Η στοχοποίηση του ασύλου πρέπει να απαντηθεί

Διοίκηση απέναντι 
στον Ρουβίκωνα
Μετά την πίεση πολυάριθμων δημοσιευμάτων του αστικού Τύπου σχετικά με το «βίαιο» άνοιγμα του στεκιού δεν άργησαν οι αντιδραστικές εξαγγελίες της κοσμητείας και των πρυτανικών αρχών που καταδίκαζαν το γεγονός, δεσμευόμενοι να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για την εύρυθμη λειτουργία της σχολής που τόσο πολύ «απειλούνταν». Έπειτα από γραπτές προτροπές και καταγγελίες, αποκορύφωμα στάθηκε η «ανθρώπινη αλυσίδα» που σχημάτισαν καθηγητές και καθηγήτριες του ΕΚΠΑ μπροστά από το στέκι, με σκοπό την επανακατάληψη του χώρου. Πρόκειται για τους ίδιους καθηγητές που τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, της επιβολής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη συνολική επίθεση στο δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο, έμειναν αμέτοχοι. Αμέτοχοι μπροστά στην υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση, την εξάρτηση του ιδρύματος από εργολαβίες, τις απολύσεις διοικητικών και καθαριστριών και την καταστολή φοιτητικών αγώνων από τα ΜΑΤ τα προηγούμενα χρόνια. 
Η αυταρχική στάση της διοίκησης, όμως, ξεπέρασε κάθε όριο με την αυθαίρετη απόφαση να επιβάλει «lock out», ως αντίδραση για το στέκι και τα «σημαντικά» προβλήματα που επιφέρει, αποκλείοντας ετσιθελικά τους φοιτητές και τις φοιτήτριες έξω από τον κοινωνικό τους χώρο. Σε μια περίοδο όπου οι Φοιτητικοί Σύλλογοι έρχονται αντιμέτωποι με μια πληθώρα επιθέσεων από τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, αποφάσεις σαν κι αυτές συμπληρώνουν ιδανικά το παζλ του αποπροσανατολισμού, της απάθειας και της θεωρίας των δύο άκρων. Και ήταν αυτό το μείγμα των αποφάσεων που έδωσε χώρο και πάτημα στη ναζιστική ομάδα της ΕΣΑ (Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές) να νομίζει πως μπορεί έτσι εύκολα να εισβάλει στη Φιλοσοφική και να μουτζουρώσει με στοχάδια και αγκυλωτούς σταυρούς τους τοίχους της σχολής, λαμβάνοντας ως μόνη αντίδραση της κοσμητείας μια ανακοίνωση που εξομοιώνει τους φασίστες με αναρχικούς φοιτητές.
Αποπροσανατολισμός 
της συζήτησης
Οι μεθοδεύσεις με τις οποίες το αντιδραστικό μπλοκ των ΜΜΕ, του πολιτικού κατεστημένου και της διοίκησης του πανεπιστημίου μονοπωλούν το δημόσιο διάλογο καταδεικνύοντας το στέκι του Ρουβίκωνα ως το πλέον μείζον πρόβλημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, πετυχαίνουν ακριβώς το στόχο τους. Βάζουν κάτω από το χαλί τα υπαρκτά προβλήματα της νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, θέτοντας παράλληλα υπό διακύβευση το άσυλο και ως εκ τούτου την ελευθερία της πολιτικής δράσης και έκφρασης μέσα στο πανεπιστήμιο. 
