Έντονη διπλωματική κινητικότητα και διαρκή παζάρια ξεδιπλώνονται στην ανατολική Μεσόγειο, με όλους τους εμπλεκόμενους να επιχειρούν να αποσπάσουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη, καθώς η «μοιρασιά της λείας» δείχνει να μπαίνει (;) στην τελική ευθεία.
Στο φόντο βρίσκονται οι μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι (π.χ. η δραστηριοποίηση της Noble Energy για το «οικόπεδο Λεβιάθαν» ή η πρόσφατη είσοδος της British Gas στο «οικόπεδο 12», με στόχο την αξιοποίηση των υποδομών που ήδη διαθέτει η εταιρεία στην Αίγυπτο) που αφενός πιέζουν για διευθέτηση των οδών του φυσικού αερίου ώστε να αρχίσουν οι μπίζνες, αλλά αφετέρου ανταγωνίζονται μεταξύ τους περιπλέκοντας τα πράγματα (π.χ. μερίδες του ισραηλινού κεφαλαίου που «κοιτούν» προς την Τουρκία).
Ένα νέο στοιχείο είναι η ένταση στις σχέσεις Ισραήλ-Αιγύπτου, μετά την απόφαση της διεθνούς διαιτησίας για καταβολή αποζημίωσης 1,76 δισ. δολαρίων από την αιγυπτιακή κρατική εταιρεία φυσικού αερίου στην ισραηλινή κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού. Η αξιοποίηση των εγκαταστάσεων της Αιγύπτου είναι «κλειδί» για την πιο συμφέρουσα οικονομικά εκδοχή του σχεδίου «διέλευση του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη σε συνεργασία με τον άξονα Αιγύπτου - Κύπρου - Ελλάδας». Γι’ αυτό και ο Ν. Αναστασιάδης έσπευσε άμεσα να παρέμβει για την αποκατάσταση των σχέσεων Ισραήλ-Αιγύπτου.
Όχι άσχετα με αυτήν την εξέλιξη, εξελίσσεται και η προσπάθεια επαναπροσέγγισης Ισραήλ-Τουρκίας, καθώς υπάρχουν σοβαρά τμήματα της ισραηλινής αστικής τάξης που θεωρούν οικονομικά συμφέρουσα τη διέλευση του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας (αλλά και την ίδια την Τουρκία έναν πολύ καλό πελάτη για το ισραηλινό φυσικό αέριο).
Ένα διαφωτιστικό άρθρο του Ισραηλινού Ινστιτούτου Σπουδών Εθνικής Ασφάλειας αφιερώνει πολύ χώρο στη στρατηγική σημασία των σχέσεων με Ελλάδα, Κύπρο και Αίγυπτο, αλλά καταλήγει ότι θα ήταν καλοδεχούμενη και η βελτίωση των δεσμών με την Τουρκία, με το ιδανικότερο σενάριο για το Ισραήλ να είναι οι «καλές σχέσεις με όλους».
Η ανακοίνωση τριμερούς συνόδου κορυφής μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ στα τέλη Γενάρη αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Το Ισραήλ στέλνει μήνυμα στους συμμάχους του ότι η επαναπροσέγγιση με την Τουρκία δεν «τους απειλεί», αλλά και μήνυμα στην Τουρκία ότι έχει έτοιμες εναλλακτικές και ήδη συγκροτημένες συμμαχίες. Το Ισραήλ ακροβατεί, χρησιμοποιώντας το «τουρκικό χαρτί» για να αποσπάσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη στη διεκδίκηση από την Κύπρο τμήματος του κοιτάσματος «Αφροδίτη», ενώ παράλληλα τονίζει στην Τουρκία ότι κάθε λύση διέλευσης μέσω Τουρκίας θα πρέπει να έχει κυπριακή έγκριση. Αντίστοιχα, η ελληνική και η κυπριακή αστική τάξη επιχειρούν να πλασαριστούν στην καλύτερη δυνατή θέση στο «παζάρι». Όπως έγραψαν «ενημερωμένες πηγές» στον κυπριακό Τύπο, «όποιος χάσει το τρένο που ξεκινά, δεν θα έχει την ευκαιρία να φτάσει ποτέ στο τέρμα». Ισραηλινός αξιωματούχος δήλωσε χαρακτηριστικά για τις λεπτές ισορροπίες ότι δεν αποκλείεται οι «ειδήσεις» που θα βγάλει η τριμερής να ακυρώσουν όσα βήματα επαναπροσέγγισης έγιναν με την Τουρκία.
Σε αυτό το υπόβαθρο αναμένεται και η αύξηση της κινητικότητας για το Κυπριακό, με στόχο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να προωθηθεί μια λύση που θα ικανοποιεί τις τοπικές δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία), ώστε να βγει από τη μέση ένα από τα «αγκάθια» που δυσκολεύει το να αρχίσουν οι μπίζνες.
Παζάρια και λυκοσυμμαχίες, που μπορούν να καταλήξουν είτε σε μια «μεγάλη συνεννόηση» για να κερδίσουν όλοι κομμάτι από τη λεία είτε σε όξυνση των ανταγωνισμών λόγω της απληστίας όλων των αστικών τάξεων της περιοχής. Όλα για τους μονοπωλιακούς κολοσσούς και τους «Λάτσηδες» και «Βαρδινογιάννηδες» της περιοχής. Για την Αριστερά, μόνο κριτήριο για να σταθεί απέναντι στις εξελίξεις παραμένουν τα συμφέροντα των «από κάτω», οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτές τις μπίζνες.