Της σύνταξης...

Οι τάχα «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης είναι σκέτη δημαγωγία. Οι επικουρικές συντάξεις έχουν ήδη μειωθεί μέσα στο 2015 και θα μειωθούν ακόμα περισσότερο. Οι κύριες συντάξεις θα μειωθούν δραστικά με το νέο τρόπο υπολογισμού προς τους νέους συνταξιούχους, ενώ η μείωση θα επεκταθεί σταδιακά και στις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις στους παλιούς συνταξιούχους (όπως ομολογεί το τέχνασμα της καταβολής τμήματος της σύνταξης, ως «προσωπική διαφορά», αλλά μόνο μέχρι το… 2018!). Στην περίθαλψη θεσμοθετείται η ισοπέδωση των δικαιωμάτων όλων προς το κατώτατο όριο που εμπεριείχε το σύστημα.
Με αυτά και άλλα επιδιώκεται η μεταφορά κολοσσιαίων πόρων από το Ασφαλιστικό προς το τρύπιο βαρέλι του χρέους: 1,8 δισ. ευρώ φέτος και 1 δισ. ευρώ ετησίως (!) στη συνέχεια. Πρόκειται για θανατηφόρα αφαίμαξη ενός συστήματος που χρειαζόταν επειγόντως ενίσχυση, καθώς είχε υποστεί διαδοχικές ληστείες καθοδηγούμενες από το κράτος και τους εργοδότες.
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί το πιο έξαλλο όνειρο των νεοφιλελεύθερων «τεχνοκρατών» της ασφάλισης, από την εποχή του Σπράου, του Γιαννίτση, του Νεκτάριου, του Αλογοσκούφη κ.ο.κ.: ο υποβιβασμός του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε δεύτερο ρόλο (ουσιαστικά εξασφάλισης μιας σύνταξης-φιλοδωρήματος και της απολύτως στοιχειώδους περίθαλψης) ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια αλματώδη ανάπτυξη των ιδιωτικών ασφαλίσεων. Και αυτή η ακραία νεοφιλελεύθερη αντιμεταρρύθμιση -που δεν έχει γίνει εφικτή σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα πλην, ίσως, της Βρετανίας της Μ. Θάτσερ- επιχειρείται από μια κυβέρνηση που μιλά στο όνομα της… Αριστεράς!
Αν ο νόμος Κατρούγκαλου επιβληθεί, οι συνέπειες θα είναι τραγικές για όλους όσοι ζουν από τη δουλειά τους. Γιατί μια τόσο ριζική απορρύθμιση του Ασφαλιστικού καθορίζει πολλά άλλα ζητήματα: ποιοι και πόσοι θα απομείνουν στη δουλειά, πού και τι συνδικάτα θα επιβιώσουν, πότε και πώς θα επανασταθεροποιηθεί ο συσχετισμός δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας…
Ο νόμος αυτός δεν πρέπει να περάσει. Οι αγώνες και η πολιτική πίεση πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ (και τους βουλευτές του!) πρέπει να κλιμακωθούν κατακόρυφα με στόχο την απόσυρση του νομοσχεδίου. 
Είναι απολύτως εφικτό. Ένα μέτωπο μεταξύ των μισθωτών, των αγροτών, των επιστημόνων και των αυταπασχολούμενων με «μπλοκάκι», είναι μια πλατιά και ισχυρή κοινωνική πλειοψηφία.
Το χέρι βοήθειας προς την κυβέρνηση που έτεινε ο Ροβ. Σπυρόπουλος (του ΠΑΣΟΚ και του μνημονιακού ΙΚΑ επί Σαμαρά…) αποδεικνύει ότι οι «από πάνω» κατανοούν τις δυσκολίες και είναι έτοιμοι να συγκροτήσουν «μέτωπο» ώστε να επιβάλουν την αντιμεταρρύθμιση. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς: Αγώνες, κλιμάκωση, συντονισμός, ενότητα στη δράση, με έναν αποφασιστικό στόχο: να μην περάσει το Ασφαλιστικό της κυβέρνησης και των δανειστών! 
Στόχος που είναι ταυτόχρονα και ένα πρώτο, αλλά μεγάλο βήμα, για την ακύρωση του Μνημονίου 3.