Την ίδια στιγμή που δρομολογείται η αποστοίχιση της διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία των καθηγητικών σχολών μέσα από τη διάσπαση του ΦΠΨ, την ίδια στιγμή που κατατίθεται νομοσχέδιο για το ΕΚΠΑ και συγκεκριμένα για τη Φιλοσοφική προβλέπει δημιουργία τμήματος χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα με μόνο σκοπό τη λειτουργία του ως κέντρου επανακατάρτισης, την ίδια στιγμή που απόφοιτοι με επαγγελματικά δικαιώματα κρίνονται περιττοί και καταδικάζονται σε έναν αγώνα διαρκούς επανακατάρτισης και μελλοντικής εργασιακής επισφάλειας, η συζήτηση στρέφεται σκόπιμα σε άνευ σημασίας ζητήματα. Ένας καλά κουρδισμένος, λοιπόν, αντιδραστικός μηχανισμός, που επιστρατεύει από τραγελαφικές ανθρώπινες αλυσίδες καθηγητών, δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο, επιβολή λοκ άουτ, ανακοινώσεις της ΔΑΠ ΝΔΦΚ για πανεπιστημιακή αστυνομία μέχρι και αυτεπάγγελτη προκαταρκτική εξέταση από την εισαγγελία Αθηνών, επιδιώκει για ακόμα μια φορά να θέσει θέμα ασύλου.
Υπεράσπιση του ασύλου
Απέναντι σ’ αυτή την ολομέτωπη επίθεση, απαντήσεις ημίμετρα όπως αυτές των δυνάμεων της ΠΚΣ που εστιάζουν μόνο στον αποπροσανατολισμό που επιδιώκεται από τα ουσιαστικά προβλήματα, ξεπερνώντας την ανάγκη προστασίας του ασύλου και υποστήριξης της ελευθερίας της πολιτικής έκφρασης και δράσης κάθε πολιτικής δύναμης πέρα των φασιστών μέσα στις σχολές, είναι λειψές. Ακόμα χειρότερα αναλύσεις που πετάνε το μπαλάκι της επίθεσης κατά του ασύλου στις «προβοκατόρικες» πρακτικές του Ρουβίκωνα, φλερτάρουν ανοιχτά με τα ιδεολογήματα του αντιπάλου. Ανεξάρτητα από τις προφανείς πολιτικές διαφωνίες με τον Ρουβίκωνα και τις πρακτικές με τις οποίες επιλέγει να αγωνιστεί, κανείς δεν μπορεί να του στερήσει το χώρο να δραστηριοποιηθεί στο πανεπιστήμιο και να παλέψει από τη δική του μεριά. Σίγουρα η λύση στα προβλήματα του πανεπιστημίου και της κοινωνίας συνολικά δεν εδράζεται στη λογική «ηρώων» που μπορεί να καλλιεργεί μία αναρχική ομάδα, όμως η αντιδραστική επίθεση που δέχεται και ειδικά  με φόντο το άσυλο είναι κάτι που μας αφορά όλους/ες.
Συνθήκες σαν κι αυτές θέτουν αναβαθμισμένα καθήκοντα στις δυνάμεις της φοιτητικής Αριστεράς. Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της επίθεσης και το δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων πρέπει να επενδύσουν σε εκείνη τη μετωπική δράση που θα θέσει το Σύλλογο σε αγωνιστική κατεύθυνση. Με βασικό στόχο, λοιπόν, την ενεργοποίηση του Φοιτητικού Συλλόγου πρέπει να δοθεί απάντηση στην επίθεση που δέχεται το άσυλο και το πανεπιστήμιο συνολικότερα. Είναι αναγκαίο ο Σύλλογος να διεκδικήσει και να υπερασπιστεί την ελευθερία της πολιτικής ζύμωσης και δράσης μέσα στο πανεπιστήμιο, μακριά από τις κατασταλτικές δυνάμεις που βάζουν στο στόχαστρο την οργανωμένη και μαζική πάλη. Το φοιτητικό κίνημα καλείται να αντιδράσει στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην εκπαίδευση, συνδέοντας τον αγώνα του με την κεντρική πολιτική μάχη απέναντι στα μνημόνια και τις πολιτικές που καταστέλλουν. Μόνο έτσι φοιτητές και εργαζόμενοι μπορούν να διεκδικήσουν ένα άλλο μέλλον.