Καλά νέα από την Ισπανία: απεργίες, κινητοποιήσεις και ριζοσπαστική πολιτική

Απεργιακό τέμπο 
Το πρώτο καλό νέο έρχεται από τις εργαζόμενες-ους. Οι απεργίες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, διαδέχονται η μία την άλλη. Οι εργαζόμενες-οι του εργοστασίου δημητριακών Cuétara ξεκίνησαν απεργία στα τέλη Μαΐου, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς. Η απεργία συνεχίζεται ακόμα με μεγάλη επιτυχία. Εν τω μεταξύ, οι εργαζόμενες-οι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Móstoles ξεκίνησαν επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένων υπηρεσιών του. Τη σκυτάλη πήραν οι εργαζόμενοι των ταξί, πραγματοποιώντας μια εντυπωσιακή κινητοποίηση με οργή και φαντασία ενάντια στην παράδοση του κλάδου στις μεγάλες επιχειρήσεις ταξί και τις επισφαλείς συνθήκες στις οποίες εργάζεται η πλειονότητα των οδηγών, γεγονός που οδηγεί αρκετούς στην ανεργία. Απ’ ό,τι φαίνεται, η Ισπανία θα βρίσκεται σε απεργιακό παλμό και τον Ιούνη. Ήδη έχουν εξαγγελθεί απεργίες από τους εργαζόμενους του Δήμου της Μαδρίτης στην καθαριότητα με βασικό αίτημα την υπογραφή μίας και μοναδικής συλλογικής σύμβασης για όλες και όλους τους εργαζόμενους στο δήμο. Για μία ολόκληρη εβδομάδα θα απεργούν και οι μηχανικοί του μετρό, διεκδικώντας το επάγγελμά τους να περιλαμβάνει τα επιδόματα για βαρέα και ανθυγιεινά. 
Τα κινήματα στους δρόμους 
Εν τω μεταξύ τα κινήματα που έχουν τις ρίζες τους στο μεγάλο κίνημα των Idignados, το 15Μ, επιστρέφουν με κεντρικά πολιτικά αιτήματα, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα των πολιτικών δυνάμεων για μια απάντηση στο δρόμο στις πολιτικές της Δεξιάς. Η κρίση του πολιτικού συστήματος που έχει χτυπήσει ιδιαίτερα την ισπανική κυβέρνηση, λόγω των σκανδάλων διαφθοράς, κορυφώθηκε μετά το Πάσχα, όταν το στέλεχος του Λαϊκού Κόμματος (PP) Ιγνάσιο Γκονζάλες και πρώην πρόεδρος της περιφερειακής κυβέρνησης στη Μαδρίτη συνελήφθη. Με αφορμή αυτήν τη σύλληψη εντάθηκε η κρίση στο εσωτερικό του PP, με αποτέλεσμα την παραίτηση της ιστορικής ηγέτιδας του δεξιού κόμματος Εσπεράνζα Αγκίρε. Σε αυτές τις συνθήκες, με τους Ισπανούς πολίτες να βλέπουν τα εισοδήματά τους να εξανεμίζονται λόγω της κλιμακούμενης λιτότητας και τα σκάνδαλα να διαδέχονται το ένα το άλλο, το Unidos Podemos αποφάσισε να καταθέσει πρόταση μομφής στο κόμμα του Ραχόι, με τη συζήτηση στο κοινοβούλιο της Μαδρίτης να γίνεται την 20ή Μάη. Την ίδια μέρα το Unidos Podemos κάλεσε σε μεγάλη συγκέντρωση στην ιστορική Puerta del Sol. Η πλατεία γέμισε και πάλι, θυμίζοντας τις μέρες και τις νύχτες των μεγάλων συνελεύσεων και καταλήψεων. Οι διαδηλωτές ενώθηκαν με τη φωνή των γυναικών που εδώ και κάποιες μέρες έχουν καταλάβει την πλατεία διαδηλώνοντας ενάντια στη σεξιστική βία. Το Podemos κινητοποίησε χιλιάδες ανθρώπους με το κάλεσμά του και οι διαδηλωτές κατέφθασαν από όλα τα σημεία της Μαδρίτης. Και βέβαια οι Ισπανοί, πιστοί στο ραντεβού τους, δεν ξέχασαν τις γνωστές σε όλους «Πορείες αξιοπρέπειας» που έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στις 22 Μάρτη 2014. Αυτήν τη φορά οι διαδηλώσεις έγιναν την 27η Μάη. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους της Μαδρίτης διεκδικώντας «Ψωμί, δουλειά και στέγη». 
Στις 8 Μάη, δεκάδες συλλογικότητες, ακτιβίστριες και ακτιβιστές κατέλαβαν ένα μεγάλο κτίριο στη Μαδρίτη, με στόχο τη δημιουργία ενός ελεύθερου χώρου που θα λειτουργήσει ως κέντρο αγώνα για να γίνουν όλα αυτά που δυστυχώς δεν πραγματοποίησε ο Δήμος της Μαδρίτης και η δήμαρχος Μανουέλα Καρμένα. Το κοινωνικό κέντρο λέγεται La Ingobernable, που σημαίνει «ακυβέρνητο, ανυπόταχτο» («αυτό που δεν μπορεί να κυβερνηθεί»). Την ίδια στιγμή που η Μανουέλα Καρμένα διακηρύσσει ότι θα επιβάλει το νόμο, οι αγωνίστριες-ες της Αριστεράς που στήριξαν την υποψηφιότητά της έχουν ξεκινήσει ήδη τον απολογισμό των τελευταίων δύο χρόνων, και είναι σκληρός. Αντιδημοκρατικές λειτουργίες στη δημοτική παράταξη, προϋπολογισμοί που επενδύουν στον τουρισμό και στην επιχειρηματικότητα αλλά όχι σε κοινωνικές υπηρεσίες, συνέχιση των εξώσεων, πάγωμα στις διαδικασίες επιστροφής υπηρεσιών που έχουν ιδιωτικοποιηθεί στο δήμο, συνεννοήσεις με τις παρατάξεις των σοσιαλιστών και της Δεξιάς καθώς και αγνόηση των δυνάμεων του Podemos, που είχαν στηρίξει ολόψυχα την υποψηφιότητα Καρμένα. Όλο και περισσότεροι συμφωνούν στο ότι ο σχηματισμός Ahora Madrid έχει πεθάνει και ότι θα χρειαστεί οι δυνάμεις της αλλαγής να συντονιστούν ξανά ενόψει των επόμενων εκλογών που θα γίνουν σε δύο χρόνια από τώρα. 
Πολιτικές εξελίξεις
Σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο οι κινητοποιήσεις υπήρξαν καταιγιστικές. Τα σκάνδαλα που αφορούν τη βασιλική οικογένεια και το κόμμα της Δεξιάς έχουν βαθύνει την κρίση του συστήματος. Αυτό με τη σειρά του έχει πυροδοτήσει εξελίξεις και στο κόμμα των σοσιαλιστών, αφού στις εσωκομματικές εκλογές του PSOE πήρε την πρωτιά ο Σάντσες με 50%(αυτός που είχαν οδηγήσει στην παραίτηση από τη γραμματεία με πραξικόπημα), 40,3% η Σουσάνα Ντίαζ (που στηριζόταν από τη δεξιά ομάδα του Φελίπε Γκονζάλες) και 10% ο Patxi Lopez. Από τον Σάντσες δεν έχουμε τίποτα καλό να περιμένουμε, αλλά η κρίση στα αστικά μπλοκ αποτελεί πάντα μια καλή είδηση, ειδικά άμα οι σχεδιασμοί των μεγάλων ειδησεογραφικών ομίλων όπως η «El Pais», των επιχειρηματικών λόμπι και του καθεστώτος δεν βγαίνουν. Στα καλά νέα καταγράφεται και η στροφή του Podemos προς τα αριστερά. Δεν είναι η πρώτη φορά που το επισημαίνουμε τους τελευταίους μήνες. Παρά το γεγονός ότι ο Πάμπλο Ιγλέσιας μάς έχει συνηθίσει στις απότομες στροφές, αποτελεί καλή εξέλιξη το γεγονός ότι το Podemos έχει στηρίξει και οργανώσει μαζί με ένα μέρος της Ενωμένης Αριστεράς πολλά από τα κινηματικά γεγονότα που ταρακούνησαν την Ισπανία τους τελευταίους μήνες. Αποτελεί κοινό τόπο πλέον στη βάση και σε μέρος της ηγεσίας (με εξαίρεση τον Ερεχόν) ότι χωρίς τους Ισπανούς και τις Ισπανίδες στους δρόμους, το Podemos, δεν θα μπορέσει να παίξει το ρόλο που του ανέθεσε το κίνημα. Να «κάνει πολιτική με άλλο τρόπο», για μια πραγματική δημοκρατία.