Στην υποβάθμιση των σπουδών μας να απαντήσουμε με μαζικούς αγώνες

Στο πρόσφατο παρελθόν οι νόμοι Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και τα σχέδια Αθηνά 1 και 2, που ουσιαστικά άνοιγαν το δρόμο σε ιδιώτες, ανέθεταν τη διοίκηση των πανεπιστημίων σε συμβούλια ιδρύματος, οδηγούσαν σε συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών και διέλυαν στην κυριολεξία την έννοια του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου.
Σήμερα, η κατάσταση δεν φαίνεται να βελτιώνεται. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσηλωμένη στις δεσμεύσεις της έναντι των δανειστών, ετοιμάζεται για μια νέα επίθεση σε κάθε τι δημόσιο. Τα πανεπιστήμια ήδη, παρά κάποιες θετικές πτυχές του νόμου Μπαλτά που αφορούσαν στο κομμάτι της δημοκρατίας, της φοιτητικής εκπροσώπησης και της κατάργησης των συμβουλίων ιδρύματος, υπολειτουργούν και κάποια από αυτά είναι στα όρια κατάρρευσης λόγω της πενιχρής χρηματοδότησης και των τεράστιων περικοπών. Ο νέος υπουργός Ν. Φίλης φαίνεται διατεθειμένος να χτυπήσει ακόμη και τα ελάχιστα που προέβλεπε ο νόμος Μπαλτά, την ώρα που συγκεκριμένα πανεπιστήμια βρίσκονται ένα βήμα πριν τη διάλυση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πανεπιστήμιο Αιγαίου που δηλώνει πως μετά βίας μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του μέχρι το καλοκαίρι του 2016.
Υποχρηματοδότηση
Την ίδια στιγμή, το ΕΚΠΑ, με επίσημη ανακοίνωσή του, δηλώνει πως οι τακτικές πιστώσεις του είναι μειωμένες κατά 25% με βάση τις αντίστοιχες του 2009, ενώ η επιχορήγηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων είναι μειωμένο 15% με βάση την αντίστοιχη του 2009. Με αυτό τον τρόπο μια σειρά ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στερούνται της επαρκούς χρηματοδότησης και οδηγούνται στον γκρεμό, την ώρα που οι ιδιώτες παραμονεύουν σαν κοράκια πάνω από το πτώμα.
Η διαρκής υποχρηματοδότηση και η έλλειψη πόρων δημιουργεί μια νέα κατάσταση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το κόστος σπουδών μετακυλίεται στις πλάτες των φοιτητών, που ήδη έχουν πληγεί από τις μνημονιακές πολιτικές, με αποτέλεσμα να εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση και η πρόσβαση σε αυτά να είναι προνόμιο των λίγων και εκλεκτών.
Το ΕΚΠΑ δηλώνει ότι, με «τα προσφορότερα μέσα που είναι σήμερα διαθέσιμα», θα βρει τους απαραίτητους πόρους, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του πανεπιστημίου. Μάλλον στα «προσφορότερα μέσα» περιλαμβάνεται κυρίως η περικοπή σε φοιτητικές παροχές, καθώς τα δωρεάν διανεμόμενα συγγράμματα κόβονται χρόνο με το χρόνο, η σίτιση και η καθαριότητα ανατίθενται σε εργολαβικές εταιρίες που καταχρώνται τα κονδύλια του πανεπιστημίου και αφήνουν τους εργαζόμενους απλήρωτους και η στέγαση παραμένει εξαιρετικά ανεπαρκής και σε ορισμένες περιπτώσεις ανύπαρκτη. Μια σειρά από κτίρια, που ανήκουν στην ιδιοκτησία του ΕΚΠΑ, αξιοποιούνται από ιδιώτες ή παρακμάζουν, την ώρα που αρκετοί φοιτητές έχουν πρόβλημα στέγασης.
Όμως οι περικοπές στις φοιτητικές παροχές φαίνεται ότι δεν είναι επαρκείς για την επιβίωση των πανεπιστημίων. Πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να πρέπει οι ίδιοι οι φοιτητές να βάλουν το χέρι στην τσέπη, ώστε να μετάσχουν σε μεταπτυχιακά (προς το παρόν) προγράμματα. Με λίγα λόγια οι μεταπτυχιακοί φοιτητές σε αρκετές περιπτώσεις καλούνται να πληρώσουν δίδακτρα της τάξης των 1.200 ευρώ προκειμένου να ολοκληρώσουν ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σε δημόσιο πανεπιστήμιο.
Αντίσταση
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, περικόπτοντας το 20% της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων από τον ετήσιο προϋπολογισμό, ανοίγει ένα νέο μέτωπο απέναντι στο φοιτητικό κίνημα. Είναι χρέος όλων των αριστερών φοιτητικών πολιτικών δυνάμεων να βρεθεί ένας κοινός βηματισμός στην οικοδόμηση των αντιστάσεων που πρέπει να υπάρξουν το επόμενο διάστημα. Εργολαβίες, δίδακτρα, περικοπές και απολύσεις διοικητικού προσωπικού πρέπει να βρουν απάντηση από ένα μαζικό κίνημα φοιτητών-εργαζομένων που θα ιεραρχεί τις ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη τους. Είναι στοίχημα, στους μήνες που έρχονται, να συσπειρωθούν οι φοιτητές-τριες σε μια αγωνιστική τροχιά υπεράσπισης των κεκτημένων μας, κόντρα στις διαθέσεις των «από πάνω». Μόνο έτσι θα τους νικήσουμε.