Μαθητικές κινητοποιήσεις στο «κλείσιμο» του 2016

Στo πλαίσιo του «νέου Λυκείου» που διαμορφώνει η αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση, ο υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου αποφάσισε για τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου να γράψουν πρώτα τις ενδοσχολικές εξετάσεις και έπειτα τις πανελλήνιες. Διαμαρτυρόμενοι, οι Πατρινοί μαθητές κινητοποιηθήκαμε αμέσως με καταλήψεις σχεδόν σε όλα τα Λύκεια της πόλης μέσα σε μια βδομάδα και καταλήξαμε σε μια διαδήλωση στο κέντρο της Πάτρας προς τη Δευτεροβάθμια, στέλνοντας επιστολή με τα αιτήματά μας στο υπουργείο.
Εύκολα θα αναρωτηθεί κανείς γιατί είναι κακό να ξεκινήσουμε με τις ενδοσχολικές εξετάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι ρίχνουν το βάρος στο να διαβάσουν τα τέσσερα ή πέντε μαθήματα των πανελλαδικών για να μπουν σε κάποια σχολή. Αν λοιπόν ξεκινήσουμε με ενδοσχολικές, θα πρέπει να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τα μαθήματα των πανελλαδικών, ώστε να διαβάσουμε θρησκευτικά, αγγλικά κλπ., να γράψουμε καλά στις ενδοσχολικές και να πάρουμε ένα καλό απολυτήριο που στο μέλλον σίγουρα κάπου θα χρειαστεί.
Η επιτυχία των δράσεών μας βρίσκεται στο γεγονός ότι μεγάλη μερίδα των μαθητών αγκάλιασε τις κινητοποιήσεις, και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να  ευχαριστήσω τους μαθητές των υπόλοιπων τάξεων του Λυκείου που βοήθησαν έμπρακτα είτε παίρνοντας μέρος στις καταλήψεις είτε στην πορεία. Όλα ξεκίνησαν με καταλήψεις και ύστερα δημιουργήσαμε μια εκδήλωση στο Facebook (καθώς είμαστε και η γενιά της τεχνολογίας), ώστε να συσπειρωθούν όλοι οι μαθητές της Πάτρας. Θα θέλαμε να υπάρξει το ίδιο κλίμα και στις πόλεις της υπόλοιπης Ελλάδας, να ενταχθούν στον κοινό αγώνα μαθητές από πόλεις σαν την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο λαός που οργανώνεται είναι και δυνατός και ελεύθερος.
Έχουμε σκοπό να συνεχίσουμε με τον ίδιο παλμό. Θα θέλαμε όμως να μην είμαστε μόνοι μας σε όλο αυτό. Θα προτείνουμε στους καθηγητές να πάρουν απόφαση ως ΕΛΜΕ, ώστε να συμπορευτούμε, καθώς δεν είναι μόνο το ζήτημα των εξεταστικών. Δεν θέλουμε να τελειώσουν όλα και δεν πρέπει να τελειώσουν. Να σημειώσω πως δεν υπήρξαν κομματικές προτροπές για όλα αυτά, εξαιρώντας την ΚΝΕ που προσπαθούσε να διεκδικήσει και να καρπωθεί την οργάνωση όλων των δράσεων, μοιράζοντας φυλλάδια τα οποία δήθεν ήταν από το συντονιστικό της Πάτρας, αλλά στην πραγματικότητα αυτοί που τα μοίραζαν ήταν φοιτητές της ΚΝΕ.
Δυστυχώς το Συντονιστικό σχολείων είναι ανεπαρκές για την οργάνωση των διαμαρτυριών των μαθητών και εδώ είναι το κρίσιμο ζήτημα για την αντιμνημονιακή Αριστερά να καταφέρει να ενώσει και να γενικεύσει τις αντιστάσεις. Το βάρος πέφτει κυρίως στη ΛΑΕ που διαθέτει μια κρίσιμη μαγιά αποδεδειγμένων αγωνιστών. Δυστυχώς το ΚΚΕ έχει δείξει πως δεν μπορεί να βοηθήσει με αυτό τον τρόπο.
Λυπηρό είναι το γεγονός ότι οι φασίστες δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής έχουν βρει πάτημα με τις εθνικιστικές πολιτικές τους ακόμα και στα σχολεία. Παρουσιάζουν δηλαδή τον ξεριζωμένο από την πατρίδα του μετανάστη ως έναν εχθρό που έρχεται στην Ελλάδα να φάει τη δουλειά από τον Έλληνα και πολλοί συμμαθητές μου δυστυχώς επικροτούν. Μπορεί να φαίνεται λίγο άκυρο με το θέμα, αλλά με αυτή την προπαγάνδα οι φασίστες διαιρούν ακόμα και τους μαθητές και αυτό μας κάνει πιο αδύναμους απέναντι στα μνημόνια.
Στην Αριστερά μας δεν νοείται διαμαρτυρία χωρίς πρόταση. Το εκπαιδευτικό σύστημα χρειάζεται αλλαγές. Κατ’ αρχάς η βασική εκπαίδευση πρέπει να περιλαμβάνει και το πανεπιστήμιο, ώστε να μην αποτελεί δυνατότητα μόνο των λίγων και εκλεκτών. Επιπλέον απαιτείται ελεύθερη πρόσβαση, καθώς μόνο έτσι μπορεί να καταργηθεί ο εξεταστικοκεντρικός χαρακτήρας του παρόντος εκπαιδευτικού συστήματος. Καλό θα ήταν να καταργηθούν κάποια περιττά μαθήματα, χωρίς όμως οι διδάσκοντες καθηγητές να χάσουν τη δουλειά τους. Θα μπορούσε να γίνεται συνδυασμός μαθημάτων. Για παράδειγμα, ένα ιστορικό γεγονός θα μπορούσε να εξεταστεί ταυτόχρονα τόσο από τη μεριά της ιστορίας όσο και της γεωγραφίας. Τραγικό επίσης είναι το γεγονός ότι παρότι διδασκόμαστε πληροφορική, λίγοι ξέρουν να χειρίζονται τα βασικά σε έναν Η/Υ. Θα πρέπει λοιπόν να αυξηθεί η πρακτική εξάσκηση.
Αν ξεκινήσαμε με τη φράση του Marti, χρειάζεται να τη συμπληρώσουμε. Η ελευθερία συνυπάρχει με την ύπαρξη. «Επαναστατώ άρα υπάρχω», είχε σημειώσει ο Γάλλος συγγραφέας Albert Camus!