Πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά στα νοσοκομεία

Μ ετά από προσφυγή εργολαβικών εταιρειών, που είχαν καταθέσει και αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων σε Διοικητικά Δικαστήρια, οι ατομικές συμβάσεις που συνάπτονται από τα δημόσια νοσοκομεία για την καθαριότητα, τη φύλαξη και τη σίτιση, θα συζητηθούν ως προς τη νομιμότητά τους με βάση το Σύνταγμα και το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η εξέλιξη αυτή ξανανοίγει τη συζήτηση για την ανάγκη πρόσληψης προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά και για το αν είναι λύση οι ατομικές συμβάσεις που καθιερώθηκαν με τον νόμο Κατρούγκαλου, το Μάη του 2015. Με τον νόμο αυτό η κυβέρνηση, πριν οριστικοποιήσει την υποταγή της στα νεοφιλελεύθερα μνημόνια, έδινε μια προσωρινή λύση σε ένα ζήτημα που έπαιρνε εκρηκτικές διαστάσεις στα νοσοκομεία. Εκατοντάδες εργαζόμενοι στις εργολαβικές εταιρείες δούλευαν με μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, με χαμηλούς μισθούς, ανασφάλιστοι, χωρίς να έχουν επί της ουσίας δικαιώματα και πολλές φορές, μέσα από τη μείωση της χρηματοδότησης που επέβαλλαν οι μνημονιακές πολιτικές και στη δημόσια υγεία, απλήρωτοι για μήνες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας πολύ γρήγορα τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για κατάργηση της ελαστικής εργασίας, βρήκε μια προσωρινή λύση: τη σύναψη απευθείας ατομικών συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων αυτών με τα δημόσια νοσοκομεία. Μια λύση που κατ’ αρχάς φάνηκε και ήταν θετική γι’ αυτούς τους εργαζόμενους, καθώς δεν θα έχαναν τη δουλειά τους, όταν τελείωνε η σύμβαση της εργολαβικής εταιρείας που δούλευε με το εκάστοτε νοσοκομείο, ενώ για όσο καιρό διαρκούσε η σύμβαση θα είχαν τουλάχιστον κάποια ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η επιλογή αυτή, όπου μπορούσε να δώσει άμεση λύση με την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας, καλώς στηρίχθηκε από συλλόγους εργαζομένων στα νοσοκομεία. Όμως το όριο ήταν αυτό και είναι δεδομένο ότι αν αυτή η εξέλιξη δεν συμβάδιζε με τον αγώνα για την πλήρη μονιμοποίηση αυτών των εργαζομένων, πολύ σύντομα η μνημονιακή πραγματικότητα των δραστικών περικοπών της κρατικής χρηματοδότησης στα δημόσια νοσοκομεία θα έφερνε νέα αδιέξοδα.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ΠΑΣΚΕ στο Δρομοκαΐτειο, με πρωτοστάτη τον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ Μ. Γιαννακό, ένα από τα πρώτα νοσοκομεία που υπέγραψαν αυτές τις συμβάσεις. Θριαμβολογούσε ατέλειωτα για το ότι διατήρησαν τις θέσεις εργασίας τους οι εργαζόμενες στην καθαριότητα. Επί έναν σχεδόν χρόνο δεν πραγματοποίησε καμιά κινητοποίηση για την οριστική μονιμοποίηση αυτών των εργαζομένων. Το αποτέλεσμα ήταν οι εργαζόμενοι αυτοί να ζουν εκ νέου συνθήκες όμοιες με αυτές που περνούσαν στα χέρια των εργολάβων και να μείνουν 5 μήνες απλήρωτοι, καθώς το νοσοκομείο δεν είχε λεφτά ούτε για να αγοράσει στοιχειώδη υλικά, πολύ περισσότερο για να καλύψει τους μισθούς αυτών των εργαζομένων.
Μέσα σε συνθήκες εφαρμογής σκληρής λιτότητας και περικοπών, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αυτά που τα κουαρτέτα, η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι ντόπιοι καπιταλιστές απαιτούν. Σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, τις οποίες υποτίθεται θα απέτρεπαν, και στη σταδιακή κατάργηση και στο Δημόσιο κάθε έννοιας για μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Στην πλειοψηφία τους άλλωστε τα νοσοκομεία μπορούν να συνάψουν ακόμη και συμβάσεις διάρκειας ενός ή δύο μηνών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις θα «νομιμοποιούνται» και στο Δημόσιο πρακτικές που ακολουθούσαν οι μεσαιωνικές εργολαβικές εταιρείες, με εργαζόμενους που δεν θα έχουν δικαίωμα αδειών ούτε δώρα, που θα δουλεύουν 4ωρα και 5ωρα τα οποία δεν τους επιτρέπουν να υπαχθούν στα βαρέα-ανθυγιεινά, ώστε να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα, χωρίς να προβλέπεται τι θα κάνουν μετά τις 31/12/2017 που είναι και το μέγιστο χρονικό διάστημα που προβλέπεται από το νόμο για τη σύναψη των συμβάσεων αυτών.
Το πρόβλημα αναμένεται να πάρει διαστάσεις στα νοσοκομεία, καθώς ο πρόσφατος νόμος που δόθηκε για διαβούλευση από το υπουργείο Υγείας για την ψυχική υγεία, δίνει το δικαίωμα στα δημόσια νοσοκομεία να καλύπτουν τις λειτουργικές τους ανάγκες προσλαμβάνοντας ιατρούς κάθε ειδικότητας, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κοινωνιολόγους, νοσηλευτές κ.λπ. με καθεστώς έκδοσης από αυτούς δελτίου παροχής υπηρεσιών για τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους. Δηλαδή με μπλοκάκια.
Η πάλη για μόνιμη και σταθερή εργασία, για στελέχωση των μονάδων υγείας με μόνιμο προσωπικό που θα απολαμβάνει πλήρη εργασιακά δικαιώματα με αξιοπρεπείς αμοιβές, δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά για όλους, δημόσιες υπηρεσίες πλήρως στελεχωμένες, ώστε να υπηρετούν με επάρκεια και ποιότητα το κοινωνικό σύνολο, πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για τους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία, αλλά και για όλους μας.

