Μικρά Αντιρατσιστικά

Στην πόλη Πασάου, στα σύνορα Αυστρίας με Γερμανία, συναντήθηκαν ακτιβιστές από την Αυστρία και τη Γερμανία μαζί με ντόπιους, για να διαδηλώσουν ενάντια στο ρατσισμό. Ήταν ένας εξαιρετικός συμβολισμός ενάντια στην άνοδο της ακροδεξιάς στις δύο χώρες, αλλά και ενάντια στους «κεντρώους» της ΕΕ που έχουν επιβάλει αυστηρές ρατσιστικές συνοριακές πολιτικές. «Ανοίξτε τα σύνορα», έλεγε το πανό των Αυστριακών, «κλείστε τα στρατόπεδα» εκείνο των Γερμανών, με την κοινή δράση να απευθύνει αιτήματα απέναντι και στις δύο κυβερνήσεις, ενάντια στην άρνηση της Αυστρίας να δεχτεί άλλους πρόσφυγες και ενάντια στο άνοιγμα νέων στρατοπέδων στο νότιο γερμανικό κρατίδιο της Βαυαρίας…

***
Ενόψει και των ευρωκλογών, πυκνώνει η συζήτηση για την τάχα μου αντιπαράθεση μεταξύ της ακροδεξιάς και ενός κάποιου «προοδευτικού, ευρωπαϊστικού» μετώπου, που περιλαμβάνει τους διάφορους Μακρόν και Τσίπρα, τον Μοσκοβισί ή και την Μέρκελ. Όλοι αυτοί ξαφνικά επιχειρούν να αναβαπτιστούν σε «υπερασπιστές» κάποιων τάχα προοδευτικών ευρωπαϊκών αξιών, που απειλεί η ακροδεξιά, ενώ είναι οι ίδιοι που έχουν κάνει το βίο αβίωτο στους πρόσφυγες. Ο Τάσος Αναστασίου συνόψισε  σε ένα σκίτσο την κατάσταση. Μια πινακίδα στα τείχη της Ευρώπης-Φρούριο που προειδοποιεί «Προσοχή: Ο σκύλος παραβιάζει τις ιδρυτικές μας αξίες»…

***

Βρήκε το θράσος ο Μιχάλης Κωσταράκος, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, να αναρωτηθεί διά του φέισμπουκ «πού πήγαν τα κονδύλια για το προσφυγικό;». Ο επικεφαλής του στρατιωτικού βραχίονα της ΕΕ, ως πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ένωσης, δεν δικαιούται να κάνει ερωτήσεις, αντίθετα οφείλει απαντήσεις. Μεταξύ των οποίων, γιατί οι ένοπλες δυνάμεις πήραν από τα πρώτα ζεστά ευρωπαϊκά κονδύλια 89 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που το υπουργείο Υγείας έπαιρνε 25 και το αρμόδιο υπουργείο Μετανάστευσης 12; Τι τα έκαναν αυτά τα κονδύλια οι ένοπλες δυνάμεις; Αυτά τα άβολα ζητήματα (και πολλά άλλα για τις ευθύνες του κράτους) ξεπερνά ο Κωσταράκος με τη δημιουργία ενός θολού κλίματος γενικευμένης καχυποψίας απέναντι σε όλες τις ΜΚΟ, που είναι εξαιρετικά διαδεδομένη στην Ευρώπη (με πρωτοστάτες τους Σαλβίνι και Ορμπάν). Απόψεις που χαρακτηρίζουν το προσφυγικό ως «μια μεγάλη μπίζνα» δεν στοχεύουν να στηλιτεύσουν όσους ίσως κερδοσκοπούν πάνω στο δράμα των προσφύγων. Αν στόχευαν εκεί, θα έλεγαν κάτι για εκείνους τους συνέλληνες που πρωταγωνιστούν στο σχετικό «άθλημα» είτε ως έμποροι που κερδοσκοπούν ανεβάζοντας 5 και 10 φορές τις τιμές ειδών άμεσης ανάγκης, είτε ως εργοδότες στις «Μανωλάδες». Αντίθετα, η θεωρία της «μπίζνας του προσφυγικού» επικοινωνεί με συνωμοσιολογικά σενάρια για «ύποπτες ΜΚΟ με άλλη ατζέντα» και κλείνει το μάτι σε απόψεις περί «μη πραγματικών προσφύγων», που φέρνουν τάχα εδώ κάτι σκοτεινοί παγκοσμιοποιητικοί κύκλοι που επιβουλεύονται τη χώρα…

***

Τα αφεντικά στον τομέα του τουρισμού είναι διαβόητα για τις συνθήκες που επιφυλάσσουν σε χιλιάδες εργαζόμενους. Δεν προκαλεί λοιπόν μεγάλη έκπληξη το τι επιφυλάσσουν για τους (ακόμα πιο αδύναμους, λόγω θέσης) μετανάστες εργαζόμενους. Στο φως ήρθε μια περίπτωση από τη Μύκονο. Ο Νασάρ Ικμπάλ ζήτησε τα δεδουλευμένα του (2.950 ευρώ) και ο εργοδότης του έδωσε μόνο 660. Όταν κατέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας, ο εργοδότης τον ξυλοκόπησε με γροθιές, φωνάζοντας: «Δεν θα αφήσω κανένα Πακιστανό να είναι εδώ στη Μύκονο. Αν σε δω εδώ αύριο μετά τις 7.30 πμ, θα σε πυροβολήσω». Όταν ο Νασάρ ζήτησε να υποβάλει μήνυση, οι αστυνομικοί αρνήθηκαν και τον πίεσαν να πάρει όσα του έδινε ο εργοδότης. Αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στα χωράφια της Μανωλάδας, αλλά και στο «λαμπερό» νησί-σύμβολο της «έκρηξης στον τουρισμό»…