Ανάγκη για συσπείρωση μάχης
Ημερ.Δημοσίευσης
Ο ι εκλογές του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών πραγματοποιήθηκαν το τριήμερο 18-19-20 Μαρτίου 2018, λίγο παραπάνω από δυο χρόνια μετά τις τελευταίες. Οι εκλογές έγιναν στο τοπίο της μνημονιακής λιτότητας, σε ένα πλαίσιο άγριας επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα στο κλάδο των τεχνικών. Η μνημονιακή ρητορική περί ανάπτυξης μετατρέπει τη χώρα σε πεδίο επενδύσεων και φέρνει τη μεγάλη πλειοψηφία των τεχνικών μπροστά στα κατασκευασμένα διλήμματα «θέσεις εργασίας και ανάπτυξη ή φτωχοποίηση». Η ανάπτυξή τους όμως αφορά παραδείγματα όπως η παράδοση των δεκατεσσάρων περιφερειακών αεροδρομίων στη Fraport, η πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των λιμανιών σε Πειραιά, Θεσσαλονίκη και περιφέρεια, η επέλαση της Eldorado στη Χαλκιδική, τα mall και τα νέα γήπεδα στην Αττική κλπ.
Η συνεχώς επιχειρούμενη πολυδιάσπαση των τεχνικών με βάση τον τρόπο απασχόλησής τους, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ανεργία και τις επισφαλείς σχέσεις εργασίας κάνει τα πράγματα στον κλάδο ακόμα πιο δυσμενή. Η πλειοψηφία των τεχνικών απασχολείται στην εργασία με «μπλοκάκι» (Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών) ή ακόμα και με «μαύρα», τις περισσότερες φορές με τον «τίτλο» του συνεργάτη και όχι του εργαζόμενου με σχέση εξαρτημένης εργασίας. Η ιδιαίτερα διαδομένη αυτή μέθοδος αποκρύπτει συλλογικά δικαιώματα, δυσχεραίνει τις συλλογικές διεκδικήσεις και δημιουργεί εργαζόμενους με εξατομικευμένη σχέση εργασίας, έρμαια στις διαθέσεις της εργοδοσίας.
Δικαιώματα αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, δικαιώματα εγκυμοσύνης και λοχείας κλπ καταστρατηγούνται με πρόσχημα την απασχόληση ως «ελεύθερος επαγγελματίας» ή «συνεργάτης» από την πλευρά των εργοδοτών μέσω των αντίστοιχων δυνατοτήτων που τους δίνονται. Σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό και ειδικότερα το νόμο Κατρούγκαλου οι εισφορές των αυτοαπασχολούμενων και των «μπλοκάκηδων» φτάνουν ήδη το 30% του εισοδήματος και θα φτάσουν το 36,95% το 2021, αν και στην πραγματικότητα είναι ακόμα παραπάνω, αφού η βάση υπολογισμού δεν είναι το καθαρό εισόδημα, αλλά το μικτό.
Ταυτόχρονα, οι «υποσχέσεις» περί κάλυψης των αυξήσεων από τους εργοδότες δεν επιβεβαιώθηκαν, αφού η κυβέρνηση δεν τους δέσμευσε με κανέναν τρόπο. Στις περισσότερες περιπτώσεις η εργοδοσία αρνήθηκε να πληρώσει το μερίδιο που της αναλογούσε και προχώρησε σε μειώσεις των καθαρών μισθών, φορτώνοντας το σύνολο της διαφοράς των εισφορών στον εργαζόμενο, πράγμα που κατάφερε όπου δεν συνάντησε την οργανωμένη μαζική αντίδραση των «από κάτω».
Σε αυτό το περιβάλλον, το ΣΜΤ το προηγούμενο διάστημα έδωσε μια σειρά μαχών και σημείωσε ορισμένες μικρές, αλλά πολύ σημαντικές νίκες. Από τη μάχη ενάντια στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο για τη μη μετακύλιση του βάρους των αυξήσεων στους εργαζόμενους συναδέλφους, τις πρωτοβουλίες συντονισμού των «μπλοκάκηδων» εργαζομένων τεχνικών, τη μάχη για τη διεκδίκηση αποζημίωσης και οφειλών στη συναδέλφισσα εργαζόμενη μητέρα της NETSCOPE SOLUTIONS, καθώς και τις μάχες που παραμένουν μέχρι σήμερα ανοιχτές στις μεγάλες εταιρείες ΑΚΤΩΡ/ΒΙΟΣΑΡ και Παπαστράτος.
Η περίοδος εν όψει των εκλογών του ΣΜΤ χαρακτηρίστηκε επίσης από μια άλλη «έκπληξη», αυτή της εμφάνισης του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ με νέα παράταξη (ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ). Η προεκλογική τους δουλειά καθορίστηκε από την κινητοποίηση μηχανισμών από τις ΔΕΚΟ και μια προσπάθεια να εγγράψουν μέχρι και μέλη ΔΣ κρατικών επιχειρήσεων (με τις αντίστοιχες αιτήσεις φυσικά να απορρίπτονται).
