντριπτικό ποσοστό; 
Ωστόσο, οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Ευρωζώνης έχουν πολύ σοβαρότερους λόγους από την προβαλλόμενη «ευθιξία» για να μην υποχωρούν ούτε εκατοστό από τις πάγιες απαιτήσεις τους. Καθώς η κρίση διαρκεί οικονομικά και μεταφέρεται στο πολιτικό εποικοδόμημα, των επιμέρους χωρών-μελών και της Ευρωζώνης συνολικά, καθώς γίνεται κρίση των ιμπεριαλιστικών σχέσεων, έχει οδηγήσει σε πολλαπλά ρήγματα και πολυκερματισμό του μπλοκ των δανειστών. Αυτό δημιουργεί το εκ πρώτης όψεως «παράδοξο» αποτέλεσμα οι κοινοί παρονομαστές των θέσεων των δανειστών να μη γίνονται ελάχιστοι αλλά μέγιστοι, για να καλύψουν όλες τις επιμέρους «ταχύτητες». 
Το ΟΧΙ και τα νέα τελεσίγραφα
Εκτός απ’ αυτό, όμως, υπάρχουν και δύο καθαρά πολιτικοί λόγοι που κάνουν τους δανειστές άτεγκτα αρνητικούς σε οποιαδήποτε «χαλάρωση»: α) Ότι η εν εξελίξει διαδικασία «θεσμικής ολοκλήρωσης» της Ευρωζώνης επιβάλλει μια γενική τάση περαιτέρω σκλήρυνσης και όχι «χαλάρωσης» του πλαισίου της ευρωπαϊκής υπερλιτότητας. β) Ότι ίσα ίσα τα ρήγματα στο μπλοκ των δανειστών και το θεσμικό «χάος» που ζητεί ανάταξη δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ανοχής ακόμη και στην πιο ισχνή εκδοχή «πολιτικού ντόμινο» αν η ελληνική «ανταρσία» κατά της λιτότητας φαινόταν έστω ότι κερδίζει κάτι σε αυτήν τη μάχη. 
Όπως με το μυθολογικό τέρας, τη Λερναία Ύδρα, το βροντερό ταξικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος έκοψε το ένα κεφάλι του τελεσιγράφου των δανειστών αλλά στη θέση του φύτρωσαν δύο! Το τελεσίγραφο των δανειστών έχει τώρα δύο απολήξεις: είτε σκληρό μνημόνιο (σκληρότερο από την πρόταση Γιούνκερ που απορρίφθηκε με το δημοψήφισμα, γιατί στο μεταξύ, λένε, τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα έχουν επιδεινωθεί!) είτε έξοδος από την Ευρωζώνη με... φιλοδώρημα «ανθρωπιστικού» πακέτου! Στην πρώτη εκδοχή, συζητούν και συμφωνία-γέφυρα για την άμεση κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών μέχρι να συμφωνηθεί το τρίτο μνημόνιο, αλλά με άμεση «προκαταβολή» σκληρών μέτρων. 
«Άρθρον πρώτον», εθνικοποίηση των τραπεζών!
Με τόσο καλά στημένη την παγίδα, το μαζικό, ταξικό και αντιμνημονιακό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος δεν μπορεί να «εκπροσωπηθεί» με καμία συμφωνία με τους δανειστές! Τα ωμά τελεσίγραφα των δανειστών αφήνουν περιθώρια μόνο για έναν εξίσου «ωμό» ρεαλισμό, το ρεαλισμό της ρήξης. 
Η ρήξη δεν είναι πρόσκληση σε πάρτι, είναι πολύ σκληρή και απαιτητική διαδικασία, αλλά πλέον δεν υπάρχουν ούτε περιθώρια για αυταπάτες ούτε δικαιολογίες για να μην πάρουμε αυτόν το δρόμο. Ο κόσμος απέδειξε ότι «τραβάει» –κάτι περισσότερο: ένα εν δυνάμει κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ εξουσίας των δυνάμεων της εργασίας αναδύθηκε μέσα από τη μάχη του δημοψηφίσματος και το θρίαμβο του ΟΧΙ. Επιπλέον, όσοι/ες ψήφισαν ΟΧΙ το έκαναν με κλειστές τράπεζες, με τη στάση πληρωμών στο ΔΝΤ συντελεσμένη, με την Ελλάδα εκτός προγράμματος και εν πλήρει συνειδήσει ότι αναλαμβάνουν όλα τα πιθανά ρίσκα της ρήξης. 
Κάθε δρόμος, όμως, ανοίγει με ένα καθοριστικό ή κάποια κρίσιμα πρώτα βήματα. Στην προκειμένη περίπτωση τα βήματα αυτά μας τα υποδεικνύει, τα «φωνάζει», η πραγματικότητα:
α. Εθνικοποίηση των τραπεζών και της Τράπεζας της Ελλάδος: Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να προχωρήσουμε ούτε βήμα, δεν μπορούμε να αποτινάξουμε τον εκβιασμό του Ντράγκι, δεν μπορούμε καν να ανοίξουμε τις τράπεζες, δεν μπορούμε να κάνουμε κανένα απολύτως βήμα –ούτε εκλογές δεν μπορούν να γίνουν με τις τράπεζες κλειστές και στα χέρια του Στουρνάρα και των τραπεζιτών. Εθνικοποίηση γιατί είναι η πιο άμεση, γρήγορη και καθαρή λύση –δεν μπορούμε να χάσουμε ούτε μέρα. 
β. Άμεση απάντηση στο πρόβλημα της ρευστότητας: Η εθνικοποίηση δεν θα λύσει το πρόβλημα της ρευστότητας. Και δεν έχει ανακαλυφθεί άλλος τρόπος να λυθεί παρά το τύπωμα χρήματος. Αρχικά, με τη μορφή παράλληλου νομίσματος. 
γ. Κήρυξη κατάστασης ανάγκης και αναστολή πληρωμών στο –μη βιώσιμο– χρέος: Τη δυνατότητα αυτή τεκμηρίωσε η Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος, που πρέπει να εισαχθεί το συντομότερο για συζήτηση στη Βουλή. 
δ. Μέτρα υπέρ των εργαζόμενων τάξεων - «μνημόνιο» για το κεφάλαιο: Έτσι θα πάρουμε και θα ανταποκριθούμε στο μήνυμα του ταξικού και αντιμνημονιακού ΟΧΙ, θα σφυρηλατήσουμε το κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ εξουσίας που αναδύθηκε μέσα από τη μάχη του δημοψηφίσματος.