Νέα από τους εργατικούς χώρους

Απεργία στα Μέσα Ενημέρωσης

Με μια πολυήμερη απεργία (21/4-27/4) τα συνδικάτα στο χώρο της ενημέρωσης μπήκαν στη μάχη ενάντια στο νόμο-λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό. 
Είναι μια μάχη καθοριστικής σημασίας, απόλυτα συνδεδεμένη με όλα τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά και για το μέλλον της ενημέρωσης.
Το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου καταργεί το αγγελιόσημο (τον ειδικό φόρο επί των διαφημίσεων, που είναι ο αποφασιστικός πόρος για τα Ταμεία στον Τύπο, όπου δεν υπάρχει εργοδοτική εισφορά), δεν ρυθμίζει κανέναν μηχανισμό αποκατάστασης των απωλειών, καταργεί το πρωτοπόρο ταμείο περίθαλψης και επικούρησης (ΕΔΟΕΑΠ) και οδηγεί τον κλάδο σε μια αιφνίδια και μεγάλη απώλεια δικαιωμάτων και προσδοκιών. Αυτά, μαζί με τις γενικές διατάξεις του νομοσχεδίου, που οδηγεί σε γενικευμένη μείωση των νέων και των καταβαλλόμενων συντάξεων και των εφάπαξ, έχουν προκαλέσει την οργή των εργαζομένων στον Τύπο.
Ο Κατρούγκαλος υπερασπίζει αυτή την καρμανιόλα ως μια μορφή «εξισωτισμού». Όμως η κατεδάφιση κοινωνικών δικαιωμάτων ποτέ δεν είχε σχέση με τον εξισωτισμό, που ενέπνεε την ενίσχυση των κατώτερων κατακτήσεων και όχι τη συντριβή των πιο προχωρημένων. Πολύ περισσότερο που είναι ορατοί οι άμεσα κερδισμένοι: οι βαρόνοι στον Τύπο, οι καναλάρχες και οι εκδότες, που θα ενισχύσουν τα έσοδά τους με το 20% του αγγελιόσημου. Είναι ένα «παράδοξο» αποτέλεσμα της πολιτικής μιας κυβέρνησης που τάχα ορκίζεται κατά της διαπλοκής...
Όμως το νομοσχέδιο έχει και μια κρυφή πτυχή: καταργώντας τα θεμέλια της μισθωτής εργασίας στον Τύπο (η ασφάλιση είναι άμεσα δεμένη με τη Σύμβαση Εργασίας) οδηγεί στην πλήρη «απελευθέρωση» της ελαστικοποίησης, της δουλειάς με το «μπλοκάκι». Στον ευαίσθητο χώρο της ενημέρωσης, αυτές οι μορφές έχουν ένα πρόσθετο εγκληματικό αποτέλεσμα: με τους δημοσιογράφους και τους τεχνικούς ανίσχυρους απέναντι στα αφεντικά, θα πέσει η τελευταία γραμμή υπεράσπισης της εντιμότητας και της αντικειμενικότητας στις ειδήσεις. Ο Τύπος μεταβάλλεται σε χώρο ανεξέλεγκτης κυριαρχίας των καπιταλιστών, όπως ακριβώς σχεδίαζαν από χρόνια οι μεγαλοεκδότες. 
Το μόνο που θα απομείνει πλέον να φανεί είναι το με ποιο «στρατόπεδο» θα παίζει στη συνέχεια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η εξάρθρωση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων και η αναδιανομή των αδειών στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο γίνονται μια βαθιά αντιμεταρρύθμιση, με σίγουρους ηττημένους τους εργαζόμενους στον Τύπο και το δικαίωμα στην ενημέρωση, ενώ οι νικητές θα αναδειχθούν μέσα από τον σκυλοκαβγά των μεγάλων ομίλων για μια νέα κυριαρχία μακράς περιόδου. Σε αυτόν τον «μετασχηματισμό» η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ –παρεμβαίνοντας διά του Ν. Παππά και των διαβόητων «συμβούλων» του– ελπίζει ότι θα πάρει ως αντίτιμο την πολιτική υποστήριξη των νέων βαρόνων. 
Αυτά τα σχέδια μπορεί να χαλάσει η μαχητική παρέμβαση των σωματείων με την απεργία διαρκείας. Που θα πρέπει να διασφαλίσει την ενότητα δημοσιογράφων-τεχνικών-προσωπικού. Που θα πρέπει να διασφαλίσει την ενότητα των αγωνιζόμενων στην ενημέρωση με το σύνολο του εργατικού κινήματος. Την απεργία που θα πρέπει να συνεχιστεί μετά το Πάσχα με αποφασιστική κλιμάκωση. Με στόχο να ανατραπεί το αντιασφαλιστικό τερατούργημα και να μην περάσει το Μνημόνιο 3. 