Τα πανελλαδικά αποτελέσματα για το ΔΣ του Σωματείου διαμορφώθηκαν ως εξής: Η συμμετοχή αυξήθηκε από 1.377 σε 1.539 ψηφίσαντες πανελλαδικά, με πρώτη δύναμη να παραμένει η «Αριστερή Πρωτοβουλία Τεχνικών» που πρόσκειται κυρίως στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, λαμβάνοντας 691 ψήφους (671 το 2015) και 3 έδρες από 4 το 2015. Η παράταξη του ΚΚΕ (ΕΣΑΚ) έλαβε 502 από 452 (2015), διατηρώντας 2 έδρες στο ΔΣ. Η «ΡΙΣΤάΡΤ» (ΡΙζοσπαστική Συνεργασία Τεχνικών για την ΑΡιστερή Τροχιά) διατήρησε τη 1 έδρα της στο ΔΣ, λαμβάνοντας 176 από 221 ψήφους (που είχε λάβει πριν την αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από το πρόδρομο σχήμα το 2015). Η πρωτοεμφανιζόμενη ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ, παράταξη του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε 123 ψήφους επίσης με 1 έδρα.
Η σχετική σταθεροποίηση των 2 πλειοψηφουσών παρατάξεων και η αύξηση του ΚΚΕ φανερώνουν ότι υπάρχει κεκτημένος ένας μηχανισμός δουλειάς της Αριστεράς στους μαζικούς χώρους του κλάδου (παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις), αλλά όχι με αυξανόμενη ταχύτητα. Το σωματείο καταφέρνει να συσπειρώνει κόσμο ακόμα, αξιοποιώντας και την πολιτική επιρροή της Αριστεράς στις πολυτεχνικές σχολές, αλλά δεν έχει κατορθώσει να ανεβάσει τη συμμετοχή στη ζωή του σωματείου από συγκεκριμένους χώρους δουλειάς, παρότι έγινε μια δουλειά κόντρα στο νόμο Κατρούγκαλου που είχε υλικά αποτελέσματα (τη μη μείωση των μισθών) για συναδέλφους.
Από εδώ και πέρα είναι αναγκαία η επιμονή στη συγκεκριμένη δουλειά, σε συγκεκριμένους χώρους. Επιπλέον, με βάση και τα ζητήματα που είχε τονίσει η «ΡΙΣΤάΡΤ», είναι αναγκαία η επιμονή στο ζήτημα της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με όρους υλοποίησης και όχι μονάχα εσωτερικής συζήτησης. Ειδικά από την πλευρά του νέου ΔΣ υπάρχει ανάγκη να ξεκινήσει εκ νέου η διαδικασία διεκδίκησης της ΣΣΕ προς δύο κατευθύνσεις: Από τη μία να υπάρξει μια πλατιά ενημέρωση όλων των μελών του Σωματείου για τη ΣΣΕ, για το τι καλύπτει και κυρίως για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να διεκδικηθεί στους χώρους εργασίας από τον μεγάλο κατασκευαστικό όμιλο μέχρι το μικρότερο τεχνικό γραφείο. Από την άλλη οφείλουμε να βρούμε νέους τρόπους διεκδίκησης των ΣΣΕ που θα συγκρούονται απευθείας με την εργοδοσία, έχοντας επίγνωση των πραγματικών συσχετισμών στον κλάδο, αλλά προβαίνοντας σε μαχητικές και ταυτόχρονα αποτελεσματικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση αυτή.
Στα παραπάνω θα χρειαστεί να στοχεύσει ένας μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός από το νέο Διοικητικό Συμβούλιο που θα εμπλέκει όλα τα μέλη και θα θέτει το ζήτημα με κινηματικό τρόπο. Επιπλέον, είναι αναγκαία η συμβολή και παρέμβαση στα «καυτά» κοινωνικά μέτωπα της περιόδου που άπτονται και του αντικειμένου δουλειάς των μελών του ΣΜΤ, όπως –κυρίως– αυτό των πλειστηριασμών και τους δικαιώματος στη στέγη.
Για την επόμενη περίοδο, χρειάζεται μια γενική κατεύθυνση συσπείρωσης των συναδέλφων σε συγκεκριμένους χώρους δουλειάς, μια κατεύθυνση οργάνωσής τους από τα ίδια τα μέλη του σωματείου και μια επεξεργασία ακόμα πιο αποτελεσματικών μορφών δράσης απέναντι σε συγκεκριμένους «σκληρούς» εργοδότες. Το βασικό στοίχημα για το ΣΜΤ θα είναι το να καταφέρει να γειώσει τη γραμμή του στους χώρους δουλειάς και να μαζικοποιηθεί, ειδικά στη συγκεκριμένη συγκυρία. Από την πλευρά μας, ως «ΡΙΣΤάΡΤ» θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε μια τέτοια κατεύθυνση.