Ανακοίνωση για το Μακεδονικό

1. Το υπόβαθρο για την κατανόηση όλων των εξελίξεων είναι οι πρωτοβουλίες των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ για την εγκατάσταση μιας νέας «σταθερότητας» και ελέγχου μέσω της άμεσης σύνδεσης όλων των χωρών της περιοχής με τους μεγάλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Η ατζέντα που έχει ήδη ανακοινωθεί (Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στην Σόφια στα τέλη Μάη και Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στα τέλη Ιούνη του 2018) δείχνει ότι πρόκειται για έναν «καλπασμό», για κινήσεις ταχύτητας που απαντούν στις δυσκολίες του δυτικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή και στη μετατόπιση της Τουρκίας του Ερντογάν προς την ρήξη με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Οι κινήσεις αυτές περιλαμβάνουν:
Τη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με στόχο να αρθεί το ελληνικό βέτο και να ενταχθεί άμεσα η Δημοκρατία της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.
Τη ρύθμιση των σχέσεων Ελλάδας – Αλβανίας (άρση του εμπόλεμου – οριοθέτηση ΑΟΖ) ώστε να γίνει εφικτή η στενότερη στρατιωτική – διπλωματική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Την εμπέδωση κλίματος σταθερής στρατιωτικής συνεργασίας με την Βουλγαρία ή ακόμα και την ένταξη της χώρα αυτής στον «άξονα» Ελλάδας – Κύπρου και κράτους του Ισραήλ (με προφανή στόχο την περικύκλωση της Τουρκίας).
Την μεγιστοποίηση της πίεσης πάνω στην Σερβία με στόχο την ένταξή της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Τα σχέδια αυτά πέρα από το στρατιωτικό – διπλωματικό πεδίο, περιλαμβάνουν πρωτοβουλίες μεγάλης οικονομικής σημασίας, όπως η διέλευση των ενεργειακών αγωγών αλλά και η πλωτή σύνδεση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης με το κέντρο της Ευρώπης και τον Ατλαντικό, μέσω μεγάλων ποταμών.
Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι για την ειρήνη, οδηγούν σε μεγάλη αύξηση του βάρους του μιλιταρισμού σε κάθε χώρα και συνδυάζονται με την προοπτική ενός ασφυκτικού ελέγχου της πολιτικής και κοινωνικής ζωής σε όλες τις Βαλκανικές χώρες από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης.
2. Σ’ αυτόν τον σχεδιασμό, η αστική τάξη στην Ελλάδα συμμετέχει οικιοθελώς και αυτόβουλα, συνδέοντας τις δικές της αναζητήσεις για έξοδο από την κρίση με την περαιτέρω διείσδυση στην «ενδοχώρα» των Βαλκανίων, με την ανάδειξη της ως «τοπικού συνεργάτη» των δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων, ως «υποϊμπεριαλιστικού κέντρου» στην περιοχή.
Το ελληνικό κράτος, οι ένοπλες δυνάμεις και η διπλωματία του, αναλαμβάνουν σημαντικό ρόλο συντονιστή στην πρώτη γραμμή αυτού του σχεδιασμού.
Οι θεωρίες της «υποτέλειας» για ακόμη μία φορά διαψεύδονται.
Ο αναγκαίος αντιιμπεριαλιστικός αγώνας συνδέεται άρρηκτα με την πάλη γιατη ανατροπή των μνημονίων και της λιτότητας στο εσωτερικό της χώρας, συνδέεται άρρηκτα με την αναγκαία αντικαπιταλιστική στρατηγική.