Εκλογές ΠΕΓΔΥ: Επιτυχία της ΑΚΙΓΔΥ

Στο περιβάλλον του στενού δημόσιου τομέα (Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων-ΔΑΟΚ-Περιφέρεια, Αποκεντρωμένη), [...] στις 6 & 20 Απριλίου πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές της Πανελλήνιας Ένωσης Γεωπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΓΔΥ). 
Την απόλυτη πλειοψηφία σε έδρες και σε ψήφους κατέκτησαν οι δυνάμεις της δεξιάς (Νέα Δημοκρατία κ.ά.) κερδίζοντας μια επιπλέον έδρα και κατακτώντας 6 στις 11 έδρες. Την έδρα αυτή, τυπικά, την κέρδισαν από το ΠΑΣΟΚ που ήταν απο τους χαμένους αυτών των εκλογών, εν μέρει συνειδητά, αφού κατά μεγάλο ποσοστό στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο ΠΑΣΟΚ διασπάστηκαν και ένα κομμάτι κατέβηκε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ένα άλλο ψήφισε τη Δεξιά. Τη μοναδική έδρα που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ την πήρε υποψήφιος που μέχρι το 2011 κατέβαινε με το ΠΑΣΟΚ. 
Η μια έδρα που εξασφάλισε η παράταξή μας, ΑΚΙΓΔΥ-Συσπειρώσεις, είναι επιτυχία, αφού το νέο ψηφοδέλτιο προέκυψε μετά το διαχωρισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να υπάρχει μια αληθινά αριστερή παράταξη, που δεν «ωραιοποιεί τα μνημόνια» και που προσπαθεί για την κοινή δράση με την υπόλοιπη Αριστερά (απευθυνθήκαμε και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά δεν θέλησαν κοινό κατέβασμα). Στο ψηφοδέλτιο συμμετείχε κόσμος της ανιδιοτελούς και κινηματικής Αριστεράς, τόσο ανένταχτοι όσο και από τη ΛΑΕ. Η έδρα μας είναι καθαρό αποτέλεσμα επιβράβευσης της συλλογικής προσπάθειας και των αγώνων, αφού δεν είχαμε τίποτα να «τάξουμε» στους συναδέλφους πέρα από τη δέσμευσή μας στα φιλεργατικά αιτήματα και δικαιώματα.
Η σημερινή ΑΚΙΓΔΥ δεν είχε καμμία απο τις δύο έδρες της παλιάς, ενιαίας παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες δεν χρησιμοποιήθηκαν για την ενίσχυση των αγώνων της περιόδου, αλλά απείχαν απο τις διαδικασίες του ΔΣ, μετά το «αριστερό μνημόνιο». Η έλλειψη συγκρότησης μιας αριστερής φωνής βάρυνε στο σύνολο της παράταξης και δεν έδωσε τη δυνατότητα συγκρότησης ενος πρωτοπόρου κομματιού στις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, τόσο στους γεωπόνους όσο και στις αγροτικές κινητοποιήσεις, που αντιμετωπίστηκαν πολλές φορές εχθρικά. Χαρακτηριστική είναι η αντιπαράθεση του κυβερνητικού στέλεχους και εκλεγμένου σήμερα της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ με τους αγρότες κατα τη διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων.
Αποτέλεσμα ήταν την αντιπολίτευση στα κυβερνητικά μέτρα να την εκφράσει η ΝΔ, γεγονός που της επέτρεψε να επανασυσπειρώσει τον κόσμο της και να οικειοποιηθεί τη φθορά της κυβέρνησης, που λερώνει το όνομα της Αριστεράς. [...]

