Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί τώρα!

Β ρισκόμαστε στα μέσα Οκτώβρη και, παρά τις χιλιάδες προσλήψεις στις αρχές της σχολικής χρονιάς, τεράστια κενά παραμένουν, αποδεικνύοντας την πραγματική και άμεση αναγκαιότητα διορισμού όλων των αναπληρωτών.
Δηλ. ουσιαστικά των ανθρώπων που αναπληρώνουν τους εαυτούς τους, αφού χωρίς αυτούς δεν μπορεί να λειτουργήσει το σχολείο, που έχει τεράστιες ελλείψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις ειδικότητες, αποτέλεσμα της πολιτικής των μηδενικών διορισμών τα τελευταία 8 χρόνια. 
Προεκλογικές εξαγγελίες
Η τελευταία εξαγγελία του Υπουργού Παιδείας στα Δ.Σ. ΟΛΜΕ, ΔΟΕ για 15.000 διορισμούς σε βάθος τριετίας χωρίς καμία δέσμευση και χωρίς κάποιο νόμο που να επικυρώνει τις προσλήψεις, θυμίζει τις παρόμοιες εξαγγελίες προηγούμενων κυβερνήσεων σε προεκλογική περίοδο αλλά και την κατάληξή τους. Όπως επίσης και οι προσλήψεις των 4.500 εκπαιδευτικών, ειδικού επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού στην ειδική αγωγή που αναφέρονται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, αλλά που δεν αποτελούν πραγματική δέσμευση, γιατί μπορούμε να θυμηθούμε την αντίστοιχη προεκλογική δέσμευση του Σαμαρά για τις 15.000 προσλήψεις, που βέβαια δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, επειδή η επόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λειτουργούσε κάτω από τις δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου!
Η συζήτηση για τα κριτήρια διορισμών ανοίγει και πάλι, με στόχο την ακύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από το πτυχίο και την προϋπηρεσία και στην πραγματικότητα φέρνει από το παράθυρο ένα κυνήγι θησαυρού... προσόντων για την αξιολόγηση του «ικανού προς πρόσληψη»! Η άλλη όψη του νομίσματος είναι «ικανού προς απόλυση», επειδή δεν πληροί τα κριτήρια. Αυτή, μια χαρά βολεύει για να επιτευχθούν οι μειώσεις προσωπικού, στις οποίες έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση.
Η κινητοποίηση της Παρασκευής 5/10 δείχνει ότι οι περσινές μαχητικές κινητοποιήσεις αφήσαν μια παρακαταθήκη στον αγώνα και μια συνέχεια στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, μόνιμων και αναπληρωτών. Αυτό που πρέπει να υπάρξει από δω και μπρος είναι καλύτερος συντονισμός και κλιμάκωση του αγώνα που θα μπορούσε να εξασφαλιστεί με ένα ενιαίο συντονιστικό το οποίο πρέπει να επιδιώξουν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής συνδικαλιστικής Αριστεράς.