Ανάχωμα στη φασιστική απειλή

Η ολοκληρωτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, η ρατσιστική αντιμετώπιση των προσφύγων και τα καθημερινά «πυρά» αντιδραστικής προπαγάνδας από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αποτελούν το ιδανικό λίπασμα για να αναπτυχθεί η εθνικιστική και ξενοφοβική υστερία. Τα τελευταία επεισόδια «ξεπλύματος» των νεοναζί (Καστελόριζο, δηλώσεις Παρασκευόπουλου, προβολή εκδηλώσεων και ανακοινώσεων της Χ.Α. από την ΕΡΤ, τα ιδιωτικά κανάλια κ.λπ.) ενθάρρυναν την επανεμφάνιση των ταγμάτων εφόδου με αιχμή την παρουσία των προσφυγόπουλων στα σχολεία, όπως στην περίπτωση των επεισοδίων της συμμορίας του Λαγού στο Πέραμα και τις ανάλογες αθλιότητες ακροδεξιών στο Ωραιόκαστρο. Πάντα με την προκλητική ανοχή της ΕΛ.ΑΣ. φυσικά...
Ευτυχώς όμως, στη συντριπτική πλειονότητα των σχολείων, η άμεση κινητοποίηση σωματείων εκπαιδευτικών, συλλόγων γονέων, δημοτικών παρατάξεων, δημάρχων, αντιρατσιστικών-αντιφασιστικών και αριστερών οργανώσεων, μπλόκαρε τα μισαλλόδοξα σχέδια των υπόδικων νεοναζί και άπλωσε ένα πλατύ «δίχτυ» αλληλεγγύης στα θύματα του πολέμου και της φτώχειας. 
Νέα περιστατικά επίδειξης πυγμής και (επι)στροφής στο «σκληρό πρόσωπο» της οργάνωσης σημειώθηκαν και στη συνεχιζόμενη δίκη των χρυσαυγιτών, με αφορμή την εξέταση των υποθέσεων για επιθέσεις σε στέκια και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, περιστατικά που έφτασαν μέχρι και σε εμετικές ύβρεις απέναντι στη Μάγδα Φύσσα: «Πού είναι ο Παύλος σου τώρα;», τόλμησαν να ξεστομίσουν οι φασίστες. Όμως, η συστηματική παρουσία αντιφασιστών στις δικαστικές αίθουσες, δεν τους αφήνει να τρομοκρατούν ανενόχλητοι, θεωρώντας ότι από τη στιγμή που ο Ρουπακιάς και οι προϊστάμενοί του κυκλοφορούν ελεύθεροι, από τη στιγμή που οι επιθέσεις σε πρόσφυγες, συνδικαλιστές και αντιφασίστες καλά κρατούν, απολαμβάνουν μιας ιδιότυπης κρατικής ασυλίας (συγκάλυψη αστυνομίας, κωλυσιεργία δικαστικών μηχανισμών). 
Παρόμοιο θράσος επέδειξαν την 1η Μάρτη και οι ακροδεξιοί «αγανακτισμένοι κάτοικοι» του Αγ. Παντελεήμονα που δικάζονταν για την επίθεση με πέτρες, γιαούρτια και αυγά, στην ομάδα του αυτοδιοικητικού συνδυασμού «Ελεύθερη Αττική», τον Οκτώβρη του 2010. Η υπεράσπισή τους (Θ. Πλεύρης κ.ά.) αφού πρώτα αμφισβήτησε με διάφορα νομικά προσχήματα την εγκυρότητα της δίωξης, ζήτησε να δικαστούν χωρίς την παρουσία πολιτικής αγωγής! Το δικαστήριο επιφυλάχτηκε να αποφανθεί στις 15/3. 
