Το κίνημα Nuit Debout στη Γαλλία (βλ. σελ. 17), στο «κοινωνικό εργαστήρι της Ευρώπης», ξεσπώντας σε μια πολιτικά σκληρή και κινηματικά δύσκολη περίοδο, λειτούργησε ως πηγή έμπνευσης διεθνώς. Πόσο μάλλον όταν οι ακτιβιστές, επιλέγοντας τις καταλήψεις δημόσιων χώρων, είδαν τον εαυτό τους ως τμήμα της διεθνούς αντίστασης, ως «συνέχεια» προηγούμενων μεγάλων αγώνων που διεθνοποιήθηκαν όπως η Ταχρίρ στην Αίγυπτο, οι Indignados στην Ισπανία, οι Αγανακτισμένοι στην Ελλάδα, το Occupy στις ΗΠΑ, αλλά και άλλων.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Γι’ αυτό και από τις πρώτες μέρες κατόρθωσε γίνει διεθνές σημείο αναφοράς. Ήδη έχουν γίνει μικρές συγκεντρώσεις αλληλεγγύης ή και απόπειρες κατάληψης των πλατειών σε πόλεις της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας, του Βελγίου.
Οι Γάλλοι αγωνιστές, που «πήραν τη σκυτάλη» από προηγούμενα κινήματα, τώρα επιδιώκουν να τη δώσουν στους επόμενους, με την ελπίδα να εξαπλωθεί ο αγώνας διεθνώς, για να στηριχτεί και η δική τους πάλη. Για να οργανωθεί και να τροφοδοτηθεί αυτή η διάθεση που εκφράστηκε ήδη σε διάφορες πόλεις, οι Γάλλοι αγωνιστές προχώρησαν σε ένα διεθνές κάλεσμα:
«Το Nuit Debout σηματοδοτεί μια νέα ώθηση στη διεθνή πάλη εναντίον των δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου, την εκμετάλλευση των ανθρώπων και την καταστροφή του περιβάλλοντος ... η λαϊκή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία της Δημοκρατίας στο Παρίσι απευθύνει έκκληση σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου να καταλάβουν δημόσιους χώρους και να οργανώσουν τις επόμενες εβδομάδες μια νέα χιονοστιβάδα αγώνων για τη δημοκρατία. Η 15η Μάη 2016 πρέπει να σημαδέψει την ανάδυση μιας παγκόσμιας συνείδησης ... όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο»!
Το διεθνές κάλεσμα στις 15 Μάη απλώνεται και δείχνει να βρίσκει ανταπόκριση σε πολλές χώρες. Ξυπνά μνήμες, καθώς συμπίπτει με το 15Μ, την ημερομηνία γέννησης του κινήματος των πλατειών στην Ισπανία. Ένα κίνημα που τότε τροφοδότησε την αντίσταση στην Ελλάδα, με το ξέσπασμα του αντίστοιχου κινήματος στις 25 Μάη.
Τότε, το κύμα αγώνων που ξέσπασε με την υπογραφή του μνημονίου του 2010 είχε βρει «τοίχο» και οι δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς βρίσκονταν σε σχετική αμηχανία. Τον «κόμπο» έκοψε το ξέσπασμα του κινήματος των πλατειών, που έφερε νέες δυνάμεις (άνεργοι, νεολαία) μπροστά, αλλά έδωσε και την ώθηση στο εργατικό κίνημα να επιστρέψει στο προσκήνιο.
Πέντε χρόνια μετά, το κάλεσμα από τη Γαλλία έρχεται ξανά «πάνω στην ώρα». Στο υπόβαθρο της χαμένης ευκαιρίας του προηγούμενου γύρου, που αφέθηκε χωρίς συνέχεια από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, πάνω στην αγωνία τού «τι να κάνουμε» καθώς έρχεται πακέτο σκληρών μέτρων με 3ο και... 4ο μνημόνιο, με κοινή την αγωνία όλων για την ανάγκη ενός νέου ξεσπάσματος. Ήδη πολλές συλλογικότητες και δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς καλούν τον κόσμο να κατέβει στις πλατείες στις 15 Μάη.
Απέναντι στα μέτρα που έρχονται, δεν έχουμε προφανώς την πολυτέλεια να περιμένουμε τη 15η Μάη. Ο αγώνας πρέπει να ξεκινήσει τώρα. Για να φτάσουμε στη διεθνή ημέρα δράσης με αγώνες που θα ενωθούν και θα εκφραστούν μαζικά.
Και ο αγώνας θα πρέπει να συνεχιστεί και μετά τη 15η Μάη, αξιοποιώντας όλη την εμπειρία της μεγάλης διετίας 2010-12 αλλά και τα πιο «φρέσκα» μαθήματα από τη Γαλλία. Γνωρίζουμε ότι τα κινήματα δεν ξεκινάνε με το πάτημα ενός κουμπιού ή με ένα κάλεσμα. Αλλά όλες οι μαχόμενες δυνάμεις πρέπει να αξιοποιήσουν την οργή ενάντια στα μέτρα και τον «άνεμο από το εξωτερικό» για να ανοίξει ένας νέος κύκλος αγώνων.
Πέρα από το μέγεθος και την επιτυχία της ίδια της 15Μ, το «μήνυμα από τη Γαλλία» και η αναγκαιότητα να εργαστούμε για τέτοια μεγάλα κινηματικά γεγονότα και εδώ, διατηρούν την ισχύ τους, και οφείλουν να είναι «πυξίδα» για όλους μας τις επόμενες εβδομάδες.