Τα μνημόνια ολοκληρώνονται, η βαρβαρότητα παραμένει

Τ α μπάνια του λαού είναι ιερά. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τα ταράξει. Εκτός... Εκτός, εάν προκύπτει η... εθνική ανάγκη των πρόωρων και αιφνιδιαστικών εκλογών. Εκτός... Εκτός, εάν υπάρχει τάμα στις παναγίες του Αιγαίου και τη μαντάμ Μέρκελ να ψηφιστεί μνημόνιο, παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Εκτός... Εκτός, εάν πρέπει να διεξαχθούν τραγελαφικοί διαγωνισμοί για τις τηλεοπτικές άδειες ή απίθανοι πλειστηριασμοί υπέρ τραπεζικών βωμών και αστικών εστιών. Εκτός... Εκτός, εάν πρόκειται να ανέβουν στην Πνύκα ή τον Λυκαβηττό (αλήθεια, έχει αδειοδοτηθεί το θέατρο;) για να πανηγυρίσουν το τέλος των τελειωτικών μνημονίων, να ανοίξουν εορταστικές σαμπάνιες και να φορέσουν εκλεπτυσμένες γραβάτες. 
Ως γνωστόν, στην Πνύκα συγκεντρώνονταν οι Αθηναίοι, συγκροτώντας την Εκκλησία του Δήμου, στα χρυσά χρόνια της εντός των μακρών τειχών άμεσης δημοκρατίας, που ήταν στυγνή, εμποροκρατική τυραννία, για τις κρατουπόλεις εκτός των μακρών τειχών. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει αποσαφηνιστεί αν θα έχουμε τέτοιες, συμβολικές φιέστες –από συμβολισμούς, φιέστες, γραβάτες και παπουτσωμένους γάτους των παραμυθιών χορτάσαμε! Αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και η έντονη φημολογία δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών. Το σόου δεν το γλιτώνουμε! 
Προσφάτως, ο γράφων είχε προτείνει ταπεινά όπως διεξαχθεί μια σχετική φιέστα στο Σούνιο και, αντί για γραβάτα, να φορούσε ο πρωθυπουργός τον χιτώνα και την ψεύτικη γενειάδα του Τσάρλτον Χέστον (αυτό ήταν το πραγματικό όνομα του ηθοποιού, αλλά με τέτοιο όνομα δεν θα έκοβε εισιτήρια στην Ελλάδα) στις «Δέκα Εντολές», προκειμένου η... έξοδος από τα μνημόνια να συνοδευτεί από τη φαντασμαγορική τελετή απόσυρσης των υδάτων του Αιγαίου, που θα διεκπεραίωνε ο ταχυδακτυλουργός ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου. Εξάλλου, πιο πιστευτή είναι μια λεωφόρος τριών λωρίδων κυκλοφορίας και ΛΕΑ στον βυθό του Αιγαίου, παρά η έξοδος από τα μνημόνια. Μάλιστα, με τον ανάλογο φωτισμό στις κολόνες του ναού του Ποσειδώνα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κατάλληλα ως διαφημιστικό σποτ του ΕΟΤ, από την υπουργό Τουριστικής Εκμετάλλευσης, έτσι ώστε να προσέλθουν περισσότεροι airbnbίστες κλαρινογαμπροί και κλαρινονύφες στο μεσογειακό μπαλκόνι της αχαλίνωτης διασκέδασης των χαζοχαρούμενων. 
Φευ, δεν εισακουστήκαμε, παρότι θεωρούμε πως μια τέτοια κίνηση θα έδινε περαιτέρω ώθηση στο τουριστικό προϊόν της χώρας, όπου το εισαγόμενο συνάλλαγμα καταλήγει στους τραπεζικούς λογαριασμούς μεταξύ Ελβετίας και Λουξεμβούργου και το ντόπιο ανάθεμα πέφτει στις πλάτες των επί 12ωρο και 14ωρο εργαζομένων άνευ διαλείμματος, αδείας και ρεπό. Ποια Αυστρία τώρα και τι να πει το «γατάκι» ο Κουρτς μπροστά στον έλληνα εργοδότη του τουρισμού και στην αθέατη πλευρά του ελληνικού καλοκαιριού!
Προτού πάρει ο πρωθυπουργός τον ανήφορο για την Πνύκα, στο βήμα της οποίας τελευταίος μίλησε ο Εμανουέλ Μακρόν, που επιδίωκε μια αλά Ομπάμα εμφάνιση με μπόνους φόντο την Ακρόπολη, η ξανθή, αγαπημένη Παναγιά των γερμανών τραπεζιτών, των γάλλων κεφαλαιούχων και των ελλήνων ΕΣΠΑ τρεφόμενων, μαντάμ Μέρκελ χρησμοδότησε ότι «τα προγράμματα ολοκληρώνονται, όχι η επίδρασή τους». Τελειωτικό χτύπημα στην ατελείωτη, κυβερνητική και φιλοκυβερνητική μπουρδολογία πως τα μνημόνια φεύγουν, ο τζόνυ γουόκερ της ανάπτυξης έρχεται. 
