Πλήθος αντιρατσιστικών κινητοποιήσεων σε ένδειξη αλληλεγγύης προς διωκόμενους πρόσφυγες και μετανάστες πραγματοποιήθηκε το τελευταίο διάστημα.
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι ρατσιστικές πολιτικές που συνεχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποτελούν τη βασική αιτία διαμαρτυρίας όσων κρατούνται σε στρατόπεδα και κέντρα κράτησης. Οι υποθέσεις των 35 διωκόμενων προσφύγων της Μόριας και των 8 μεταναστών της Πέτρου Ράλλη βρέθηκαν και πάλι στο επίκεντρο ενόψει των εκδικάσεων.
Αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις
Την Παρασκευή 20/4 έξω από τη Διεύθυνση Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη εκπρόσωποι πλήθους αντιρατσιστικών οργανώσεων, συνδικάτων, πολιτικών οργανώσεων και κομμάτων έδωσαν το «παρών» προκειμένου να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους προς τους 8 διωκόμενους μετανάστες, που ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα από αστυνομικούς στις 31/5/2017, επειδή ζήτησαν επίμονα συνάντηση με τον διευθυντή των φυλακών. Η κινητοποίηση είχε έντονα συμβολικό χαρακτήρα και μόλις οι κρατούμενοι αντιλήφθηκαν την παρουσία αλληλέγγυων, άρχισαν να ζητωκραυγάζουν στα παράθυρα και να υψώνουν τα δάχτυλά τους, σχηματίζοντας το σήμα της ειρήνης. Πολλοί από αυτούς φώναζαν «Freedom!» μαζί με τους αλληλέγγυους που βρίσκονταν απ’ έξω. Το σύνθημα «open the borders» έδωσε το στίγμα της κινητοποίησης.
Κινητοποίηση για τους 8 διωκόμενους μετανάστες όμως έγινε και την ημέρα της εκδίκασης της υπόθεσης στα δικαστήρια (Αλεξάνδρας και Λουκάρεως). Την Παρασκευή 27/4 πλήθος αντιρατσιστικών συλλογικοτήτων, πολιτικών οργανώσεων και κινηματικών φορέων βρέθηκε στα δικαστήρια, προκειμένου να σταθεί αλληλέγγυο στους κατηγορούμενους και ενάντια στις κατασκευασμένες κατηγορίες των αστυνομικών. Η δίκη αυτή τελικά αναβλήθηκε για τις 23 Μαΐου. Εκδόθηκε όμως η απόφαση για τους 35 διωκόμενους πρόσφυγες, που εξεγέρθηκαν στο στρατόπεδο της Μόριας στη Λέσβο, τον Ιούλιο του 2017. Οι 3 από τους 35 κρίθηκαν αθώοι για όλα. Οι υπόλοιποι κρίθηκαν αθώοι για τον εμπρησμό, την καταστροφή δημόσιας περιουσίας και την αντίσταση κατά της αρχής και ένοχοι για λοιπές κατηγορίες με βασική την απόπειρα σωματικής βλάβης. Αυτό σημαίνει 26 μήνες με αναστολή. Συνεπώς όλοι αφέθησαν ελεύθεροι.
Κυβερνητική βιομηχανία
καταστολής και διώξεων
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο όνομα της Αριστεράς συνεχίζει τις πολιτικές του φράχτη στον Έβρο, των φρεγατών του NATO στο Αιγαίο και των στρατοπέδων συγκέντρωσης στα νησιά. Χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες κρατούνται για μήνες είτε στα camps, είτε σε κέντρα κράτησης χωρίς να γνωρίζουν πότε και αν θα αφεθούν ελεύθεροι. Πολλοί από αυτούς έχουν καταγγείλει επανειλημμένως τις κακές συνθήκες διαβίωσης και το ψυχικό τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει μια μεγάλη μερίδα από αυτούς. Η πλήρης σύμπλευση της ελληνικής κυβέρνησης με τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις στο ζήτημα της αντιμετώπισης των προσφυγικών ροών οδηγεί σε αδιέξοδες καταστάσεις. Όσες φορές οι μετανάστες και οι πρόσφυγες κινητοποιήθηκαν, προκειμένου να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους, η απάντηση των κατασταλτικών δυνάμεων ήταν ιδιαίτερα βάναυση.
