Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις

Στις 26 με 28 Μάρτη έγινε στη Θεσσαλονίκη το λεγόμενο «Αναπτυξιακό Συνέδριο Κεντρικής Μακεδονίας». Τα περιφερειακά συνέδρια, τα περίφημα συνέδρια «παραγωγικής ανασυγκρότησης», είναι συνέδρια στα οποία η κυβέρνηση υποτίθεται συζητάει με τους «παραγωγικούς φορείς» τους τρόπους ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Η κυβερνητική αυτή φιέστα, που έκλεισε τις εργασίες της με την ομιλία του πρωθυπουργού, συνάντησε την αντίδραση του συνδικαλιστικού κινήματος της πόλης, που με εκδηλώσεις και διαδηλώσεις προσπάθησε να πει τη δική του άποψη για το πώς οι ανάγκες των εργαζομένων πρέπει να είναι πάνω από τα κέρδη των καπιταλιστών.
Κυβερνητική φιέστα 
και καταστολή!
Τις τρεις μέρες που κράτησε το συνέδριο, είχαμε δύο διαδηλώσεις, μία την Τρίτη ενάντια στην εξόρυξη στις Σκουριές και μία την Τετάρτη για να «υποδεχτούμε» τον πρωθυπουργό στην πόλη. Η διαδήλωση της Τετάρτης, που στην πραγματικότητα ήταν δύο (οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είχαν ξεχωριστή συγκέντρωση και διαδήλωση, αλλά οι δύο διαδηλώσεις ενώθηκαν μπροστά στις κλούβες των ΜΑΤ), αντιμετώπισε κλειστούς δρόμους, κλούβες, ΜΑΤ και δακρυγόνα. Το πρωί μάλιστα της Τρίτης 27/3 απαγορεύτηκε η είσοδος στο συνέδριο προέδρων ΕΛΜΕ και διδασκαλικών συλλόγων της Θεσσαλονίκης, που επιχείρησαν να παραστούν, μετά μάλιστα από πρόσκληση που είχαν λάβει. Την ίδια ώρα εκπαιδευτικοί και φοιτητές, αλλά και οι μαθητές του καλλιτεχνικού σχολείου που διεκδικούν λύση στο κτηριακό πρόβλημα του σχολείου τους, επιχείρησαν να προσεγγίσουν το ξενοδοχείο Grand Hotel, όπου διεξαγόταν το συνέδριο, για να διαμαρτυρηθούν στον υπουργό παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, ο οποίος ήταν ένας από τους ομιλητές. Και αυτοί παρεμποδίστηκαν από την αστυνομία.
Το «αντι-συνέδριο 
των συνδικάτων»
Τη Δευτέρα όμως, τα συνδικάτα των υπο ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ οργάνωσαν το δικό τους αντι-συνέδριο. Με πρόταση για μια «παραγωγική ανασυγκρότηση από τα κάτω» όπως την ονόμασαν. Και σύμφωνα με το κάλεσμά τους, μιλάνε για μια παραγωγική ανασυγκρότηση «από αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, από αυτούς που γνωρίζουν τις εταιρείες από το εσωτερικό, με τις δυνατότητες και τα προβλήματα τους. Παραγωγική ανασυγκρότηση όπως πράγματι θα βοηθήσει την κοινωνία και όχι τους δανειστές και τις εταιρείες τους. Παραγωγική ανασυγκρότηση ώστε ο πλούτος να επιστρέφει σε αυτόν που τον δημιούργησε, τον λαό». Το αντι-συνέδριο οργάνωσαν το σωματείο της ΕΥΑΘ, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, τα σωματεία εργαζομένων του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης και ο Σύλλογος Εργαζομένων της Εγνατίας Οδού. 
Η ανάγκη του συντονισμού των αγώνων
Το συνέδριο ήταν καταρχήν μια καταγγελία των ιδιωτικοποιήσεων που κάνει η κυβέρνηση. Η προσπάθεια όμως από πολλούς ομιλητές ήταν να συνδυάσουν τα προβλήματα που δημιουργούν στην κοινωνία καταρχήν και στους εργαζόμενους κατά δεύτερο λόγο με τα προβλήματα που δημιουργούν στην εθνική οικονομία.  Όμως εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα. Καταρχήν, το τι συμφέρει την εθνική οικονομία το ξέρουν πολύ καλύτερα οι Έλληνες καπιταλιστές που στηρίζουν ανεπιφύλακτα αυτή την πολιτική. Και κατά δεύτερο λόγο, αν θέλουν οι εργαζόμενοι να μιλήσουν στην κοινωνία και αυτή να τους στηρίξει στον αγώνα τους, πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες, ώστε να οργανωθεί η αντίσταση στην πολιτική της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να εμπνεύσουν και να παρασύρουν την κοινωνία να δώσει τη μάχη, αρκεί να εμφανιστούν ως οι υπερασπιστές των συμφερόντων της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Να πάρουν θέση στο δίλημμα «με τα μνημόνια ή με το τέλος της λιτότητας», να μιλήσουν για όλα τα κοινωνικά αγαθά και την υπεράσπισή τους και κυρίως να δείξουν ότι είναι αποφασισμένοι. Έτσι μόνο η κοινωνία θα θεωρήσει ότι ο αγώνας τους είναι και δικός της αγώνας.
Το αντι-συνέδριο, παρά τα προβλήματά του, ήταν ένα θετικό βήμα. Χρειάζεται όμως να υπάρξει συνέχεια. Και επιπλέον οι εργαζόμενοι στις υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις πρέπει να συνταχθούν και με άλλους κλάδους και συλλογικότητες που αγωνίζονται. Τους εκπαιδευτικούς που παλεύουν για μαζικούς διορισμούς και μονιμοποίηση των αναπληρωτών, τους γιατρούς και τους συμβασιούχους των δήμων που αγωνίζονται για τη μονιμοποίησή τους, αλλά και τα κινήματα ενάντια στους πλειστηριασμούς. Γιατί για να πάρεις αλληλεγγύη, πρέπει να δώσεις αλληλεγγύη. Και αυτό το μάθημα πρέπει το εργατικό κίνημα κάποια στιγμή να το ξαναθυμηθεί.

