Πολύ πετυχημένη η 11η Αντιρατσιστική Γιορτή

Ένα ακόμη μεγάλο γεγονός αλληλεγγύης και αντίστασης ολοκληρώθηκε με τεράστια επιτυχία το Σαββατοκύριακο που πέρασε.
Xιλιάδες άτομα επισκέφτηκαν την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών προκειμένου να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα της 11ης Αντιρατσιστικής Γιορτής του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» .
Oι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να δουν τις εκθέσεις σκίτσου και φωτογραφίας γνωστών καλλιτεχνών, με θέμα το αντιρατσιστικό κίνημα, το ταξίδι των προσφύγων αλλά και το ρατσισμό και το φασισμό. Μεταξύ των έργων βρίσκονταν τα σκίτσα των σκιτσογράφων που λογοκρίθηκαν πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Οι επισκέπτες είχαν επίσης τη δυνατότητα να γνωρίσουν και να ενημερωθούν για τις δράσεις των πάνω από 40 συλλογικοτήτων (LGBT, δικτύων αλληλεγγύης, δημοτικών παρατάξεων, μεταναστευτικών οργανώσεων) από τα τραπεζάκια που διατηρούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ στο χώρο.
Τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να παίξουν επιτραπέζια και να συμμετάσχουν σε πολύμορφες δραστηριότητες (εικαστικά εργαστήρια, παιχνίδια δράσης, θεατρικά παιχνίδια) στον παιδότοπο που βρισκόταν στο χώρο. 
Καθώς νύχτωνε, μικροί και μεγάλοι είχαν τη δυνατότητα να γευτούν πιάτα από κουζίνες από πάνω από 15 χώρες, ενώ την πρώτη μέρα ο κόσμος είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει 7 stand up κωμικούς, και θεατρικό εργαστήρι από θεατρική ομάδα ΑμεΑ. 
Και οι δύο μέρες κορυφώθηκαν με τις συναυλίες από 17 συγκροτήματα ποικίλων μουσικών ειδών και χωρών στις 2 σκηνές που λειτουργούσαν παράλληλα.
Έτσι, ντόπιοι και μετανάστες άκουσαν από ρεμπέτικο μέχρι hip hop την πρώτη μέρα, και παραδοσιακή μουσική μέχρι blues και rock ήχους τη δεύτερη. 
Το γλέντι και ο χορός κράτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι μπορούμε να ζήσουμε, να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε, αλλά και να νικήσουμε μαζί. 
Ακολουθούν σύντομες παρουσιάσεις των συζητήσεων της γιορτής. Σε πιο αναλυτική μορφή μπορείτε να τις βρείτε στο rproject.gr.

