«Ζήτω η Δημοκρατία! Ζήτω η Γαλλία» αναφώνησε ο Φρανσουά Ολάντ υπό τα χειροκροτήματα των γερουσιαστών και των βουλευτών που στη συνέχεια έψαλαν τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας. Η πολιτική ηγεσία του γαλλικού ιμπεριαλισμού επανεπιβεβαίωνε ότι η πολυδιαφημισμένη «Ρεπουμπλίκ» παραμένει ισχυρή και θα παίξει για άλλη μια φορά τον «ξεχωριστό» ιστορικό της ρόλο για να υπερασπιστεί τις «ξεχωριστές» αξίες της.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Τι είχε προηγηθεί στην ιστορική ομιλία του Γάλλου προέδρου και στα δύο νομοθετικά σώματα; Ένα μεγάλο βήμα μπρος... στην καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Τα ελικόπτερα πετούν πάνω από τις γαλλικές πόλεις, στους δρόμους των οποίων έχει εμφανιστεί ο στρατός. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δίνει στην κυβέρνηση το δικαίωμα να απαγορεύει συγκεντρώσεις, να λογοκρίνει, να εισβάλλει σε σπίτια κ.ο.κ. Λίγο πριν αναφωνήσει «Ζήτω η Δημοκρατία!» ο Ολάντ είχε ανακοινώσει την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στη χώρα για άλλους 3 μήνες!
Παράλληλα ανοίγει η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση (που θα επιχειρηθεί να ψηφιστεί στη διάρκεια αυτών των 3 μηνών) που θα λύνει ακόμα περισσότερο τα χέρια της εκτελεστικής εξουσίας (δεν θα χρειάζεται καν να προκηρυχθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, δεν θα είναι αναγκαίο να περάσει από το κοινοβούλιο η χρονική επέκτασή της). Η Γαλλική Δημοκρατία, στρέφεται ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα, γιατί... υπερασπίζεται τις αξίες του Διαφωτισμού.
Ανάμεσα στα μέτρα που ανακοίνωσε ο Ολάντ, προβλέπονται προσλήψεις 5.000 αστυνομικών τα επόμενα 2 χρόνια, καμία περικοπή στον γαλλικό στρατό τα επόμενα 4 χρόνια και αύξηση δαπανών για τα μέτρα ασφαλείας. Ο Ολάντ σημείωσε ότι «η ασφάλεια είναι πιο σημαντική από τους κανονισμούς της ΕΕ για τους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών». Μικρό δείγμα των προτεραιοτήτων των αρχουσών τάξεων και των πολιτικών ελίτ. Η πείνα, η φτώχεια, η ανεργία, η περιθωριοποίηση δεν είναι πιο σημαντικές από τους κανονισμούς της ΕΕ, αλλά όταν το ζήτημα είναι η κατασταλτική θωράκιση του κράτους όλα επιτρέπονται...
Ο αγώνας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών θα είναι κρίσιμο μέτωπο για τους Γάλλους συντρόφους. Όπως σημειώνει σε κείμενό του το NPA: «Υπ’ αυτές τις συνθήκες, πώς θα εκφράσουμε την οργή μας και την αλληλεγγύη μας στα θύματα; Πώς θα διαμαρτυρηθούμε για τις απολύσεις στην Air France και αλλού, πώς θα διαμαρτυρηθούμε ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στους πολέμους;».
Αντίστοιχα καθήκοντα ίσως προκύψουν σε όλη την Ευρώπη. Αλλά -όπως δίδαξε η εμπειρία μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 στις ΗΠΑ- δεν μπορούμε να περιμένουμε να «σταματήσει η μπόρα», γιατί θα δημιουργηθεί ένα ανεξέλεγκτο τέρας το οποίο θα είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Σήμερα, που η «έκτακτη ανάγκη» ίσως αποκτήσει συναίνεση λόγω του φόβου και της οργής για το δολοφονικό χτύπημα, πρέπει να αντισταθούμε. Να θυμίσουμε πως «όποιος θυσιάζει την ελευθερία του για την ασφάλειά του στο τέλος χάνει και τα δύο». Να θυμίσουμε πως η περιστολή των ελευθεριών ξεκινά πάντα από την πιο μισητή, περιθωριακή κοινωνική κατηγορία, για να εμπεδωθεί πιο εύκολα. Και όταν έχει πια εμπεδωθεί, θα βρει τον επόμενο στόχο της, αλλά θα είναι αργά να αντισταθούμε πιο αποτελεσματικά, αν κάνουμε το πρώτο βήμα αποδοχής της «για κάποιους».
Να θυμίσουμε πως η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που στρατιωτικοποίησε τη Βαλτιμόρη για να «προστατέψει τους κατοίκους από την τρομοκρατική απειλή» εφαρμόστηκε στη συνέχεια στο Φέργκιουσον, ενάντια στον «εχθρό-λαό» που ξεσηκωνόταν απαιτώντας ένα τέλος στην αστυνομική βία, το ρατσισμό και την καταστολή...