Στάση εργασίας στα δημόσια νοσοκομεία

Την Τετάρτη 29 Ιούνη, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) πραγματοποιεί πανελλαδική 4ωρη στάση εργασίας, από τις 11 ως τις 15.00. Στις 11.30 η ΠΟΕΔΗΝ θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, από τις 8.30 το πρωί. Στην υπόλοιπη χώρα οι συγκεντρώσεις θα γίνουν στα προαύλια των νοσοκομείων.
Το κύριο αίτημα της απεργιακής κινητοποίησης είναι να σταματήσει η υποχρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας και να γίνει πλήρης στελέχωση των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων, σε πολλά από τα οποία υπάρχει πια και ζήτημα με τις καλοκαιρινές άδειες των νοσηλευτών. Υπάρχουν περιπτώσεις που νοσηλευτές θα πάρουν άδεια μόνο τις μέρες τις οποίες θα κλείσουν μονάδες και κλινικές για απολύμανση, ενώ σε άλλες, αν πάρουν άδεια οι γιατροί, πιθανόν κάποιες κλινικές να μην μπορούν να λειτουργήσουν.
Την ίδια ώρα και ενώ οι περισσότερες κλινικές και μονάδες λειτουργούν σχεδόν με προσωπικό ασφαλείας, η κυβέρνηση για να σταματήσει τον σχετικό ντόρο που έχει δημιουργηθεί, προσπαθεί αδιάκριτα να ανοίξει κλίνες σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας που είχαν κλείσει, που σημαίνει έξτρα επιβάρυνση για το υπάρχον προσωπικό, που εκτός του να μην πάρει την καλοκαιρινή του άδεια ήδη δουλεύει με πολλά οφειλόμενα ρεπό. 
Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ, «λειτουργούν 5 χειρουργικά τραπέζια, από τα 15 που είναι ανεπτυγμένα, λόγω έλλειψης προσωπικού και χειρουργικών υλικών. Η λίστα αναμονής στα χειρουργεία ξεπέρασε το ένα έτος», και, όπως αναφέρει, «το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας».
Η ΠΟΕΔΗΝ υπογραμμίζει ότι τα νοσοκομεία «αδυνατούν να προμηθευτούν υλικά και φάρμακα». Φέτος, θα λάβουν κρατική χρηματοδότηση 1,156 δισ. ευρώ, «λιγότερα από αυτά που οφείλουν σε ληξιπρόθεσμες οφειλές (2 δισ. ευρώ)», ενώ έως σήμερα «έλαβαν χρηματοδότηση για δύο μήνες – 200 εκατ. ευρώ».