Αντιρατσιστική πολιτική στην Tοπική Αυτοδιοίκηση

Πραγματοποιήθηκε την πρώτη μέρα της Γιορτής θεματικό εργαστήρι για το ρατσισμό και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στη συζήτηση συμμετείχαν εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι από διάφορους δήμους της Αθήνας, περιφερειακοί σύμβουλοι, μέλη δημοτικών παρατάξεων, αλλά και ακτιβιστές-μέλη συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στα διάφορα κινήματα πόλης.
Η συζήτηση κινήθηκε σε τρεις άξονες: 1) Το Προσφυγικό, εμπειρίες από τους δήμους, αλλά και προτάσεις. 2) Οι μετανάστες στις πόλεις, κοινωνική πολιτική (σίτιση, στέγαση, εκπαίδευση των παιδιών κ.λπ.) αλλά και διαδικασίες και προσπάθειες ένταξης. 3) Κινήματα πόλης, διεκδίκηση ελεύθερων χώρων, κοινό αίτημα και ανάγκη ντόπιων και μεταναστών.
Οι ομιλητές μετέφεραν εμπειρίες από διάφορες περιοχές, από την Α’ Αθήνας με έντονα προβλήματα στέγασης και ελεύθερων χώρων. Από τον Άγιο Παντελεήμονα, με τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής και την προσπάθεια συσπείρωσης των κατοίκων. Από τις νότιες περιοχές (Γλυφάδα, Βάρη, Ελληνικό κ.λπ.), με την εμπειρία του στρατοπέδου υποδοχής του Ελληνικού, αλλά και το διαπολιτισμικό σχολείο. Από τη Νίκαια, με το γνωστό τάγμα εφόδου, τις δολοφονικές επιθέσεις και το θάνατο του Παύλου Φύσσα, αλλά και από το Χαλάνδρι με τους δύο μεγάλους οικισμούς Ρομά.
Η συζήτηση απλώθηκε και στις θεσμικές δυνατότητες και αρμοδιότητες των δήμων, και στην ουσιαστική παρέμβαση που μπορεί να έχει μια δημοτική αρχή με την αμεσότητα της σχέσης με τον πολίτη, αλλά και οι τοπικές συλλογικότητες με τις πρωτοβουλίες τους και την κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας.
Υπογραμμίστηκε ιδιαίτερα πόση διαφορά έχει η παρέμβαση μιας δημοτικής αρχής, ανάλογα με την τοποθέτηση που έχει απέναντι στο θέμα και τελικά την πολιτική της προέλευση. Υπήρξαν περιγραφές για την αντιμετώπιση του Δήμου Αθηναίων με την κοινωνική πολυκατοικία της οδού Μπουμπουλίνας που στέγασε ευπαθείς μετανάστες στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος αλλά δεν δίστασε να προχωρήσει σε διαδικασίες έξωσης όταν έληξε το πρόγραμμα, γεγονός που εμποδίστηκε από ακτιβιστές της περιοχής. Από την άλλη, πολύ διαφορετική η αντιμετώπιση της δημοτικής αρχής Νέας Φιλαδέλφειας, που «τρέχει» πρόγραμμα της Ύπατης Αρμοστείας για στέγαση προσφύγων μέσα στον αστικό ιστό με το βλέμμα στραμμένο στην εξεύρεση λύσης για συνέχεια της χρηματοδότησης αφού λήξει το πρόγραμμα, είναι σε συνεννόηση και συνεργασία με τις συλλογικότητες της περιοχής και διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις προσέγγισης των μεταναστών με τους ντόπιους κατοίκους. 
Από όλους τους ομιλητές διατυπώθηκε η ανάγκη δικτύωσης και ανταλλαγής εμπειριών σε πιο μόνιμη βάση. Τονίστηκε η ανάγκη συνεργασίας των τοπικών κινημάτων με τις δημοτικές παρατάξεις και τις δημοτικές αρχές, εκφράζοντας την επιθυμία συνέχειας αυτής της συνάντησης που ξεκίνησε με το θεματικό εργαστήρι.

Διεθνής αντίσταση στην άνοδο της ακροδεξιάς

Την πρώτη μέρα της Γιορτής, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε διεθνείς ομιλητές στη συζήτηση για τη διεθνή αντίσταση στην άνοδο της ακροδεξιάς.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με βίντεο που μας έστειλε ο Μιγκέλ Ουρμπάν, που δεν μπόρεσε να παραβρεθεί λόγω των καταιγιστικών εξελίξεων στην Καταλονία. Εξήγησε πως η λιτότητα θρέφει τον εθνικισμό και πως ο ρατσισμός εξυπηρετεί τη λιτότητα, κηρύσσοντας έναν «πόλεμο ανάμεσα στον τελευταίο και τον προτελευταίο». Περιγράφοντας την ΕΕ (λιτότητα, «ασφάλεια», άμυνα, φρούριο στα σύνορα), ισχυρίστηκε πως η ακροδεξιά σχεδόν κυβερνά διαμέσου των κομμάτων του Κέντρου, που υιοθετούν τις πολιτικές της. Απέναντι σε δίπολα τύπου Μακρόν/Λεπέν, ο δρόμος είναι η ανυπακοή στην ΕΕ. Υπάρχει ανάγκη η Αριστερά να χαράξει έναν τρίτο δρόμο απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και την εθνική αναδίπλωση. Μαζί με τη σημασία της ανυπακοής, όπου το παράδειγμα της Καταλονίας είναι ενδεικτικό, τόνισε τη σημασία του διεθνούς συντονισμού («να μην ξανααντιμετωπίσει ένας λαός μόνος του τους ευρωπαϊκούς θεσμούς). Έκλεισε με την ανάγκη να επεξεργαστούμε ένα πρόγραμμα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και ενάντια στο ρατσισμό, που να ενώνει τους αγώνες μας. 
Η Λιζ Γουόλς ξεκίνησε αναφερόμενη στον Παύλο Φύσσα και τη σημασία που έχει να θυμόμαστε τι συμβαίνει αν αφήσουμε τους φασίστες να αποθρασυνθούν, για να περιγράψει έπειτα την αντιφασιστική πάλη στην Αυστραλία. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ισλαμοφοβία, που αποτελεί διεθνή κυρίαρχη επιλογή, για να δικαιολογηθεί η επίθεση στις πολιτικές ελευθερίες και να δικαιολογηθούν οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή. Αναφερόμενη στο ζήτημα του ιμπεριαλισμού, εξήγησε πως το πρόβλημα δεν είναι ο «παρανοϊκός» Τραμπ, αναφέροντας πως το αμερικανικό Κογκρέσο πρόσφατα ψήφισε 700 δισ. πολεμικές δαπάνες, ενώ το «πίβοτ στην Ασία», που εκφράζεται σήμερα με τις απειλές στη Β. Κορέα, είναι πολιτική που ξεκίνησε ο Ομπάμα. Η Αυστραλία φιλοδοξεί να παίζει ρόλο «βοηθού σερίφη» για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Όσον αφορά τους πρόσφυγες, ανέφερε πως η ΕΕ εμπνέεται από τις πολιτικές της Αυστραλίας: στρατιωτικοποίηση των συνόρων, υποχρεωτικός εγκλεισμός των προσφύγων σε νησιά, άθλιες συνθήκες στα στρατόπεδα κράτησης. Στόχος του ρατσισμού είναι να βρεθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι αλλά και να καταστραφεί το αίσθημα της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων, γι’ αυτό και η αντιρατσιστική πάλη είναι προς το συμφέρον όλων μας.
Ακολούθησε η παρέμβαση του Καρί Πίτερσεν-Σμιθ, τμήμα της οποίας μπορείτε να διαβάσετε στο οπισθόφυλλο.
Την εκδήλωση έκλεισε ο Νίκος Χουντής. Ξεκινώντας παρουσίασε την αποκρουστική εικόνα της ακροδεξιάς στο Ευρωκοινοβούλιο και συμπλήρωσε ότι η ατζέντα της συχνά υιοθετείται και από τα λεγόμενα «δημοκρατικά» κόμματα. Ενώ συμβαίνει αυτό, είπε, το «ευρωπαϊστικό Κέντρο» ρητορικά εναντιώνεται στην ακροδεξιά, για τους δικούς του λόγους, και το ζήτημα είναι να μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε αυτό το ψευτοδίπολο. Η απάντηση που έδωσε είναι να σταματήσουμε να ανοίγουμε «ασύνδετα», αποσπασματικά μέτωπα, και να επιχειρήσουμε να δώσουμε μια συνεκτική απάντηση.

