Μια πόλη για τις ανάγκες μας

Π ραγματοποιήθηκε στις 4/11/2018, με μεγάλη επιτυχία, η ανοιχτή συζήτηση-εκδήλωση της Δημοτικής Κίνησης «Ανυπότακτη Αθήνα» στον ανοιχτό χώρο του Πεδίου του Άρεως, με τη μαζική συμμετοχή εκπροσώπων κοινωνικών φορέων, κινήσεων και πολιτών. 
Σκοπός της εκδήλωσης ήταν να συζητηθεί το μείζον ζήτημα της εντεινόμενης πολιτικής στιγματισμού, περιθωριοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού που σπρώχνει χιλιάδες πολίτες στην εξαθλίωση, την ακραία φτώχεια και την αποστέρηση βασικών αγαθών, ειδικά στο Δήμο της Αθήνας. Γι’ αυτό και η επιλογή του Πεδίου του Άρεως ως τόπου συζήτησης δεν ήταν τυχαία. Ως Δημοτική Κίνηση επιθυμούμε να σπάσουμε το χωρισμό της πόλης μας σε ζώνες για «κανονικούς και μη πολίτες», συζητώντας σε έναν από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους πρασίνου που έχουν απομείνει στην Αθήνα. 
Η δολοφονία του ΛΟΑΤΚΙΑ+ ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου σε πολυσύχναστο πεζόδρομο της Ομόνοιας μέρα μεσημέρι από πολίτες και αστυνομία αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Έδειξε τα ακραία αποτελέσματα στα οποία μπορεί να οδηγήσει η πολιτική που ασκούν χρόνια τώρα η τωρινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η αστυνομία και ο Δήμος Αθηναίων. 
Στοχοποίηση
Υπάρχουν πολλές πτυχές στο ζήτημα της στοχοποίησης κοινωνικών κατηγοριών, που η καθεμία χρειάζεται τελείως διαφορετική εξέταση. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με τον ίδιο τρόπο για την αντιμετώπιση της εξάρτησης, όπως για το ζήτημα των αστέγων ή για το θέμα των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, των γυναικών ή των οροθετικών. Συνδέονται όμως από ένα κοινό νήμα: την καλλιέργεια του κοινωνικού ρατσισμού που οδηγεί στο να στοχοποιούνται συμπολίτες μας στη βάση κάθε λογής ετερότητας. Ετησίως στην Ελλάδα καταγράφονται εκατοντάδες επιθέσεις με ομοφοβικό πρόσημο σε gay ή τρανς άτομα ή με ξενοβοφικό πρόσημο σε βάρος μεταναστών και προσφύγων. Και ένα σωρό ακόμη που δεν καταγράφονται και αποσιωπούνται ως «κανονική κατάσταση».
Ο Αντώνης Σιγάλας, ΛΟΑΤΚΙΑ+ ακτιβιστής, ανέδειξε τις πτυχές του ομοβοφικού και ρατσιστικού λόγου και πρακτικών που τίθενται επί τάπητος με αφορμή τη δολοφονία του Ζ. Κωστόπουλου και τους κινδύνους που αναπτύσσονται. Τόνισε την ανάγκη να σκύψουν τα κοινωνικά κινήματα και η Αριστερά στα ζητήματα των δικαιωμάτων των ατόμων που υφίστανται διάκριση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, και τη σημασία του να αποτελούν αυτές οι διεκδικήσεις τμήμα των συνολικών διεκδικήσεων πολιτικών κινήσεων και σε περιφερειακό-δημοτικό επίπεδο.
Είναι, επιπλέον, γνωστή η μόνη μέθοδος που χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις, η αστυνομία και ο Δήμος Αθηναίων μετέρχονται για το ζήτημα των ναρκωτικών και της τοξικοεξάρτησης. Σκούπες, πογκρόμ και καταστολή που αντιμετωπίζει τους τοξικοεξαρτημένους ως σκουπίδια, γεμίζει τα κρατητήρια και τις φυλακές με ανθρώπινα ερείπια και τους σπρώχνει ακόμη πιο βαθιά στα αδιέξοδα της εξάρτησης. Την ίδια στιγμή οι ναρκέμποροι του θανάτου συνεχίζουν ανενόχλητοι να κερδοφορούν, με τις πιάτσες να μεταφέρονται από τη μία γειτονιά στην άλλη.
Η «εκκαθάριση» του Πεδίου του Άρεως οδήγησε στη μεταφορά της πιάτσας παραδίπλα στην Πατησίων, δίπλα το Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Κι αυτό σε μια εποχή που μια σειρά αντιδραστικοί μηχανισμοί κόπτονται για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τίποτα συνεπώς δεν είναι τυχαίο. Η Δάφνη Ζαρκάδη, φοιτήτρια του Οικονομικού Πανεπιστημίου, κατέδειξε τη στοχευμένη αντιδραστική προσπάθεια συσχέτισης του ασύλου με τα ναρκωτικά, με σκοπό την αναίρεση των κατακτήσεων του φοιτητικού κινήματος.
Η Ευγενία Σταθακοπούλου, εργαζόμενη στον ΟΚΑΝΑ, με παρέμβασή της στη συζήτηση ανέδειξε τη ζοφερή εικόνα των περικοπών και της ανυπαρξίας οποιασδήποτε πρόνοιας και στήριξης των φορέων που ασχολούνται με τα ζητήματα εξάρτησης, αλλά και την απάνθρωπη πολιτική της καταστολής που οδηγεί τους εξαρτημένους σε ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα.  
Επιπλέον, όχι μόνο δεν υλοποιείται κανένα σοβαρό πρόγραμμα προληπτικής αντιμετώπισης των κοινωνικών παραγόντων που οδηγούν στα αδιέξοδα, δηλαδή του αποκλεισμού από τα βασικά ανθρώπινα αγαθά και την απασχόληση, αλλά την ίδια στιγμή η κυβέρνηση και η μνημονιακή πολιτική εξαφάνισαν κάθε ψήγμα υποδομής για την έκτακτη στήριξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Ο Δήμος υποτίθεται ότι ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ από τον ετήσιο προϋπολογισμό του αορίστως για τον τομέα της υγείας, χωρίς να έχει να επιδείξει ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα στήριξης των τοξικοεξαρτημένων ατόμων. Οι δομές ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, 18 Άνω, με ελάχιστους πόρους και χωρίς εξοπλισμό, στηρίζονται στην υπερπροσπάθεια και την ανιδιοτελή προσφορά των εργαζομένων τους. 
Η Κατερίνα Θανοπούλου, περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, ανέδειξε στη συζήτηση τη συνειδητή ανυπαρξία οποιασδήποτε μέριμνας, δομής ή προγράμματος σε επίπεδο περιφέρειας και Δήμου για τη στήριξη πολιτών που ζουν στην εξάρτηση, την ανέχεια, ή χωρίς τα βασικά αγαθά, αποτέλεσμα όχι απλώς της αδιαφορίας, αλλά μιας συνολικής πολιτικής προσανατολισμένης στο να υπηρετεί συμφέροντα λίγων και όχι τις ανάγκες των κατοίκων.
Ο κύκλος του κοινωνικού αποκλεισμού, της αποστέρησης των βασικών αγαθών δεν έχει τέλος και δεν κλείνει στις ευάλωτες ή ήδη αποκλεισμένες ομάδες. Οδηγεί αργά ή γρήγορα –και μάλλον γρήγορα– σε πόλεις που δεν ανήκουν στους κατοίκους τους, αλλά είναι κατά βάση πεδίο κερδοσκοπικών συμφερόντων. Οδηγεί σε περικοπές βασικών αγαθών και θεσμών πρόνοιας για όλους. Ο Κώστας Πολυχρονόπουλος, από την κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος», μετέφερε στη συζήτηση την πολύτιμη εμπειρία του από την πρωτοβουλία πολιτών για στήριξη αστέγων και ανθρώπων που βρίσκονται στο δρόμο, χωρίς καμία  απολύτως θεσμική στήριξη, όχι μόνο για την παροχή τροφής και βιοτικών ειδών, αλλά κυρίως για την προσέγγιση των ανθρώπων που αποκλείονται ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας, για την επανοικοδόμηση δεσμών αλληλεγγύης και ανθρωπιάς απέναντι στη διάλυση των κοινωνικών δεσμών που επιβάλει το νεοφιλελεύθερο δόγμα της περιθωριοποίησης όποιου δήθεν «δεν τα κατάφερε».
