Φύλλο Νο 351 (6 Γενάρη 2016)

Εναν χρόνο μετά τη λαϊκή νίκη στις εκλογές του Γενάρη του 2015, μοιάζει να έχει επέλθει πλήρης αναστροφή: η απελπισία έχει επιβληθεί πάνω στην ελπίδα. Η αίσθηση αυτής της κατάπτωσης στηρίζεται σε πραγματικά στοιχεία. Η πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα στο Ασφαλιστικό και στις ιδιωτικοποιήσεις, μια πολιτική κάπου μεταξύ Αλέκου Παπαδόπουλου και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δεν καταπίνεται με τίποτα. Κι αυτό συνδυάζεται με κάποιες εικόνες από τον διεθνή περίγυρο: από τη Λεπέν στη Γαλλία, από την ήττα της Αριστεράς στη Βενεζουέλα. Σε τέτοιες στιγμές έχει σημασία να επιμένουμε στην κατανόηση της προσωρινότητας αυτής της κατάστασης, στα στοιχεία της αστάθειας και της αβεβαιότητας των αντιπάλων μας.

Το πρώτο δίμηνο της νέας χρονιάς, η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει στην πλήρη εφαρμογή όσων προβλέπονται στο μνημόνιο Τσίπρα. Τα παραμύθια του «παράλληλου προγράμματος» έσβησαν μαζί με το 2015 και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, που επιχειρούν να θολώσουν τη σκληρή πραγματικότητα, δεν αρκούν για να φτιάξουν έναν ασφαλή διάδρομο διαφυγής από το «ναρκοπέδιο» της πολιτικής αστάθειας.

ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ:
Ο σάλος που ξέσπασε από το παπαδαριό και το σκοταδιστικό σκυλολόι ενάντια στο σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια βοήθησε την κυβέρνηση να περάσει μαζί με το Ν. 4356/2015 -στα κρυφά και χωρίς πολύ ντόρο- την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων. Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 27 αυτού του νόμου:
«Το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: 1. Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως αυτοκινητοδρόμου, σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου ή τηλεγράφου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος. 2. Αν η πράξη της παραγράφου 1 είχε σημαντική διάρκεια επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι τρία (3) έτη». Να δούμε τώρα πώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η νεολαία του θα καλέσουν ξανά σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, «παρανομώντας». Ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως και να χρειαστεί συγκέντρωση στα δικαστήρια για να αθωωθούν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που θα έχουν συλληφθεί σε πορείες και συλλαλητήρια να παρεμποδίζουν τη λειτουργία των αυτοκινητόδρομων. Το υπουργείο Δικαιοσύνης υποστήριξε ότι η διάταξη προϋπήρχε και ότι απλά οι ποινές γίνονται ηπιότερες. Δεν μας εξηγεί φυσικά γιατί δεν καταργεί διατάξεις που στρέφονται ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης. Παρ’ όλα αυτά, η πραγματική Αριστερά χρειάζεται να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες απέναντι στην καταστολή και την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων.

Στο Εφετείο Αθηνών στις 7, 8 και 11 Γενάρη μεταφέρεται η μάχη για να μην εκδοθούν στις ιταλικές αρχές οι 5 διωκόμενοι φοιτητές που είχαν προσαχθεί στο Μιλάνο μία μέρα μετά τα επεισόδια στην πρωτομαγιάτικη διαδήλωση.

Έντονη διπλωματική κινητικότητα και διαρκή παζάρια ξεδιπλώνονται στην ανατολική Μεσόγειο, με όλους τους εμπλεκόμενους να επιχειρούν να αποσπάσουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη, καθώς η «μοιρασιά της λείας» δείχνει να μπαίνει (;) στην τελική ευθεία.

1. Η κρίση του διεθνούς καπιταλισμού παρατείνεται, επεκτείνεται στις μέχρι χτες “ατμομηχανές ανάπτυξης”(BRICS) και απειλεί με νέα “βουτιά” βαθύτερη κι από αυτή του 2008-09. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον όλες οι ιδέες που ελπίζουν σε συναινετικές λύσεις με τους καπιταλιστές, τους θεσμούς και τα κόμματά τους, είναι αυταπάτες καταδικασμένες σε διάψευση.