Βέβαια, το κυβερνητικό καραβάνι πρέπει να βγει από την τριτομνημονιακή έρημο, μπας και κατευθυνθεί στην όαση μιας εκλογικής αναμέτρησης με τα λιγότερα, εάν είναι δυνατόν, θύματα ανάμεσα στους καρεκλοκενταύρους του. Το αν η ελληνική εργατική τάξη έχει αφήσει τα κοκαλάκια της στην άμμο ή έχει πάρει τα μπογαλάκια της στον ώμο για άλλες, εκμεταλλευτικές πολιτείες, είναι δευτερεύον. Δύσκολο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, ειδικά παρακολουθώντας την άθλια κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι υπόλοιποι σχηματισμοί του «μνημονιακού τόξου», στους οποίους τα σωσίβια προσωπικής, πολιτικής επιβίωσης δεν φτάνουν για όλους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ξεκατίνιασμα που επικρατεί σε αμμουδιές, όχθες, ποτάμια και ραχούλες. Είπαμε, τα μπάνια του λαού είναι ιερά, και στις πιο φουρτουνιασμένες θάλασσες, εκτός... Εκτός εάν εμφανιστεί αντικατοπτρισμός πρόωρης όασης και κάλπης στον άνυδρο ορίζοντα του καραβανιού.  
Μοσκοβισί
Μέσα στις εύκρατες ζέστες και τις υποτροπικές καταιγίδες, μας υπενθύμισε την παρουσία του και ο ιζνογκούντ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο –θέλω να γίνω Ζαν-Κλοντ στη θέση του Γιούνκερ– Πιέρ Μοσκοβισί. Και αυτός γνήσιος φίλος της Ελλάδας, ίσως ο πλέον ταιριαστός στον ρόλο του καβαφικού Πολιτικού Αναμορφωτή, που επικεφαλής των ομόγλωσσων και κατά πλειοψηφία ομοεθνών αναμορφωτών «ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς, απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,να δούμε τι απομένει πια, μετά τόση δεινότητα χειρουργική». Φυσικά, δεν πρόκειται να απέλθουν, στο σημείο αυτό, θα διαψεύσουν τον ποιητή, εξάλλου η επιτροπεία θα συνεχιστεί επ’ άπειρον, αλλά ο Πιέρ επιδιώκει την αμέριστη συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ και του ό,τι θα έχει απομείνει από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής «Αριστεράς», προκειμένου του χρόνου (ευρωεκλογές) η φάτσα του να τεθεί κοινός υποψήφιος πρόεδρος σοσιαλιστών και «αριστερών» για την Κομισιόν. 
Συντάξεις
Αυτή ήταν και η πραγματική αιτία της αναμπουμπούλας και του σύστριγγλου που επικράτησε στο τρίγωνο κυβέρνηση-ΝΔ-Πιέρ για το πότε θα κοπούν εκ νέου οι συντάξεις. Για το πότε, όχι αν θα κοπούν –αυτό είναι pacta sunt servanda από τις 14 Αυγούστου 2015. Το πότε έχει σημασία. Προτού δει το καραβάνι όαση και κάλπη ή μετά; Προτού, και με το εκλογικό σώμα των οδοιπόρων της ερήμου να εμπεριέχει σχεδόν πλειοψηφικά συνταξιούχους ή υποψήφιους συνταξιούχους, θα σήμαινε μάλλον ότι ο Κούλης θα ανέβαινε στην καμήλα του Αλέξη ακόμη και με τον ιδρώτα των ακροδεξιών σταγονιδίων να τρέχει... ποτάμι. Μετά, και με τους επικεφαλής του καραβανιού να βγάζουν φιλοκυβερνητικό τελάλη (ΕΡΤικό, κυριακάτικο, συνεταιριστικό, δεν θα έχει σημασία) για τη νέα, μεγάλη επιτυχία του αρχικαμηλιέρη, όλα τα ενδεχόμενα θα ήταν ανοιχτά –και με τα ενδεχόμενα δεν παίζουμε, ειδικά καταμεσής της ερήμου και με τον ήλιο σε μόνιμη θέση ντάλα μεσημέρι. 
Αλλά όλα αυτά θα τα δείξει η ιστορία των χρόνων που έρχονται. Πάντως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ιστορική χωρίς ιστορία. Το πλειοψηφικό του συνασπισμού κόμμα αυτοβανδαλίστηκε –έκαψε, στις 12 Ιουλίου 2015, τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειάς του και έμεινε γυμνό και πρωτόγονο. Χωρίς ρίζες, χωρίς γειώσεις, χωρίς μνήμη. Χωρίς ιστορία. Γιατί εντέλει ήρθαν οι βάρβαροι και νομοθέτησαν κιόλας. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα αυτοσκοπός έγινε η διατήρηση των κυβερνητικών θέσεων και η παραμονή στις καρέκλες της εξουσίας. Και απλώθηκε ένα απέραντο έλος, δυσώδες, φθηνό, μολυσματικό, γελοίο, που εγκλωβίζει, συνθλίβει και εξαφανίζει την εργασία. Τα μνημόνια μπορεί να ολοκληρώνονται, όμως, η βάρβαρη κληρονομιά τους παραμένει.