Διεκδικούμε
Η Δημοτική Κίνηση «Ανυπότακτη Αθήνα» στόχο έχει, μέσα από την ανοιχτή συζήτηση με τους πολίτες της Αθήνας και τους φορείς της πόλης, να δημιουργήσει ένα ευρύ μέτωπο δράσης και διεκδίκησης. Είναι κρίσιμο να αναπτυχθούν και να στηριχθούν συλλογικότητες και πρωτοβουλίες πολιτών κοινωνικής αλληλεγγύης, ανακούφισης και προσφοράς. Αλλά, επίσης, είναι κρίσιμο να δημιουργηθεί ένα μεγάλο μέτωπο αγώνα στην πόλη της Αθήνας, που θα απαιτεί από την Κυβέρνηση και το Δήμο Αθηναίων μια άλλη πολιτική, θεσμικές κατοχυρώσεις και απτές παροχές, δομές στήριξης της κοινωνίας που δοκιμάζεται. 
Απέναντι στην προσπάθειά τους να κάνουν την Αθήνα μια πόλη αποξενωμένη, φοβική και κλεισμένη, διεκδικούμε, μεταξύ άλλων, από την Κυβέρνηση, το Δήμο Αθηναίων, την Περιφέρεια Αττικής:
1. Την εξασφάλιση της πρόσβασης όλων των πολιτών σε δωρεάν υγεία και φροντίδα με τη δημιουργία και ενίσχυση των μονάδων πρωτοβάθμιας υγείας.
2. Την άμεση λήψη αποφάσεων και τον σχεδιασμό προγραμμάτων από τα αρμόδια Υπουργεία και το Δήμο Αθηναίων στήριξης και επανένταξης τοξικοεξαρτημένων ατόμων και κάθε ευάλωτης ομάδας.
3. Την επαρκή κάλυψη των οικονομικών αναγκών και απαραίτητου προσωπικού και υλικού εξοπλισμού (ασθενοφόρα κλπ) φορέων όπως τα ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ, 18 Άνω.
4. Την εξασφάλιση τροφής και στέγης για όλους τους πολίτες που στερούνται τα βασικά αυτά αγαθά, με ειδική πρόβλεψη στους προϋπολογισμούς Δήμου, Περιφέρειας και Υπουργείων.
5. Απαλλαγή όλων των πολιτών και οικογενειών που βρίσκονται σε οικονομική δυσπραγία από την καταβολή λογαριασμών για ΥΚΩ και δημοτικών τελών. 
6. Προγράμματα για θέσεις εργασίας και πρόσβαση στην απασχόληση για ανέργους, αστέγους, εξαρτημένα άτομα.
7. Φραγμός στους πλειστηριασμούς, απαγόρευση της εκπλειστηρίασης της κατοικίας οφειλετών.
8. Να μπει τέλος στην αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας. Ρητή κήρυξη αναρμοδιότητας στην αστυνομία να διαχειρίζεται ζητήματα αστέγων, ουσιοεξαρτημένων, ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
9.  Πειθαρχικό και ποινικό έλεγχο των ρατσιστικών πράξεων αστυνομικών οργάνων.
Η πρώτη ανοιχτή συζήτηση ήταν ιδιαίτερα ελπιδοφόρα. Ανέδειξε το ειλικρινές ενδιαφέρον των κατοίκων και φορέων για μιαν άλλη πολιτική. Ως δημοτική κίνηση πρέπει να συνεχίσουμε με αυτό το μοντέλο της ανοιχτής συζήτησης και συνεργασίας με κοινωνικούς φορείς και πρωτοβουλίες πολιτών, οι οποίοι έχουν άμεση επαφή με τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της πόλης.  
Επιδιώκουμε να βρεθούμε με κάθε πολίτη, συλλογικότητα, κοινωνική πρωτοβουλία και πολιτική κίνηση στην πόλη, τους κοινωνικούς φορείς, συνδικάτα και φοιτητικούς συλλόγους που ζουν, εργάζονται και σπουδάζουν στην Αθήνα, σε έναν ενιαίο μετωπικό αγώνα απέναντι στην πολιτική καταστολής και περιθωριοποίησης. 
Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να κατοχυρώσουμε το δικαίωμα όλων στην απασχόληση, στην πρόσβαση στην πρόνοια, τη στέγη, την υγεία. Δεν θέλουμε μια Αθήνα-«Τουριστική ευκαιρία» που θα χτιστεί πάνω σε χιλιάδες ανθρώπινα ερείπια. Θέλουμε μια ανθρωπινή και ζωντανή πόλη, που θα είναι προσανατολισμένη στους κατοίκους της και τα δικαιώματά τους.