Συνεχίζουν τον αγώνα τους οι πενταμηνίτες των δήμων

Οι «γιορτινές» μέρες δεν πτόησαν τους εργαζόμενους στα πεντάμηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, οι οποίοι συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους εδώ και τρεις μήνες. Με κέντρο αγώνα τις σκηνές που έχουν στήσει έξω από το υπουργείο Εργασίας εδώ και έναν σχεδόν μήνα, διεκδικώντας να παραμείνουν στις θέσεις εργασίας τους. 
Οι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις αποτελούν τους «ωφελούμενους» του 1ου προγράμματος κοινωφελούς εργασίας που υλοποίησε η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Εργάζονται με πεντάμηνα προγράμματα σε δήμους της χώρας καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, λαμβάνοντας το μισθό των 495 ευρώ (καθαρά) για εργασία αντίστοιχη αυτής των μόνιμων συναδέλφων τους. Μιας που κατά τη διάρκεια της εργασίας τους δεν αναγνωρίζονται ως εργαζόμενοι (αλλά ως «ωφελούμενοι», με ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα), έτσι και μετά το πέρας της πεντάμηνης απασχόλησής τους δεν αναγνωρίζονται ως άνεργοι με δικαίωμα λήψης του επιδόματος ανεργίας του ΟΑΕΔ, αφού οι 5 μήνες δουλειάς κατά την κυβέρνηση δεν αρκούν γι’ αυτόν το σκοπό.
Κρίσιμο σημείο
Οι αγωνιζόμενοι «πενταμηνίτες» έχουν υλοποιήσει πλήθος δράσεων. Αρχικά συγκροτώντας κατά τόπους επιτροπές αγώνα και στη συνέχεια με μαχητικές διαδηλώσεις, συναυλία αλληλεγγύης έξω από το υπουργείο και συναντήσεις με την υφυπουργό εργασίας κ. Αντωνοπούλου. Την περίοδο αυτή ο αγώνας βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο μιας που τα προγράμματα πολλών από τους εργαζομένους έχουν ολοκληρωθεί, κάτι που προβληματίζει σχετικά με τις μορφές συνέχισης των κινητοποιήσεων αλλά και τα αιτήματα. Με την ανεργία να μαστίζει και τις μηδενικές προσλήψεις, αποτελεί στοίχημα το πώς ο αγώνας θα αγκαλιαστεί από όλη την κοινωνία, αφού πλήθος μακροχρόνια ανέργων ανέμεναν να εργαστούν σε κάποιο από τα προγράμματα, έστω ως... πεντάμηνη ασπιρίνη σε μια καθημερινότητα φτώχειας. Το αίτημα για μονιμοποίηση είναι ένα αίτημα που χρειάζεται να διεκδικηθεί μέρα με τη μέρα προς όλες τις πλευρές, κάτι που αποτελεί και βασικό στόχο του κέντρου αγώνα έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Άλλωστε είναι γεγονός ότι ο αγώνας αυτός έχει ξεπεράσει τα στενά όρια του συγκεκριμένου συνδικαλιστικού αγώνα και γίνεται ξεκάθαρα πολιτικός –υψώνοντας για πρώτη φορά τόσο επίμονα το αίτημα για κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. 
Δεδομένου ότι ήδη οι «ωφελούμενοι» του 2ου και του 3ου κοινωφελούς προγράμματος έχουν ξεκινήσει να τοποθετούνται σε θέσεις εργασίας σε περιφέρειες, υπουργεία, ακόμα και νοσοκομεία κ.λπ., το στοίχημα του αμέσως επόμενου διαστήματος είναι διπλό: Από τη μια πλευρά να βρεθεί τρόπος προσέγγισης των νέων εργαζομένων με σκοπό τη συμμετοχή τους στις κινηματικές διαδικασίες, μαζικοποιώντας ποσοτικά και συνολικοποιώντας ποιοτικά τον αγώνα, και από την άλλη να στηριχτούν οι δίκαιες διεκδικήσεις από ακόμα περισσότερα σωματεία αλλά και από την Αριστερά. Η μέχρι στιγμής στήριξη έρχεται από αρκετά σωματεία δήμων (Νέα Ιωνία, Ζωγράφου, Νέα Φιλαδέλφεια κ.α.), συλλόγους εργαζομένων, αλληλέγγυους ανέργους, αλλά χρειάζεται να ενισχυθεί ειδικά σε ό,τι αφορά την ΠΟΕ-ΟΤΑ (ομοσπονδία των εργαζομένων στους δήμους). Το ίδιο το Συντονιστικό των πενταμηνιτών κάλεσε σε δημιουργία διευρυμένου συντονιστικού με συμβασιούχους, συλλογικότητες και ανέργους για την κάλυψη όλων των μορφών επισφαλούς και ελαστικής εργασίας. Ήδη το τελευταίο διάστημα βγήκαν ψηφίσματα αλληλεγγύης από το Σύλλογο Εργαζομένων Υπουργείου Γεωργίας ν. Αττικής (ΥΠΑΑΤ), από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ), από τοπικές επιτροπές της Λαϊκής Ενότητας (Γλυφάδα, Περιστέρι κ.α.), αλλά και από συλλογικότητες με αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση όπως η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών. 
Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» πραγματοποίησε επίσκεψη στα αντίσκηνα του υπουργείου Εργασίας την Τρίτη 29 Δεκεμβρίου (βλέπε φωτογραφία). Παραδόθηκε στους πενταμηνίτες που ήταν παρόντες στο χώρο ψήφισμα συμπαράστασης και έγινε για αρκετή ώρα συζήτηση, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Οι πενταμηνίτες, αψηφώντας το κρύο και το ότι ήταν μέρες διακοπών για τον περισσότερο κόσμο, μέρες που οι περισσότεροι τις περνάνε με την οικογένειά τους, δήλωσαν αποφασισμένοι να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κερδίσει ο αγώνας τους. Η συζήτηση έδειξε ότι οι αντιρατσιστικές συλλογικότητες χρειάζεται να βρεθούν στο πλευρό του κόσμου της εργασίας που αντιστέκεται, για να μπορέσει να σπάσει την προπαγάνδα χρόνων του συστήματος για τους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους μουσουλμάνους. 
Η στήριξη και η έκβαση του αγώνα αποτελούν στοίχημα και για την ίδια την Αριστερά. Είναι γεγονός ότι το αντίστοιχο Συντονιστικό του ΠΑΜΕ (μέσω του Συντονιστικού ΟΤΑ Αττικής) έχει πραγματοποιήσει πολλές δράσεις επίσης, και κεντρικά και τοπικά, αλλά δεν συμμετέχει στην κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας, και αυτή η διάσπαση των δυνάμεων δεν είναι καθόλου βοηθητική, ειδικά για έναν αγώνα όπως αυτός, που έχει στόχο να συσπειρώσει κάτω από ενιαία αιτήματα ανθρώπους που εργάζονται σε διαφορετικούς χώρους, συχνά απομακρυσμένους μεταξύ τους. 
Αιτήματα
Τα αιτήματα που θα κάνουν τη σύνδεση και με τους εργαζόμενους κοινωφελούς εργασίας που ξεκίνησαν να δουλεύουν σε άλλους χώρους, όπως ίσος μισθός για ίση εργασία με τους μόνιμους, ταμείο ανεργίας μετά τη λήξη των προγραμμάτων, ανοίγοντας και μια σειρά συνολικότερων ζητημάτων σε ό,τι αφορά την επισφάλεια, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την ανεργία, χρειάζεται να είναι στην κορυφή της ατζέντας των πενταμηνιτών και όχι μόνο. Είναι ζητούμενο το επόμενο διάστημα να καταφέρουν να συνεχίσουν τη δράση τους, όχι μονάχα το κεντρικό Συντονιστικό αλλά και οι κατά δήμους επιτροπές, με εκδηλώσεις αλληλεγγύης, καταλήψεις, στάσεις εργασίας, κάτι στο οποίο και το συντονιστικό του ΠΑΜΕ θα μπορούσε να φανεί εξαιρετικά χρήσιμο, αλλά και οι κατά τόπους επιτροπές κατοίκων, αριστερές οργανώσεις και κινήσεις χρειάζεται να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αν μπορέσει ο αγώνας αυτός να ανοίξει σε πολλαπλά επίπεδα, να εμπλέξει τους νέους εργαζόμενους των κοινωφελών προγραμμάτων που πιάνουν τώρα δουλειά, να αγκαλιαστεί από την κοινωνία και κεντρικά αλλά και τοπικά, και να συνδεθεί με τη μάχη ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που ψηφίζεται μέσα Γενάρη, η πίεση που θα ασκηθεί στην κυβέρνηση θα είναι τεράστια και η έκβασή του μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για το εργατικό κίνημα στη χώρα συνολικά.