Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη

Στις 30 Μάρτη του 1976, Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ εξεγέρθηκαν ενάντια στην κατάσχεση μεγάλων εκτάσεων γης από το κράτος του Ισραήλ, με αποτέλεσμα έξι νεκρούς και υπερπολλαπλάσιους τραυματίες και συλληφθέντες. Αυτήν τη μέρα τιμούν οι Παλαιστίνιοι ως Μέρα της Γης. Αυτή η μέρα, ακριβώς επειδή τιμά έναν αγώνα που δόθηκε στα εδάφη που το Ισραήλ έχει καταλάβει από το 1948, είναι συνδεδεμένη με την υπενθύμιση της πάλης για απελευθέρωση όλης της Παλαιστίνης και για το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων. 
Γι’ αυτό και στη Γάζα οι διαδηλώσεις της Μέρας της Γης διεξάγονται κοντά στη «νεκρή ζώνη» που έχει επιβάλει το Ισραήλ, μια στρατιωτικοποιημένη «ζώνη ασφαλείας» που όχι μόνο επιτελεί σημαντικό ρόλο στη βάρβαρη πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας, αλλά καταλαμβάνει και το 30% της καλλιεργήσιμης γης της περιοχής.
Η φετινή κινητοποίηση των Παλαιστινίων ήταν εντυπωσιακή. Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές επιχείρησαν να προσεγγίσουν το φράχτη που έχει υψώσει το Ισραήλ, μια μεγάλη «Πορεία της Επιστροφής», στο πλαίσιο κινητοποιήσεων που μάλλον θα συνεχιστούν ως τις 15 Μάη, επέτειο της «Νάκμπα», της καταστροφής, όπως ονομάζουν οι Παλαιστίνιοι τη βίαιη αρπαγή της γης τους και τον μαζικό ξεριζωμό τους το 1948. 
Αν η κινητοποίηση υπενθύμισε το άκαμπτο φρόνημα του παλαιστινιακού λαού, που επιμένει να συνεχίζει τον αγώνα του στις πιο σκληρές συνθήκες εδώ και εφτά δεκαετίες, η απάντηση του κράτους του Ισραήλ υπενθύμισε τον δολοφονικό χαρακτήρα της κατοχής και του απαρτχάιντ. Για το κράτος-τρομοκράτη, η ίδια η ύπαρξη Παλαιστινίων αντιμετωπίζεται ως «απειλή». Και η εμφάνιση χιλιάδων διαδηλωτών στα σύνορά του αντιμετωπίστηκε ως τέτοια: Δεκάδες ελεύθεροι σκοπευτές άνοιξαν πυρ κατά των Παλαιστινίων, ενώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη έριχναν δακρυγόνα. 
Η «ματωμένη Παρασκευή» είχε 15 νεκρούς, σχεδόν 1.500 τραυματίες, μεταξύ των οποίων σχεδόν οι μισοί από πραγματικά πυρά, ανάμεσά τους τουλάχιστον 130 παιδιά, και περίπου 20 να βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Οι IDF έσπευσαν να αναλάβουν περήφανα την ευθύνη, ανακοινώνοντας ότι όλα έγιναν οργανωμένα και ότι γνωρίζουν «πού κατέληξε και η τελευταία σφαίρα». Αυτό φυσικά μαζί με την εξοργιστική προπαγάνδα περί «δίκαιης άμυνας». Όταν άρχισαν να κυκλοφορούν εικόνες των δολοφονιών (ακόμα και εκατοντάδες μέτρα μακριά από το φράχτη), η επίμαχη ανάρτηση κατέβηκε. 
Το παρελθόν του ΟΗΕ υποχρεώνει να κρατάμε πολύ μικρό καλάθι μπροστά στην ανακοίνωσή του για διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας για το μακελειό. Είναι και πάλι υπόθεση του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης να καταγγείλει το έγκλημα και να απαιτήσει μέτρα κατά του κράτους-τρομοκράτη. 
Όσον αφορά τους ίδιους τους Παλαιστίνιους, αυτοί θα συνεχίσουν. Οι κηδείες των θυμάτων (που συνοδεύτηκαν από «απεργία» στη Γάζα) ήδη μετατρέπονται σε μια πρώτη συνέχεια της μεγάλης κινητοποίησης της 30ής Μάρτη. Η βία του Ισραήλ είναι η καθημερινότητά τους. Το να την αγνοούν έχει γίνει δεύτερη φύση τους. Το να συνεχίσουν να αντιστέκονται είναι γι’ αυτούς μονόδρομος. Ένα μόνο παράδειγμα αποτυπώνει την κατάσταση στην παλαιστινιακή κοινωνία, που δεν θα επιτρέψει ποτέ να υπάρξει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Η Shahd Abusalama ζει στο εξωτερικό και επικοινώνησε ανήσυχη με τη μητέρα της στη Γάζα, που ετοιμαζόταν για το γάμο του ανιψιού της, πριν από τα αιματηρά γεγονότα. Μεταξύ άλλων, τη ρώτησε αν ο γάμος θα γίνει μετά τα όσα συνέβησαν. Απάντησε ναι. «Αλλά μετά τη σπαρακτική απώλεια των γειτόνων μας (σ.σ. ένας νεκρός στη διαδήλωση) και τον τραυματισμό του ξαδελφού σου, η zaffa (σ.σ. η εορταστική πομπή) θα ακυρωθεί και τα γαμήλια τραγούδια θα αντικατασταθούν από επαναστατικά τραγούδια που θα τιμούν τους αγωνιστές της ελευθερίας»...