Ελληνική αντιπροσφυγική πολιτική και ΕΕ-φρούριο

Σ τη συζήτηση της δεύτερης ημέρας, αναδείχθηκαν τα μέτωπα απέναντι στην ελληνική αντιπροσφυγική πολιτική και την Ευρώπη-φρούριο.
Ο Στράτος Γεωργούλας παρουσίασε την έρευνα που έγινε με τη βοήθεια του κοινωνικού πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ, που κατέγραψε εκατοντάδες εγκλήματα και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Περιέγραψε διάφορα είδη εγκλημάτων και ανέδειξε τις κυβερνητικές ευθύνες με συγκεκριμένα παραδείγματα από την έρευνα. Όλα αυτά, κατέληξε, έχουν ως αποτελέσματα εκατοντάδες ζωές δολοφονημένες, εκατομμύρια κλεμμένα χρήματα σε συγκεκριμένες τσέπες.
Η Ηρώ Διώτη στάθηκε στην αποδόμηση δύο φράσεων που ακούμε πολύ συχνά: ότι η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας «είναι πετυχημένη» και ότι αν δεν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ «τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα». Όσον αφορά τη συμφωνία, εξήγησε πώς αυτή καταστρατηγεί ακόμα και τη Συνθήκη της Γενεύης. Όσον αφορά την κατάσταση στην Ελλάδα επί ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ότι οι αναχαιτίσεις, τα ναυάγια και οι πνιγμοί συνεχίζονται, ενώ αναφέρθηκε και στις συνθήκες που δημιουργούν εκρηκτικό κλίμα στα camps, στις απορρίψεις αιτήσεων ασύλου, αλλά και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ακόμα και όσοι αποκτήσουν χαρτιά (πρόσβαση σε υγεία, παιδεία, εργασία). 
Ο Γιώργος Τσιάκαλος αναφέρθηκε σε προηγούμενες μάχες που δώσαμε (ενάντια στο φράχτη στον Έβρο, για την οργάνωση της έμπρακτης αλληλεγγύης, για την ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία). Περιέγραψε τις κυβερνητικές ευθύνες και τις δικαιολογίες που πρόβαλε σε αυτά τα μέτωπα, τη στιγμή που ήταν το κίνημα αυτό που σημείωνε μικρές επιτυχίες κι έδινε μερικές λύσεις στα προβλήματα των προσφύγων. Στη συνέχεια έστρεψε την προσοχή μας σε ένα ζήτημα που έχει υποτιμηθεί: το ζήτημα εκείνων που διεκδικούν (και δικαιούνται) να φύγουν. Αναφέρθηκε στα περίπου 15.000 άτομα που έχουν το δικαίωμα στην οικογενειακή επανένωση (μια σχετικά εύκολη και γρήγορη διαδικασία) από τα οποία 6000 έχουν ήδη πάρει έγκριση και περιμένουν. Περιέγραψε πώς η κυβέρνηση βάζει διαρκώς εμπόδια σε αυτήν τη διαδικασία και ισχυρίστηκε πως η πάλη και σε αυτό το μέτωπο θα πρέπει να μας απασχολήσει. 
Ο Δημήτρης Σαραφιανός αναφέρθηκε στο ζοφερό τοπίο που διαμορφώνει η συνθήκη ΕΕ-Τουρκίας. Όπως είπε, αποκρυσταλλώνεται μια στρατηγική που θέλει «χώρες-γκέτο» γύρω από την Ευρώπη. Γι’ αυτόν το στόχο, καταστρατηγείται ακόμα και η έννοια της «ασφαλούς τρίτης χώρας», που ήταν ήδη ένα περιοριστικό μέτρο, αλλά τώρα επιδεινώνεται: Η Τουρκία, το Αφγανιστάν και η Λιβύη αναφέρθηκαν ως παραδείγματα «ασφαλών», κατά την ΕΕ, χωρών. Αυτήν τη βάρβαρη αντίληψη επικύρωσε και το Συμβούλιο της Επικρατείας στη χώρα μας, τόνισε, με την πρόσφατη απόφασή του που κρίνει «ασφαλή» την Τουρκία. Αναφερόμενος στην Ελλάδα, εξήγησε πως μια ανάλογη «αρχιτεκτονική» εφαρμόζεται στο εσωτερικό της, με τα νησιά-γκέτο να είναι αυτά στα οποία θα στοιβάζονται οι πρόσφυγες. Γι’ αυτούς τους λόγους, εξήγησε πως πέρα από την έμπρακτη αλληλεγγύη, είναι αναγκαίο και ένα πολιτικό κίνημα διεκδίκησης, που θα επιχειρεί για την κατάργηση των ρατσιστικών Συνθηκών.
Η Κριστίνα Πέρεζ από την Brigada Kalimera αναφέρθηκε στη μορφή που παίρνει η Ευρώπη-φρούριο στην Ισπανία. Έκανε εκτεταμένη αναφορά στις Θέουτα-Μελίγια, τις πόλεις-φρούρια που χωρίζουν το Μαρόκο από την Ισπανία, τον φτωχό Νότο από τον πλούσιο Βορρά, τις οποίες σύγκρινε με τη Λαμπεντούζα ή τα ελληνικά νησιά. Κατήγγειλε το Ισπανικό Κράτος, το οποίο νομιμοποίησε ακόμα και τις βίαιες επιτόπιες επιστροφές όσων καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα, ενώ δεν έχει δεχτεί μέχρι σήμερα τους 15.000 από τους 17.000 πρόσφυγες που προέβλεπε η συμφωνία. Αναφέρθηκε στις προσπάθειες αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης στην Ελλάδα και το Ισπανικό Κράτος, για να καταλήξει πως «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό». 
Ο Θανάσης Κούρκουλας αναφέρθηκε στην πλειοψηφική διάθεση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες το 2015-16 και το πώς άλλαξε σχετικά το κλίμα ύστερα από μια καμπάνια συκοφάντησης των προσφύγων από κυβέρνηση και ΜΜΕ. Απέναντι σε μια συντονισμένη επιχείρηση αποτροπής που συνοδεύεται από ιδεολογικό μπαράζ, εξήγησε πως πρέπει καταρχήν να είμαστε καθαροί ότι δεν υπάρχει «καλή Ελλάδα και κακή Ευρώπη», αλλά συντονίζονται. Επίσης ότι χρειάζεται διεθνής αντίσταση και αλληλεγγύη, καθώς ούτε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα μόνο στην Ελλάδα, ούτε μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών. Στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα ένα δυνατό κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης. Για να ενισχυθεί αυτό το κίνημα, κατέληξε, χρειάζεται: ενωτικός και ριζοσπαστικός τρόπος πολιτικής, καθαρή αντικυβερνητική αιχμή, ξεκαθάρισμα πως δεν γίνεται να υπάρξει φιλοπροσφυγική πολιτική μαζί με μνημόνιο, μέτωπο ενάντια στην ισλαμοφοβία, αποφυγή λογικών «μακριά από μας το πρόβλημα», κανένα βήμα πίσω στα αιτήματα που έχει αναδείξει το κίνημα, και να αναδείξουμε τον αντιρατσισμό ως αναγκαίο όπλο για να γίνει πιο αποτελεσματική και η πάλη ενάντια στη λιτότητα. 