Το νερό μας πάνω από τα κέρδη τους

Στην ομιλία του ο Πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων της ΕΥΑΘ, Γιώργος Αρχοντόπουλος, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει από το Παγκόσμιο φόρουμ για το νερό, που έγινε στη Βραζιλία. Το τι συμβαίνει στη Λατινική Αμερική με το νερό φαίνεται ότι έρχεται και στην Ελλάδα. Ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων της ΕΥΑΘ μίλησε για τον τρόπο λειτουργίας της εταιρείας που, αντί να εξασφαλίζει την προσβασιμότητα των κατοίκων της πόλης στο νερό, έχει κέντρο της να βγάζει κέρδη τα οποία τα δίνει στο υπερταμείο για να πληρώνονται τα δάνεια. Καθόλου τυχαίο δεν είναι λοιπόν το γεγονός ότι λίγες μέρες μετά το αντισυνέδριο, η Θεσσαλονίκη έμεινε 6 μέρες χωρίς νερό. Όταν το κέρδος είναι πάνω από τις ανθρώπινες ανάγκες αυτά συμβαίνουν. Μια και το δίκτυο είχε ανάγκη συντήρησης, αλλά ποτέ δεν έγιναν τα απαραίτητα έργα παρότι είχαν αρχικά δρομολογηθεί. Έτσι όμως δυσφημείται ο δημόσιος χαρακτήρας της ΕΥΑΘ, ώστε να έρθει κάποιος ιδιώτης να σώσει την κατάσταση. Παρότι η σκοπιμότητα δεν  μπορεί να αποδειχτεί, είναι γεγονός ότι αντικειμενικά αυτή η κατάσταση ρίχνει νερό στο μύλο της ιδιωτικοποίησης.
Παρ’ όλα αυτά ο δημόσιος έλεγχος της εταιρείας εξασφαλίζει ότι 4.000 οικογένειες παίρνουν δωρεάν νερό, ενώ 5.000 άλλες έχουν 50% έκπτωση. Πρότεινε μια πολιτική για δωρεάν 50 lt νερού το άτομο που, όπου εφαρμόστηκε, οδήγησε στη μείωση της κατανάλωσης νερού. Πρότεινε συνταγματική αναθεώρηση με ρητή απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης του νερού, να βγει η ΕΥΑΘ από το χρηματιστήριο και να μην πουληθεί το 24% της εταιρείας, που θέλει να εκποιήσει η κυβέρνηση. Ακόμα να αυξηθεί το κόστος για τις επιχειρήσεις και να μειωθεί για οικιακή και αγροτική χρήση.