Απάντηση στην ταξική σφαγή που φέρνει το Μνημόνιο 4

Μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς, οι εργαζόμενοι χρειάζεται σύντομα να ξαναδιαδηλώσουμε μαζικά ενάντια στη σφαγή που μας ετοιμάζει η κυβέρνηση με το Μνημόνιο 4. Τη νέα δηλαδή συμφωνία με τους δανειστές.
Δυναμικές διαδηλώσεις
Τη Δευτέρα 1 Μάη, χιλιάδες διαδηλωτές σε όλη τη χώρα έδωσαν την πρώτη απάντηση στο Μνημόνιο 4. Στην Αθήνα μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποίησαν το ΠΑΜΕ, η ΛΑΕ και το ΜΕΤΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι εργαζόμενοι συμμετείχαν στη διαδήλωση με τα μπλοκ της Αριστεράς και έστρεψαν μαζικά την πλάτη τους στις συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ. Η συγκέντρωση των συνδικάτων στην Πλατεία Κλαυθμώνος ήταν η μικρότερη των τελευταίων τουλάχιστον 15 χρόνων.
Αντίστοιχα μηδενική ήταν η συμμετοχή και στη συγκέντρωση που διοργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Και εκεί οι εργαζόμενοι συμμετείχαν στην πορεία με τα μπλοκ της Αριστεράς, μαζικοποιώντας τα και δίνοντάς τους τον τόνο.
Ιδιαίτερο χρώμα δόθηκε στην Αθήνα με τη συμμετοχή Παλαιστινίων στο μπλοκ της ΛΑΕ, καθώς και προσφύγων και μεταναστών που διαδήλωσαν με την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και όχι μόνο.
Συμμετοχή προσφύγων και μεταναστών είχαμε και στη διαδήλωση του Εργατικού Ταξικού Συντονισμού Σωματείων, Συλλογικοτήτων και Συνδικαλιστών του Πειραιά, που έγινε στην ιστορική πλατεία Κανάρη στο Πασαλιμάνι. Ναυτεργάτες, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι από τους δήμους, συνταξιούχοι, άνεργοι έδωσαν το παρόν στη συγκέντρωση.
Είναι δεδομένο ότι η πολυδιάσπαση των συγκεντρώσεων δεν βοήθησε να φανεί η μαζικότητα των διαδηλώσεων και να γίνει ξεκάθαρο το μήνυμα προς την κυβέρνηση ότι θα βρει μαζική αντίσταση στο Μνημόνιο 4. Ο κόσμος αναζητά ακόμη απαντήσεις από την Αριστερά και είναι κρίσιμο οι αντιστάσεις στο Μνημόνιο 4 να οργανωθούν από κοινού από τις δυνάμεις της. Και με κοινές συγκεντρώσεις τη μέρα της Γενικής Απεργίας.
Εξοντωτικά μέτρα
Η «αριστερή» κυβέρνηση του Τσίπρα θα γίνει η πρώτη κυβέρνηση που ψηφίζει δύο μνημόνια, με το ένα πιο σκληρό από το άλλο. Ο ταξικός πόλεμος σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, παίρνει με τα μέτρα του Μνημονίου 4 διαστάσεις επίθεσης με «πυρηνικά όπλα». Η τάξη μας κινδυνεύει στην κυριολεξία με αφανισμό, αν τα μέτρα αυτά εφαρμοστούν.
Το αφορολόγητο μειώνεται κατά 3.000 ευρώ. Οι συντάξεις μειώνονται κατά 18% οι κανονικές και άλλο τόσο τουλάχιστον οι επικουρικές. Η ελαστική εργασία διευρύνεται, όπως και το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Τα δημόσια αγαθά, όπως το ρεύμα και το νερό, παραδίδονται σε κοράκια τύπου «Suez». Οι απολύσεις θα διευκολυνθούν. Οι κοινωνικές υπηρεσίες του δημοσίου, που υπολειτουργούν, οδεύουν ακόμη και προς κλείσιμο με την ψευτοαξιολόγηση δομών και προσωπικού.
Και δεν είναι μόνο αυτά τα μέτρα που φέρνει το Μνημόνιο 4. Η πλήρως υποβαθμισμένη τα τελευταία χρόνια δημόσια υγεία οδηγείται σε ασφυξία. Η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει μέτρα που θα εξασφαλίζουν ότι το 2017 το εκτιμώμενο χάσμα ανάμεσα στις δαπάνες και τα αντίστοιχα ανώτατα όρια του ποσού που επιστράφηκε στον ΕΟΠΥΥ για τα φαρμακευτικά προϊόντα, τα διαγνωστικά και τις ιδιωτικές κλινικές θα μειωθεί τουλάχιστον κατά 30% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Ενώ το όριο δαπανών μειώνεται ως το 2019 κατά 250 εκατ. ευρώ. 
Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, με τα μέτρα αυτά, θα χάσουν πάνω από δύο μισθούς το χρόνο, οι ντόπιοι καπιταλιστές στήνουν πάρτι και προσπαθούν να μοιράσουν την πίτα, διεκδικώντας ο καθένας για τον εαυτό του όσο μεγαλύτερο κομμάτι γίνεται. Τα αυξημένα το τελευταίο διάστημα κέρδη τους θα εκτοξευθούν με τα λεφτά που θα τους χαριστούν για να φτιάξουν τα γήπεδά τους, αλλά και από επιπλέον μέτρα, όπως η επιδότηση επιχειρήσεων για προσλήψεις ανέργων.
Συνδικάτα
Τα συνδικάτα αποφάσισαν έγκαιρα να γίνει η πανεργατική απεργία την Τετάρτη 17 Μάη και η συγκέντρωση της Αθήνας (11 πμ Πλατεία Κλαυθμώνος) και θα πρέπει να βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού. Στο Μνημόνιο 4, ως μέτρο που θα ψηφιστεί το Σεπτέμβρη του 2017, περιλαμβάνεται η ανόρθωση ανυπέρβλητων εμποδίων για την προκήρυξη απεργίας. Με την αναμενόμενη συνταγή του θα μπορεί να προκηρυχθεί απεργία μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του 51% των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ενός σωματείου και όχι με την πλειοψηφία των παρόντων σε γενική συνέλευση που έχει απαρτία. Αν αυτό εφαρμοστεί, πολλά σωματεία δεν θα μπορούν πια να κηρύξουν απεργία.
Παρ’ όλα αυτά λίγα είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι ομοσπονδίες που έχουν ήδη βγάλει καλέσματα, συνελεύσεις και πρόγραμμα περιοδειών, ενώ ο τρόπος που χειρίζονται (όπως και η ηγεσία της ΓΣΕΕ) τη γενική απεργία της 17ης Μάη είναι προς την απομαζικοποίησή της. Η ανάπτυξη εντός των συνδικάτων της φιλολογίας του πότε θα γίνει η ψήφιση των μέτρων αυτό ακριβώς ευνοεί. Αντί το βάρος να πέφτει στην ενημέρωση των εργαζομένων με συνελεύσεις και περιοδείες για την ταξική σφαγή που έρχεται, το βάρος πέφτει στο αν αυτά θα ψηφιστούν την Πέμπτη ή τη… Δευτέρα. Λες και αυτό θα τα αλλάξει. 
Έτσι οι εργαζόμενοι βλέπουν σωματεία χωρίς καμιά σοβαρότητα, άπραγα στην πλειοψηφία τους και ανέτοιμα να δώσουν τη μάχη και σκέφτονται περισσότερο τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν χάνοντας ένα μεροκάματο ή την απογοήτευσή τους που μια κυβέρνηση που την περίμεναν δική τους, ετοιμάζεται να τους πάρει το κεφάλι. Η Αριστερά έχει την ευθύνη να σηκώσει το γάντι της αντίστασης. Διευρύνοντας προσπάθειες όπως αυτή του Πειραιά. Και κυρίως ως την παραμονή της απεργίας, αλώνοντας χώρους και γειτονιές.
Οργανώνοντας 
μαζική αντίσταση
Η Αριστερά οφείλει να ενημερώσει όλα τα λαϊκά στρώματα με προκηρύξεις και αφίσες για τις συνέπειες του Μνημονίου 4. Καλώντας σε ξεσηκωμό και μαζική συμμετοχή στη γενική απεργία. Καλώντας τους να διεκδικήσουν την επιβολή μνημονίου στο κεφάλαιο και το σταμάτημα της λιτότητας για το λαό. Καλώντας τους να διεκδικήσουν την παραμονή στο δημόσιο αγαθών όπως το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα. Καλώντας τους να διεκδικήσουν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Καλώντας τους να υπερασπιστούν τη δημόσια υγεία και παιδεία. Καλώντας τους να υπερασπιστούν την ίδια τους την ύπαρξη.
Και αφήνοντας πίσω τους σεχταρισμούς συγκεντρώσεων, που δεν διεκδικούν τον απογοητευμένο από τις ηγεσίες των συνδικάτων κόσμο (όπως αυτή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ την Πρωτομαγιά), να καλέσουν τον κόσμο να σταματήσει τις μηχανές και να πορευτεί ενωμένος στο δρόμο.