Αντιρατσισμός και αντιφασισμός στους χώρους δουλειάς

Στη φετινή Αντιρατσιστική Γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό, έγινε η συνειδητή προσπάθεια να ενταχθεί στη συζήτηση ο αντιφασισμός και αντιρατσισμός στους χώρους δουλειάς.
Έτσι, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από την ΠΟΣΠΕΡΤ (που έχει αντιμετωπίσει πετυχημένα με απεργία την εκπομπή και προβολή της Χρυσής Αυγής στις τηλεοράσεις μας), από τα νοσοκομεία (όπου έχουν δοθεί μάχες ενάντια στη ρατσιστική «αιμοδοσία μόνο για Έλληνες» της Χρυσής Αυγής και στο δικαίωμα περίθαλψης των προσφύγων και μεταναστών στα δημόσια νοσοκομεία), συνδικαλιστές από τα σχολεία (όπου την προηγούμενη και τη φετινή χρονιά αγωνίζονται για την ένταξη των προσφυγόπουλων στις κανονικές τάξεις, για την καταπολέμηση των διακρίσεων), αγωνιζόμενοι άνθρωποι σε κάθε χώρο δουλειάς, όπως τα υπουργεία, και εργαζόμενοι από τα κάτεργα του ιδιωτικού τομέα, που καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με απολύσεις για λόγους ασθένειας ή άλλων διακρίσεων, συνέβαλαν με τις τοποθετήσεις τους στο να αποκαλυφθεί ο ρατσισμός στου χώρους δουλειάς, αλλά και στην αντιμετώπισή του με συγκεκριμένες πράξεις, συλλογικά οργανωμένες.
Στο προφανές έλλειμμα που παρουσιάζει ο συνδικαλιστικός και πολιτικός χώρος, ακόμα και της Αριστεράς, στα αντιρατσιστικά ζητήματα, αφού τα θεωρούν, στην καλύτερη περίπτωση, θέματα «δικαιωμάτων» κάποιων καταπιεσμένων ομάδων, αλλά όχι ζητήματα που αφορούν συνολικά το εργατικό κίνημα, προσπαθούμε να αντιτάξουμε τη δημιουργία ενός δικτύου αγωνιζόμενων ανθρώπων από τους χώρους δουλειάς.
Κάναμε την αρχή στην αντιρατσιστική γιορτή των ΚΣΜ-ΚΑΡ ώστε να τεθούν αυτά τα ζητήματα σε κάθε χώρο δουλειάς, για να μην περάσει ο ρατσισμός και η διαίρεση των εργαζομένων.