Η  κρίση των Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτικών Κινήσεων ήταν το βασικό χαρακτηριστικό των εκλογών στις 5 ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης. Οι ΣΥΝΕΚ από 30,6% και 1317 ψήφους έπεσαν στο 13,26% και 554 ψήφους. Η φθορά αυτή των ΣΥΝΕΚ δεν είναι δύσκολο να ερμηνευθεί. Πριν από τις εκλογές γράφαμε ότι οι ΣΥΝΕΚ «... έγιναν κυρίαρχη συνδικαλιστική παράταξη ακριβώς επειδή μπόρεσαν να συνδυάσουν τη στήριξη των αγώνων με την ελπίδα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Η πραγματικότητα αυτή έχει πια ανατραπεί. Ως παράταξη συνδεδεμένη με το ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο αφού το κεντρικό εργαλείο της ανατροπής δεν υπάρχει πια αλλά πρέπει να οικοδομηθεί...».

Προς απολύσεις στις τράπεζες: Στις 15 Ιανουαρίου ξεκινάνε οι πολύ δύσκολες φέτος συζητήσεις μεταξύ της ΟΤΟΕ (Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας) και των τραπεζιτών για τη νέα συλλογική σύμβαση των τραπεζοϋπαλλήλων. Οι συζητήσεις θα γίνουν με φόντο την εντατικοποίηση των ρυθμών ώστε να υλοποιηθούν τα πλάνα αναδιάρθρωσης των τραπεζών για το 2016. Πλάνα που οφείλουν να υλοποιήσουν οι τραπεζίτες με βάση την τελευταία μνημονιακή συμφωνία για την ανακεφαλαιοποίηση. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει, δηλαδή.
Οι τραπεζίτες και εξασφάλισαν ρευστό για τις τράπεζές τους, και θα αναγκάσουν χιλιάδες υπαλλήλους τους να πιουν το πικρό ποτήρι της εξόδου από την εργασία τους. Στόχος της μείωσης του κόστους και κατά συνέπεια της μείωσης προσωπικού είναι, υποτίθεται, να ξαναγίνουν οι τράπεζες κερδοφόρες.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Capital.gr, στα νέα πλάνα αναδιάρθρωσης που κατέθεσαν οι τράπεζες στην DGComp έχουν προβλέψει μείωση του προσωπικού τους κατά 5573 θέσεις μέχρι τα τέλη του 2017. Από την Τράπεζα Πειραιώς, που κατέχει τα θλιβερά πρωτεία στη σχετική λίστα, θα απολυθούν 2900. Ακολουθεί η Εθνική Τράπεζα με 1500 απολύσεις, η Eurobank με στόχο να κάνει 1000 απολύσεις και η Alpha Bank με 173. Σε Τράπεζα Πειραιώς και Eurobank η μείωση προσωπικού θα γίνει και μέσω των θυγατρικών τους, ενώ για την Εθνική προβλέπεται ότι οι μειώσεις θα γίνουν μόνο από την τράπεζα.
Οι περισσότερες των απολύσεων θα γίνουν μέσω προγραμμάτων εθελούσιας εξόδου και κάποιες λίγες μέσω συνταξιοδοτήσεων. Μέσω εθελούσιων εξόδων το προσωπικό των τραπεζών έχει μειωθεί κατά 20.000 άτομα από το 2009 μέχρι και το 2014. Έτσι, από 4160 καταστήματα και 64.150 άτομα προσωπικό το 2009, το 2014 οι τράπεζες είχαν 43.500 εργαζόμενους και δίκτυο 2.516 καταστημάτων. Με βάση τη σκληρή γραμμή τραπεζιτών και θεσμών, εκτιμάται ότι στα νέα προγράμματα που θα ετοιμάσουν οι τράπεζες το bonus για την αποχώρηση θα είναι σχεδόν στο ήμισυ των προγραμμάτων του 2013 και του 2014. Υπενθυμίζεται ότι στα προγράμματα αυτά, οι εργαζόμενοι για να αποχωρήσουν έφταναν να λαμβάνουν μέχρι και 45 μισθούς, ενώ διατηρούσαν για μια διετία προνομιακά ασφαλιστικά προγράμματα και συνέχιζαν να έχουν τη δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων τους με προνομιακά επιτόκια.

Η  διαδικασία προς την ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΛΑΕ αποκτά αντικειμενικά τη σημασία κρίσιμου πολιτικού στοιχήματος για την ανασυγκρότηση μιας μαζικής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Οι όροι της συγκρότησής της, η αποσαφήνιση της οργανωτικής και πολιτικής της ταυτότητας, τα στοιχεία της ιδεολογικής της φυσιογνωμίας, θα είναι αποφασιστικοί παράγοντες στην περαιτέρω πορεία του εγχειρήματος. Σε αυτήν τη διαδικασία, η «παραγωγή» του προγράμματος της ΛΑΕ είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για τη διαμόρφωση της συνολικής της φυσιογνωμίας.