3. Στο πολιτικό πεδίο, την κατεύθυνση αυτή έχει αναλάβει να υλοποιήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μια κυβέρνηση που χρησιμοποιεί την γλώσσα και τα σύμβολα της Αριστεράς, επιχειρεί να διαλύσει όλες τις αντιιμπεριαλιστικές παραδόσεις που δημιούργησαν το αντιδικτατορικό κίνημα και οι αγώνες της Μεταπολίτευσης, να διαλύσει την σύνδεση μεταξύ αντιιμπεριαλισμού  και αντικαπιταλισμού που οικοδόμησε το σύγχρονο κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη, καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και οι μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις στις αρχές του 21ου αιώνα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα αναζητεί πολιτική σωτηρία, μετάτην προφανή βύθισή της στον βάλτο του μνημονίου 3, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του μπράβου για το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και επιχειρώντας να πείσει το σύνολο της κυρίαρχης τάξης ότι αποτελεί το πιο ενδεδειγμένο και αδίστακτο πολιτικό προσωπικό.
Η άμεση αντικυβερνητική αιχμή αποτελεί υποχρέωση της αυθεντικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς στους αγώνες και στις πολιτικές πρωτοβουλίες της περιόδου που έρχεται.
4. Ειδικά για τις σχέσεις με τη γειτονική χώρα, την Δημοκρατία της Μακεδονίας, οφείλουμε να τονίσουμε ότι κάθε ειλικρινής πολιτική ειρήνης και φιλίας οφείλει να ξεκινά από τον σεβασμό στις απλές δημοκρατικές αρχές που περιλαμβάνουν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό.  Το όνομα της γειτονικής χώρας πρέπει να επαφίεται στην ανεμπόδιστη και ελεύθερη πολιτική απόφαση των κατοίκων της. Μέχρι σήμερα το «όνομα» αποτελούσε το όχημα της παρέμβασης του ελληνικού κράτους, με πραγματικό στόχο την οικονομική και πολιτική δορυφοροποίηση της γειτονικής χώρας. Η πολιτική αυτή εμπεριείχε την πολεμική απειλή (θυμίζουμε τα παλιότερα συλλαλητήρια με το σύνθημα: «η λύση είναι μία – σύνορα με την Σερβία») ή περιόδους «εμπάργκο» και πολιτικοδιπλωματικής απομόνωσης, που οδήγησαν την γειτονική χώρα σε υπαρξιακή κρίση, ακόμη και κρίση βιωσιμότητας ως ενιαίο κράτος. Σήμερα το «όνομα» γίνεται ο πολιορκητικός κριός για την υπογραφή μιας συμφωνίας που θα μετατρέπει την γειτονική χώρα σε ένα δυτικό «καντόνι» με την πολιτική και οικονομική πρωτοκαθεδρία των ελλήνων καπιταλιστών. 
Σ’ αυτή τη σύγχρονη «Μεγάλη Ιδέα» γίνεται μια κατά κόρο ιδεολογική και πολιτική χρήση της Ιστορίας. Θυμίζουμε ότι αυτό είχε γίνει και στην πρώτη «Μεγάλη Ιδέα», στην περίοδο της έκρηξης των εθνικισμών στα Βαλκάνια μετά το 1910 και τότε η εργατική τάξη και οι φτωχές λαϊκές μάζες πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος στους υπερδεκαετείς πολέμους που ακολούθησαν. Η Αριστερά οφείλει να αφήσει τις αμφιλεγόμενες αναγνώσεις της Ιστορίας και τις ακόμη πιο αμφιλεγόμενες θεωρίες περί της καταγωγής των εθνών, απολύτως έξω από τα κριτήρια διαμόρφωσης της πολιτικής και των προτάσεών της. Που πρέπει να ξεκινούν από την αδιαπραγμάτευτη υπεράσπιση της ειρήνης, από την απόρριψη των διεκδικήσεων / προσαρτήσεων, από την αναγνώριση του δικαιώματος στον αυτοπροσδιορισμό και την υποστήριξη των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.
5.  Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλλ, που αντανακλά τη συνολική στρατηγική της κυρίαρχης τάξης, ανεβάζοντας συνεχώς τις «απαιτήσεις» έναντι της γειτονικής χώρας, δημιουργεί το έδαφος για το ξέσπασμα των εθνικιστικών συλλαλητηρίων.
Στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης είδαμε την πρωτοβουλία της εθνικιστικής ακροδεξιάς, με ισχυρή παρουσία των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, να εκδηλώνεται με τον πιο προκλητικό και επικίνδυνο τρόπο.
Στο συλλαλητήριο της Αθήνας, η ΝΔ επιχειρεί να ενσωματώσει την ακροδεξιά διαμαρτυρία για το «όνομα», αναλαμβάνοντας ουσιαστικά την ευθύνη για την διοργάνωσή του. Η παρουσία του Μ. Θεοδωράκη σ’ αυτή την εθνικιστική φιέστα είναι ένα σημαντικό δώρο στη Δεξιά, για δεύτερη φορά στην ζωή του, μετά την υποστήριξη στην κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, που εγκαινίασε την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα.
Πρόκειται για έναν σημαντικό κίνδυνο.
Η ακροδεξιά και η παραδοσιακή Δεξιά επιχειρούν να στρέψουν την οργή και την απελπισία που προκαλούν τα μνημόνια και η λιτότητα προς το εθνικιστικό μίσος.
Με την βοήθεια της Εκκλησίας και σημαντικών τμημάτων των κρατικών μηχανισμών κατορθώνουν να κινητοποιούν μεγάλους αριθμούς ανθρώπων, αν και απέχουν πολύ από τους όγκους των συλλαλητηρίων της δεκαετίας του ’90.
Απέναντι σ’ αυτήν προοπτική πρέπει να αντιταχθεί αποφασιστικά η Αριστερά: αποκαλύπτοντας συστηματικά τον επικίνδυνο χαρακτήρα αυτών των συλλαλητηρίων, με έμφαση στις ευκαιρίες που αυτά δημιουργούν για τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Δίνοντας μάχη σε όλα τα όργανα και τους «θεσμούς» του εργατικού κινήματος και της λαϊκής κοινωνικής οργάνωσης, μάχη άνθρωπο τον άνθρωπο, για να μην υπάρξει συμμετοχή στα συλλαλητήρια, για να απομονωθούν οι οργανωτές τους. Καταγγέλλοντας τη ΝΔ και την οργανωμένη ακροδεξιά, χωρίς την υποτίμηση της ευθύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που τους ανοίγει τον δρόμο. Αντιπαραθέτοντας μιαν ανεξάρτητη πολιτική της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μια πολιτική ειρήνης, συνεργασίας και φιλίας στα Βαλκάνια, μια πολιτική ρήξης με τους ιμπεριαλιστές που θα επιμείνει στη διεκδίκηση της σοσιαλιστικής απελευθέρωσης.
6. Στην περίοδο που έρχεται θα χρειαστεί να αντιτάξουμε τα δικά μας «συλλαλητήρια»: με την απαίτηση της ανατροπής των μνημονίων και της λιτότητας και τη ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Οι πρωτοβουλίες προς  την κατεύθυνση αυτή είναι επείγουσες και προϋποθέτουν την ενότητα στην δράση αλλά και στην πολιτική πάλη, όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής, αντιμνημονιακής, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
- ΟΧΙ στις ΝΑΤΟϊκές, ιμπεριαλιστικές «λύσεις» στα Βαλκάνια. Έξω τώρα από το ΝΑΤΟ, έξω οι βάσεις, όχι στους εξοπλισμούς
- Πολιτική ειρήνης και συνεργασίας, βασισμένη στις δημοκρατικές αρχές, προς όλες τις γειτονικές χώρες. Οι λαοί των Βαλκανίων είναι αδέλφια μας.
- ΟΧΙ στα συλλαλητήρια του μίσους. Όχι στον εθνικισμό, στην ακροδεξιά και στον ρατσισμό. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες
- ΟΧΙ στην κυβερνητική πολιτική των μνημονίων , της βάρβαρης λιτότητας και της ευθυγράμμισης με τον ιμπεριαλισμό
- Ενότητα στη δράση της αντιμνημονιακής, ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς