«Ζητούμενο η επιβίωση του λαού, όχι η διάσωση της Ευρωζώνης»

Η ΑΔΕΔΥ πραγματοποίησε 24ωρη απεργία ενάντια στα μέτρα που ετοιμάζεται να περάσει η κυβέρνηση. Ποια είναι η εκτίμησή σου για τη συμβολή αυτής της απεργίας;
Η πρόσφατη απεργία και τα συλλαλητήρια που έγιναν σε αρκετές πόλεις της χώρας ήταν αναγκαία παρέμβαση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος λίγο πριν από την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Ανέδειξε την αντίθεση των εργαζομένων στο Δημόσιο, στο νέο μνημονιακό πακέτο σφαγιαστικών μέτρων σε βάρος των συντάξεων, των λαϊκών εισοδημάτων, της λαϊκής κατοικίας και της δημόσιας περιουσίας. Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ στον δημόσιο τομέα πάλεψαν αμέσως μετά την παλλαϊκή κινητοποίηση της 4ης Φλεβάρη 2016 να συναποφασιστεί πρόγραμμα συνέχισης και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο η ΑΔΕΔΥ κινητοποιήθηκε στο πλευρό των αγροτών και κτηνοτρόφων, συνέβαλε στην πραγματοποίηση καταλήψεων - αποκλεισμών ασφαλιστικών ταμείων και παράλληλα επέμενε προς τη ΓΣΕΕ και τους φορείς επιστημόνων - αυτοαπασχολούμενων στην προκήρυξη νέας παλλαϊκής - απεργιακής κινητοποίησης. Δυστυχώς σε ό,τι αφορά την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ εις «ώτα μη ακουόντων».
Προχωρήσαμε, λοιπόν, στην προκήρυξη νέας απεργίας στον δημόσιο τομέα και απευθυνθήκαμε στις ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα και σε όλες τις επαγγελματικές και επιστημονικές οργανώσεις για να κινητοποιηθούν και αυτές στις 7 Απρίλη. Η ανταπόκριση ήταν περιορισμένη, με ευθύνη δυνάμεων του παλαιού και του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού. Συνέπεια αυτής της τακτικής ήταν να μη δημιουργηθεί κλίμα ανάλογο της περιόδου της 4ης Φλεβάρη, γεγονός που επηρέασε αρνητικά και τη συμμετοχή στην κινητοποίηση των εργαζομένων στο Δημόσιο. Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα εάν δεχόταν η ηγεσία της ΓΣΕΕ να συναποφασιστεί αυτή η απεργία με την ΑΔΕΔΥ και όλες τις άλλες κοινωνικές και επαγγελματικές οργανώσεις.
Υπάρχουν σκέψεις για τη συνέχεια; Στη ΓΣΕΕ δυστυχώς έχει προσδιοριστεί η 48ωρη απεργία που συζητήθηκε για όταν θα κατατεθεί το νομοσχέδιο. 
Προσπαθούμε για τις επόμενες ημέρες να ενεργοποιηθούν συντονιστικά αγώνα σε κάθε πόλη της χώρας με πρωτοβουλία των ΝΤ της ΑΔΕΔΥ και με συμμετοχή σωματείων του ιδιωτικού τομέα και οργανώσεων επαγγελματιών, επιστημόνων, αγροτών, συνταξιούχων και νεολαίας. Επιδιώκουμε να πάρουν αποφάσεις για συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποκλεισμούς δρόμων κ.τ.λ., καθώς και μέτρα προετοιμασίας της 48ωρης απεργίας.
Έχουμε ήδη ζητήσει από τις ομοσπονδίες και τα ΝΤ της ΑΔΕΔΥ να προγραμματίσουν γενικές συνελεύσεις των σωματείων του Δημοσίου για ενημέρωση, ενεργοποίηση και λήψη αποφάσεων για δράση.
Για την ημέρα ανακοίνωσης του τελικού νομοσχεδίου προετοιμάζουμε με τις ομοσπονδίες και τα σωματεία των αντίστοιχων χώρων καταλήψεις σε εργασιακούς χώρους και δημόσια κτίρια και τη διοργάνωση απογευματινού παλλαϊκού συλλαλητηρίου.
Κηρύξαμε τρίωρη στάση εργασίας για την Παρασκευή 15 Απριλίου 2016, (11:00 π.μ. έως τη λήξη του ωραρίου) και καλούμε τους εργαζόμενους στο Δημόσιο στη συγκέντρωση που πραγματοποιούν η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ μαζί με συλλογικότητες αναπληρωτών και αδιόριστων στο υπουργείο Παιδείας, ώρα 11:30 π.μ., διεκδικώντας μαζικούς διορισμούς για να καλυφθούν όλα τα κενά και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών.
Έχουμε ήδη προτείνει στην Εκτελεστική Επιτροπή να πραγματοποιηθεί πανελλαδική σύσκεψη με συμμετοχή εκπροσώπων των ΝΤ της ΑΔΕΔΥ για καλύτερη διοργάνωση όλων των αναγκαίων δράσεων.
Στο Δημόσιο οι εργαζόμενοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν σύντομα, εκτός από την προσπάθεια να περάσουν οι αντιμεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, το νέο μισθολόγιο, τη νέα αξιολόγηση, ενώ ετοιμάζεται και το νομοσχέδιο για την κινητικότητα. Υπάρχει σχέδιο αντίδρασης από την ΑΔΕΔΥ για όλα αυτά;
Επιδιώκουμε να διαμορφωθεί ολοκληρωμένο σχέδιο αντίδρασης για όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν το σύνολο των εργαζομένων. Οι γενικές συνελεύσεις των σωματείων σε κάθε εργασιακό χώρο είναι επιτακτική ανάγκη να συγκληθούν και μέσα από αυτές να διαμορφωθεί το πρόγραμμα δράσης. Η εμπειρία από τη μεγάλη μάχη που δόθηκε για να ακυρωθούν τα σχέδια του Μητσοτάκη, τότε υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, για νέες χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο μέσω της αξιολόγησης, είναι πολύτιμη. Εδώ οφείλουν να συμβάλουν και οι άλλες αριστερές κινηματικές δυνάμεις του Δημοσίου, που δυστυχώς υποτιμούν την ανάγκη να αναλάβουν την ευθύνη τους στη λειτουργία και δράση της ΑΔΕΔΥ.
Σε πολλούς εργαζόμενους στο Δημόσιο υπάρχει το φόβητρο που ακούει στο όνομα Μητσοτάκης, ταυτόχρονα με το σοκ από τη δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πραγματικό αυτό το δίλημμα;
Είναι πραγματικό το δίλημμα και βαραίνει ιδιαίτερα στα τμήματα εκείνα που επλήγησαν περισσότερο από την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όπως είναι οι απολυμένοι και διαθέσιμοι, οι υποψήφιοι για απόλυση παλαιότεροι συμβασιούχοι του Δημοσίου, εργαζόμενοι σε οργανισμούς που έβαιναν προς συγχώνευση ή/και κατάργηση κ.τ.λ. Η προσπάθεια που κάνουν οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ είναι να πείσουν ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να γίνονται πάντα όμηροι τέτοιων εκβιαστικών διλημμάτων. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να τοποθετούνται απέναντι στις κυβερνήσεις από τη σκοπιά της υπεράσπισης των αναγκών, των αιτημάτων και των δικαιωμάτων τους.
Εξάλλου είναι γεγονός ότι τα μνημόνια που συνεχίζονται και θωρακίζονται και από τη σημερινή κυβέρνηση απαιτούν τη διαρκή επαναφορά αυτών των πολιτικών που οδηγούν σε απολύσεις, κλείσιμο οργανισμών του Δημοσίου και παράδοσή τους στο ιδιωτικό κερδοσκοπικό κεφάλαιο. Εμείς επιμένουμε ότι παρά την αμηχανία και την απογοήτευση που δημιούργησε σε πλατιά λαϊκά στρώματα η διάψευση των προσδοκιών που είχαν επενδύσει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι συνδικαλιστικοί και οι κοινωνικοί αγώνες αποτελούν προϋπόθεση για να αποκρούσουμε τα αντιλαϊκά μέτρα και να ανατρέψουμε τις πολιτικές της κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ένωσης - ΔΝΤ.
Την περίοδο της κρίσης έχει αποδειχθεί από την εμπειρία ότι δεν αρκεί από μόνος του ο συνδικαλιστικός αγώνας για να καλυτερέψει η ζωή των εργαζομένων, χρειάζεται η γενίκευση και η πολιτική προοπτική. Πώς βλέπεις ότι μπορεί το συνδικαλιστικό κίνημα να πετύχει αυτήν τη σύνδεση; 
Έχετε απόλυτο δίκιο και έχει πλέον επιβεβαιωθεί ότι στη μνημονιακή περίοδο κανένα αίτημα, ακόμη και το πιο μικρό, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί ή κανένα εργασιακό δικαίωμα δεν θεωρείται αυτονόητο, αν ταυτόχρονα δεν συνδεθεί με την πάλη για την απαλλαγή της χώρας μας από τα μνημόνια και την ασφυκτική και ταπεινωτική διεθνή οικονομική και πολιτική επιτροπεία.
Είναι πολύ επίκαιρη η σταθερή εκτίμηση του ΜΕΤΑ ότι «... Τα συνδικάτα σε αυτές τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες καλούνται να υπερβούν τον κοινωνικό τους ρόλο και, χωρίς να εγκαταλείπουν και να υποτιμούν τον αγώνα τους για τα επιμέρους αιτήματα, πρέπει να τον συνδέουν με την ανάγκη μιας εναλλακτικής πρότασης εξόδου από την κρίση, με νέα οικονομική, κοινωνική, πολιτική ατζέντα, που υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας ...».
Είναι λοιπόν απαραίτητη όσο ποτέ σήμερα η πολιτικοποίηση των αγώνων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και η σύνδεση των επιμέρους αιτημάτων με την πάλη για γενικότερες πολιτικές και κοινωνικές ανατροπές που έχει ανάγκη η χώρα μας.
Σε αυτή την κατεύθυνση παλέψαμε και πετύχαμε να θέσει η ΑΔΕΔΥ ως κυρίαρχα αιτήματά της τη διαγραφή του χρέους, την κατάργηση παλαιών και νέων μνημονίων, την εθνικοποίηση των τραπεζών, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και την επανάκτηση από το Δημόσιο των στρατηγικών κλάδων της οικονομίας και των επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα προτάσσει τα συμφέροντα των εργαζομένων, των ανέργων και ευρύτερα των φτωχομεσαίων λαϊκών στρωμάτων και όχι την εξυπηρέτηση των δανειστών. Πρέπει να συμπεριλάβει στις διεκδικήσεις του την έξοδο από την Ευρωζώνη και τη ρήξη με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού ζητούμενο είναι η επιβίωση του λαού και η αξιοπρέπεια της χώρας και όχι η διάσωση του ευρώ και της Ευρωζώνης.