Ηχηρό ράπισμα για τις επικίνδυνες φιλοδοξίες της Χ.Α. και τη βιομηχανία μηνύσεων που έχει στήσει κατά όσων στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά της, ήταν και η πανηγυρική αθώωση του δημάρχου της Πάτρας, Χρήστου Πελετίδη. Η απαλλαγή του για τις κατηγορίες περί «παράβασης καθήκοντος» (επειδή αρνήθηκε να παραχωρήσει δημοτικό χώρο και στοιχεία στους χρυσαυγίτες, νομιμοποιώντας έτσι τη δράση τους), κάτω από την πίεση ενός μαζικού και πολύμορφου κινήματος συμπαράστασης, χρειάζεται να αποτελέσει οδηγό για όλους τους αιρετούς και όλους εκείνους που επιμένουν να παρουσιάζουν μια εγκληματική οργάνωση ως «κανονικό» κόμμα, δίνοντας βήμα στους δολοφόνους του Π. Φύσσα, του Σ. Λουκμάν και άλλων προσφύγων. 
Λίγες μέρες μετά, η ΕΡΤ (επιτέλους) αποφάσισε να μη μεταδώσει την ομιλία του Μιχαλολιάκου στην κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής. Είχε προηγηθεί η σημαντική απόφαση της ΠΟΣΠΕΡΤ «ότι κάθε φορά που θα προγραμματίζεται από την ΕΡΤ προβολή της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, με οποιοδήποτε τρόπο, θα πραγματοποιούνται στάσεις εργασίας κατά τη διάρκεια αυτής της προβολής». Ακόμα μια αντίδραση υπήρξε και από τη μεριά των συνδικάτων, μετά και τον αποκλεισμό σωματείου της Χ.Α. από το συνέδριο του ΕΚΑ. 
Οι παραπάνω μικρές ή μεγάλες νίκες, όπως και το πρόσφατο βίντεο που ήρθε στη δημοσιότητα και παρουσιάζει στελέχη της Χ.Α. να τραγουδούν ναζιστικούς ύμνους, έχουν οξύνει τις έριδες μέσα στην οργάνωση και τον πανικό στην ηγεσία της. Η απόπειρα ισορροπίας ανάμεσα στο προφίλ μιας «τιμωρητικής» δύναμης, πιστής στις ρίζες του παρελθόντος και μιας «υπεύθυνης» πολιτικής δύναμης, που θέλει να εκπροσωπήσει το αντιμνημονιακό αίσθημα του λαού, φαίνεται ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η τακτική της «σοβαρής» Χρυσής Αυγής, μπροστά στην δίωξη για κακουργήματα και στον κίνδυνο της βαριάς καταδίκης της ηγεσίας της, εναλλάσσεται με σποραδικές κινήσεις επανασυσπείρωσης των μελών που ανησυχούν μήπως κεντρικά στελέχη έχουν «μαλακώσει» μπροστά στα θέλγητρα του κοινοβουλευτισμού. Η ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή Κουτσούκη, έμπιστου του Μιχαλολιάκου και υποστηρικτή(;) της πιο «ήπιας» γραμμής, γεννάει νέα ερωτηματικά για τις διεργασίες στο εσωτερικό της Χρυσής Αυγής και τις συγκρούσεις (και τους τακτικισμούς) στα ανώτερα κλιμάκια. 
Σε κάθε περίπτωση η κινητοποίηση του αντιφασιστικού κινήματος, των συνδικάτων και της Αριστεράς αναδεικνύεται ξανά σε βασική προϋπόθεση ανάσχεσης του φασισμού, όπως το 2013, όταν ένα μαχητικό κίνημα επέβαλε την περιθωριοποίηση των νεοναζί μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ειδικά σε μια περίοδο γενικευμένης αστάθειας διεθνώς που «δένει» εξαιρετικά με τις ακροδεξιές προτεραιότητες (κλιμάκωση του κρατικού ρατσισμού, ισχυροποίηση του ρεύματος «οικονομικού εθνικισμού», διακυβέρνηση Τραμπ, Brexit). 
Ο συντονισμός και η κοινή δράση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς επείγει όσο ποτέ, ώστε να δημιουργήσουμε μια ριζοσπαστική εναλλακτική στο μνημονιακό μπλοκ. Ένα μαζικό αριστερό μέτωπο ανατροπής, αναγκαίο ανάχωμα (και) στην ακροδεξιά.