Ένα σπασμένο χέρι, χτυπημένα κεφάλια και μώλωπες είναι ο απολογισμός της βίαιης καταστολής των 8 μεταναστών της Πέτρου Ράλλη. Με βάση τα λεγόμενα της αστυνομίας, οι μετανάστες «αυτοτραυματίστηκαν», πέφτοντας μόνοι τους πάνω σε αιχμηρά αντικείμενα. Βέβαια οι αστυνομικοί διαψεύδονται από τις ίδιες τις κάμερες ασφαλείας, που τους δείχνουν να ξυλοκοπούν τους μετανάστες και μετά από μερικά λεπτά να βγάζουν λιπόθυμο έναν από αυτούς από την πτέρυγα της φυλακής. Η κυβέρνηση φέρει ξεκάθαρη ευθύνη για όλη αυτή τη βρώμικη κατάσταση. Οι ρατσιστικές «πολιτικές αποτροπής», που συμβαδίζουν με τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, επιτάσσουν τη μηδενική ανοχή στις διαμαρτυρίες των πιο κατατρεγμένων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Κάπως έτσι, αφού υφίστανται τη σωματική βία των μονάδων καταστολής και την ψυχολογική βία του διαρκούς εγκλεισμού, στη συνεχεία βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μέσα από στημένες δικογραφίες που μετατρέπουν το θύμα σε θύτη.
Ρατσιστικές επιθέσεις
Είναι προφανές ότι αυτή η κατάσταση δημιουργεί ευνοϊκό πεδίο ανάπτυξης και επανεμφάνισης ακροδεξιών ομάδων. Αυτά που συνέβησαν τη νύχτα 22/4 στην πλατεία Σαπφούς της Λέσβου παραπέμπουν σε πολύ σκοτεινές εποχές. Μέλη της «Πατριωτικής Κίνησης Λέσβου» και της Χρυσής Αυγής, μαζί με όλο τον ακροδεξιό συρφετό του νησιού επιτέθηκαν βίαια σε πρόσφυγες που διαμαρτύρονταν για την κράτησή τους στο νησί. Οι ακροδεξιοί αρχικά επιχείρησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό, που τους χώριζε από τους πρόσφυγες και αφού δεν το κατόρθωσαν, άρχισαν να τους πετούν ναυτικές φωτοβολίδες, κροτίδες, πέτρες από ξηλωμένα λιθόστρωτα και μπουκάλια, φωνάζοντας «κάψτε τους ζωντανούς».
Οι πρόσφυγες σχημάτισαν αυτοσχέδιες αλυσίδες και κάλυψαν τα παιδάκια τους με κουβέρτες, προκειμένου να προστατευθούν από τη ρίψη αντικειμένων. Στο πλευρό τους βρέθηκαν άμεσα και πολλοί αλληλέγγυοι του νησιού, όμως η κατάσταση συνέχιζε να παραμένει έκρυθμη. Η μόνη ωφελημένη από το πογκρόμ που επιχείρησαν να κάνουν οι ακροδεξιές ομάδες ήταν η αστυνομία. Αντί να συλλάβει τους τραμπούκους, που επιτέθηκαν στους πρόσφυγες, ανάγκασε βίαια τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να αποχωρήσουν από την πλατεία και να επιβιβαστούν σε λεωφορεία, που τους επανέφεραν στον τόπο του μαρτυρίου τους, τη Μόρια. Τα αντανακλαστικά της έδειξε η αστυνομία απέναντι στους πρόσφυγες (!) συλλαμβάνοντας άμεσα 120 (μαζί με δύο αλληλέγγυους) που διώκονται για απείθεια και παράνομη κατάληψη δημόσιου χώρου. Αντίθετα, χρειάστηκε η γενικευμένη κατακραυγή για να ξεκινήσει τελικά έρευνα και για τους ακροδεξιούς (που αλώνιζαν επί ώρες ανενόχλητοι μπροστά στα μάτια των αστυνομικών) και να σχηματιστεί μια πρώτη δικογραφία για κάποιους από τους συμμετέχοντες στην δολοφονική επίθεση.
Είναι δεδομένο πως απέναντι σε αυτή την τραγική κατάσταση το αντιρατσιστικό κίνημα και η Αριστερά πρέπει να απαντήσουν άμεσα και δυναμικά. Όσο θα υλοποιείται η ρατσιστική πολιτική των μνημονίων, τόσο οι ακροδεξιοί τραμπούκοι θα αλωνίζουν στις πλατείες και τους δρόμους. Ο εχθρός μας είναι η φτώχεια, ο πόλεμος και ο ρατσισμός και όχι οι κατατρεγμένοι αυτού του κόσμου.