Δημοτικά και νηπιαγωγεία στη μέγγενη

Το υπουργείο Παιδείας προωθεί νομοθετήματα που αποδεικνύουν ότι ο εθνικός διάλογος είναι κοροϊδία. Στο άρθρο 35 του νομοσχεδίου για την έρευνα ανατρέπει τη λειτουργία των σχολείων μας χάριν εξοικονόμησης πόρων και εκπαιδευτικών.
Στα νηπιαγωγεία ως τώρα ο ελάχιστος αριθμός παιδιών για ένα τμήμα από 7 παιδιά πάει στα 14, που σημαίνει ότι θα κλείσουν νηπιαγωγεία στην περιφέρεια καθώς εξαιρούνται μόνο τα δυσπρόσιτα. Εκατοντάδες διθέσια σχολεία θα συγχωνευθούν και τα τμήματα θα λειτουργούν υπεράριθμα. Πολλά παιδάκια θα αναγκαστούν να μετακινούνται κάθε μέρα με το ανάλογο κόστος και χιλιάδες προνήπια θα στερηθούν τη φοίτησή τους.
Στα δημοτικά επιχειρείται η αλλαγή του ωραρίου και η κατάργηση του δασκάλου ολοήμερου. Όσα σχολάνε στις 2:00 θα σχολάνε στη 1:15, ενώ τα ολοήμερα θα λειτουργούν εκ περιτροπής από τις ώρες που θα περισσεύουν στους δασκάλους του πρωινού, κάτι που επιφέρει 2500 λιγότερες θέσεις εργασίας. Του χρόνου στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα δουλέψουν οι μισοί αναπληρωτές. Ένας ακόμη λόγος γι’ αυτές τις αλλαγές είναι ότι από τα ΕΣΠΑ 2015-2020 έχει δαπανηθεί μέχρι στιγμής το 52%. Για τις ελάχιστες θέσεις Α/βάθμιας και Β/βάθμιας του επόμενου χρόνου οι αναπληρωτές θα πρέπει να ανταγωνιστούν μεταξύ τους βάσει προσόντων (βαθμός πτυχίου, επιτυχία σε ΑΣΕΠ και άλλα κριτήρια) ανατρέποντας την έως τώρα διαδικασία που υπολόγιζε την προϋπηρεσία, διαλύοντας ζωές και θυσίες χρόνων με υπηρέτηση σε όλες τις γωνιές της χώρας με κάθε κόστος.
Η ρύθμιση αυτή είναι η επιτομή του νεοφιλελευθερισμού. Είναι σύλληψη Α. Διαμαντοπούλου το 2010 και θα την εφαρμόσει ο «αριστερός» Νίκος Φίλης, πρόθυμος να εφαρμόσει κάθε λέξη και κάθε άρθρο του μνημονίου και όλες τις επιταγές του ΟΟΣΑ.
Η απάντηση σε αυτές τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις μπορεί να έρθει από την ενιαία στάση όλων των εκπαιδευτικών και σε σύμπραξη με το γονεϊκό κίνημα, ξεπερνώντας τον εσωτερικό εχθρό, την ηγεσία της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ) που έχει συνταχθεί ξεκάθαρα με το υπουργείο. Οι δύο μαζικές διαμαρτυρίες 15 και 21 Απρίλη έξω από το υπουργείο και στην επαρχία έχουν βάλει τις βάσεις για την απαιτούμενη συνέχεια, που θα πρέπει να περιλαμβάνει την καλύτερη ενημέρωση του κλάδου και μια πανεκπαιδευτικη απεργία σε σύνδεση με τον κινηματικό σχεδιασμό για την αποτροπή του αντιασφαλιστικού-φορολογικού νομοσχεδίου. 
Η απογοήτευση του κόσμου είναι μεγάλη, η αγωνιστική του εμπειρία και η ανάγκη για ζωή με αξιοπρέπεια όμως είναι μεγαλύτερη.