Όταν ο Μαρξ και ο Ένγκελς δημοσίευσαν το Κομουνιστικό Μανιφέστο, είχε παρέλθει περίπου μισός αιώνας ταχύρρυθμης καπιταλιστικής βιομηχανικής ανάπτυξης, γιγαντιαίας συσσώρευσης κεφαλαίου και τεχνολογικής καινοτομίας, αλλά η κατάσταση της εργατικής τάξης παρέμενε άθλια.

Α ποσπάσματα από κείμενο του Marea Socialista, πολιτικού ρεύματος –που είχε ενταχθεί στο Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PSUV) και βγήκε τον Μάιο του 2015, μετά τη σοβαρή όσο και αναμενόμενη «ασφυξία» που του προκάλεσε η ηγεσία του PSUV. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο mareasocialista.com.ve και μεταφρασμένο στα γαλλικά στο A L’Encontre. Ολόκληρο στα ελληνικά, υπάρχει στο Rproject.gr. Τη μετάφραση από τα γαλλικά έκανε ο Σωτήρης Σιαμανδούρας.

Η ευρωπαϊκή αντιπροσφυγική πολιτική παίρνει ολοένα και πιο σκληρές μορφές, αφού οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαπιστώνουν ότι οι αριθμοί των προσφύγων δεν είναι «διαχειρίσιμοι» ό,τι κι αν κάνουν. Ως αποτέλεσμα η Ελλάδα πιέζεται να συμμορφωθεί σε όλο και πιο σκληρά μέτρα, με σκούπες στην Ειδομένη, με μεταφορά κόσμου στο στρατόπεδο της Κορίνθου που είχε σχεδόν αδειάσει, με απελάσεις και καταστολή στα σύνορα. Έτσι γκρεμίζεται και το προσωπείο του «θεσμικού ανθρωπισμού» -που στην πραγματικότητα ήταν κυρίως στα λόγια, με πολύ λίγες πράξεις.

Σε μια ιστορική μέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και έπειτα από μια μαραθώνια ολομέλεια που είχε εντάσεις, εκπλήξεις, κόντρες, ομοφοβικά σχόλια και μεγάλες αντεγκλήσεις, ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις» πέρασε, όπως αναμενόταν, με ευρεία πλειοψηφία έπειτα από ονομαστική ψηφοφορία που διεξήχθη τόσο επί της αρχής του νομοσχεδίου όσο και επί σειράς άρθρων. 194 βουλευτές ψήφισαν ναι, 55 όχι και 51 απείχαν. Εμείς κρατάμε το OXI του ΚΚΕ, απαράδεκτο για στάση κομουνιστικού κόμματος. Και δεν ξεχνάμε ότι οι μπολσεβίκοι στην Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 ήταν οι πρώτοι που αναγνώρισαν τα ίσα δικαιώματα στους γκέι και αποποινικοποίησαν την ομοφυλοφιλία.

Αργεντινή:
Στις 10 Δεκέμβρη ορκίστηκε η δεξιά κυβέρνηση του Μαουρίτσιο Μάκρι στην Αργεντινή. Στις 29 Δεκέμβρη οι δημόσιοι υπάλληλοι κατέβηκαν σε πανεθνική απεργία, μετά το κάλεσμα της Ένωσης Κρατικών Υπαλλήλων που έχει 240.000 μέλη. Η απεργία έγινε ενόψει της «επανεξέτασης συμβάσεων στο Δημόσιο» που ίσως οδηγήσει σε απολύσεις, και το συνδικάτο ζητά εργασιακή σταθερότητα (και για τους συμβασιούχους) και νέες συλλογικές συμβάσεις. Ο γραμματέας του συνδικάτου δήλωσε πως τα μέλη του βρίσκονται «σε κατάσταση διαρκούς συναγερμού» για το επόμενο διάστημα. Και το πιθανότερο είναι ότι σε παρόμοια κατάσταση βρίσκονται πολλοί κλάδοι μπροστά στην απειλητική επάνοδο της Δεξιάς. Η νεοφιλελεύθερη παλινόρθωση στη Λατινική Αμερική ίσως να μην αποδειχτεί περίπατος...