Η έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς βρίσκει τη δημόσια εκπαίδευση σε προσπάθεια αποδόμησης του κοινωνικού χαρακτήρα και του δημόσιου ρόλου της, παρ’ όλα τα κυβερνητικά επικοινωνιακά τρικ για το τέλος των μνημονίων από την ΔΕΘ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ημερ.Δημοσίευσης
Εάν επίσης προσθέσουμε και τις ακραίες νεοφιλελεύθερες εμμονές του Μητσοτάκη και της ΝΔ για τη δημόσια εκπαίδευση και την προσπάθεια ιδιωτικοποίησής της, θα δούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια προσπάθεια να πειστούν «όλοι οι εταίροι» ότι θα ακολουθηθούν κατά γράμμα οι μνημονιακές υποχρεώσεις –εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ– που έχουν συμφωνηθεί και την επόμενη μέρα στην μετά των μνημονίων περίοδο, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση που θα τα υλοποιήσει.
Δύο είναι τα βασικά εργαλεία για αυτήν την προσαρμογή: Οι μηδενικοί μόνιμοι διορισμοί με βασικό στόχο την απογείωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ατομικών συμβάσεων εργασίας και του προσοντολογίου, από την μία, και από την άλλη η αποκέντρωση, η αυτονομία της σχολικής μονάδας με την εισαγωγή της αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, που αποτρέψαμε με σκληρό αγώνα το προηγούμενο διάστημα.
Το κύκνειο άσμα
της μονιμότητας
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν ξεκίνησε άλλη μια χρονιά όπου οι απαράδεκτες προσχηματικές εξαγγελίες του Κ. Γαβρόγλου για 15.000 διορισμούς σε βάθος τριετίας, χωρίς καμία δέσμευση για υλοποίηση από αυτήν την κυβέρνηση, οδήγησαν στην κάλυψη των 25.000 κενών (σύμφωνα με το Υπουργείο) με 16.000 αναπληρωτές, συνεχίζοντας έτσι την ανασφάλεια των άνεργων εκπαιδευτικών αλλά και την ομηρία των συνδικαλιστικών ενώσεων ΔΟΕ-ΟΛΜΕ για μία συμφωνία που θα αφορά ελάχιστους διορισμούς στο μέλλον. Θα θυμίσουμε ότι στην αιτιολογική έκθεση τροπολογίας (κατατέθηκε στο νομοσχέδιο «Ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας 2014/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου κ.λπ.») ομολογείται ότι μόνιμοι διορισμοί δεν πρόκειται να γίνουν μέχρι και το 2019 -και βλέπουμε- εφόσον είμαστε κάτω από μια παρατεταμένη εποπτεία από τους θεσμούς.
Ένα ενδεικτικό στοιχείο των αισχρών περικοπών που εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι και ο χώρος της Ειδικής Αγωγής: Για μαθητές με διαγνωσμένη ανάγκη 24ωρης παράλληλης στήριξης δόθηκαν φέτος από 3-5 ώρες εβδομαδιαίως που σημαίνει κατάργηση στην πράξη των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες σε όλους τους τομείς της κοινωνικής τους ζωής. Με αυτόν τον τρόπο οδηγούνται στην περιθωριοποίησή τους και στην έξοδό τους από το σχολείο.
Η αξιολόγηση προ των πυλών
Το άλλο κομμάτι του σκηνικού που επιχειρείται να «στηθεί» μέσα σε ένα κλίμα λεηλασίας μισθών και συντάξεων, από την μία, και της κατεδάφισης των κοινωνικών αγαθών, από την άλλη, είναι «η εμπέδωση της κουλτούρας αξιολόγησης» έτσι ώστε το σύνολο του εκπαιδευτικού σώματος να έχει εσωτερικεύσει δια της συμμετοχής του την «αναγκαιότητα» της αξιολόγησης και να είναι πλέον ευάλωτο και εκτεθειμένο στη γενίκευση αυτού του μοντέλου βαθμολογίας (από «άριστος» έως «ακατάλληλος» και από 100 έως 0) και για τους εκπαιδευτικούς της τάξης. Το άρθρο 47 του νομοσχεδίου για την «αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» τιτλοφορείται «Συλλογικός προγραμματισμός και ανατροφοδοτική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων». Η χρήση των συγκεκριμένων όρων δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού στη συνείδηση των εκπαιδευτικών έχουν συνδεθεί με τις απαραίτητες εσωτερικές συλλογικές παιδαγωγικές διαδικασίες του Συλλόγου Διδασκόντων. Έτσι, μέσω της διαστροφής αυτών των όρων αλλά και της νοηματοδότησής τους, όπως τη γνωρίζαμε και τη χρησιμοποιούσαμε ως τώρα, επιχειρείται η συμφιλίωση των εκπαιδευτικών με την «κουλτούρα αξιολόγησης» και η αθόρυβη αλλά αποτελεσματική προώθηση της αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Όλα τα παραπάνω, συγκροτούν τους όρους μιας διαδικασίας που καμία σχέση δεν έχει με εσωτερικές και ανατροφοδοτικές συλλογικές παιδαγωγικές λειτουργίες. Αντίθετα, διαμορφώνουν μια δυναμική κωδικοποίησης, συγκρισιμότητας, διαφοροποίησης, κατάταξης και ανταγωνισμού των σχολικών μονάδων. Δηλαδή, μιας διαδικασίας αυτοαξιολόγησης που μπορεί να πάρει σαφέστερα χαρακτηριστικά με την έκδοση των υπουργικών αποφάσεων οι οποίες θα ορίσουν τις φόρμες και τους δείκτες των σχετικών εκθέσεων. Και αν αυτό το σκηνικό φαίνεται αφηρημένο, η συγχώνευση/κατάργηση τμημάτων και σχολικών μονάδων, τα πολυπληθή τμήματα 25+, το Ολοήμερο παιδοφυλακτήριο είναι μόνο μερικά απτά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής.
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές των μνημονίων και τους ντόπιους εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού το εκπαιδευτικό κίνημα καλείται να οργανώσει τις αντιστάσεις μας. Το πρόσφατο παράδειγμα του παγώματος της αξιολόγησης στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα παρά τις εκβιαστικές πιέσεις της Γεροβασίλη και των κυβερνητικών επιτελείων και του κλίματος φόβου που προσπάθησαν να καλλιεργήσουν, δείχνει τον δρόμο. Κόντρα στην ηττοπάθεια, στους εκβιασμούς, στη λογική της μη επιλογής, τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, εμείς οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί έχουμε να προτάξουμε τους αριθμούς μας, την ενότητα στην πράξη, για την ανάπτυξη ενός μαχητικού αριστερού αγωνιστικού πόλου με στόχο την ανασύνταξη του κινήματος και την ανατροπή αυτών των πολιτικών.