Ελπιδοφόρα η κινητοποίηση στην Αθήνα
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η 25η Νοέμβρη έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Μέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Εκείνη την μέρα κυβερνήσεις και θεσμοί πανηγυρίζουν για τον «πολιτισμό» της Δύσης διατυμπανίζοντας τις προόδους που έχουν γίνει σε σχέση με την έμφυλη βία. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Χιλιάδες γυναίκες καθημερινά βιώνουν τις πολλαπλές όψεις της έμφυλης βίας: από την υποτίμηση, τα σεξιστικά σχόλια μέχρι την ψυχολογική και σωματική βία και από την οικονομική εκμετάλλευση μέχρι τις χιλιάδες περιπτώσεις βιασμών και γυναικοκτονιών. Οι γυναίκες όμως δεν μένουν θεατές σε αυτήν την κατάσταση. Χιλιάδες γυναίκες σε όλον τον κόσμο με αφορμή την 25η Νοέμβρη βγήκαν στον δρόμο για να διαδηλώσουν ενάντια στην έμφυλη βία, ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Στην Λατινική και Κεντρική Αμερική όπου τα τελευταία χρόνια ανθίζει το φεμινιστικό κίνημα με επίκεντρο κυρίως την αντίσταση στην έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες, οι γυναίκες βγήκαν άλλη μια φορά στους δρόμους. Από την Μπογκοτά στην Κολομβία μέχρι το Σαντιάγο της Χιλής οι δρόμοι πλημύρισαν με χιλιάδες γυναίκες που επανέφεραν το σύνθημα Ni una menos (ούτε μία λιγότερη). Στην Τουρκία χιλιάδες γυναίκες βρέθηκαν στους δρόμους της Ινσταμπούλ καταγγέλλοντας την βία που υφίστανται στην καθημερινότητά τους, με την κρατική καταστολή να παίρνει γιγάντιες διαστάσεις. Στην Ισπανία πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις σε πάνω από σαράντα πόλεις, με δεκάδες χιλιάδες γυναίκες ντυμένες στα μοβ να διαδηλώνουν σε όλη τη χώρα. Μεγαλειώδεις διαδηλώσεις έγιναν και στην Γαλλία, την Ιταλία και τις ΗΠΑ.
Παλμός και συμμετοχή
Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε πορεία στις 24 Νοέμβρη, η οποία ήταν και η πιο μαζική των τελευταίων χρόνων. Εκατοντάδες γυναίκες συναντήθηκαν στην Καπνικαρέα σε μια ζωντανή και πολύχρωμη διαδήλωση με πολύ παλμό. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν αφορούσαν τη βία, την αυτοάμυνα και την οικονομική εκμετάλλευση των γυναικών. Πέρα από τη συμμετοχή πολλών γυναικών στην διαδήλωση -που αποτελεί θετικό σημάδι από μόνο του- ιδιαίτερη σημασία έχει και ο τρόπος που διοργανώθηκε η κινητοποίηση. Μια βδομάδα πριν από τη διαδήλωση φεμινιστικές και ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδες συναντήθηκαν σε έναν ανοιχτό συντονισμό για τη διοργάνωση της πορείας, ο οποίος καλέστηκε από τη Φεμινιστική Δικτύωση για την Αυτοάμυνα. Από εκεί συναποφασίστηκε η διαδρομή της πορείας, ένα μικρό κάλεσμα προς σωματεία, σε οργανώσεις της Αριστεράς και σε φοιτητικούς συλλόγους. Η απόφαση του ανοιχτού συντονισμού για τη διαδρομή της πορείας ήταν να γίνει προσυγκέντρωση στην Καπνικαρέα, μέσω της Αθηνάς να συνεχίσει για Ομόνοια όπου θα πέρναγε από το Χωριάτικο αρτοποιείο, το ΑΤ Ομόνοιας και το σημείο δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου για να καταλήξει στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής στην Κλαυθμώνος. Τα συγκεκριμένα σημεία επιλέχτηκαν με στόχο να αναδειχτούν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά περιστατικά έμφυλης βίας των τελευταίων μηνών.
Πρώτον, η αθώωση του σωματεμπόρου ιδιοκτήτη των Χωριάτικων και Αττικών αρτοποιείων, δεύτερον την πολλαπλή γυναικοκτονία που διαπράχθηκε από αστυνομικό του ΑΤ Ομόνοιας με το υπηρεσιακό του όπλο, τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και την τριπλή γυναικοκτονία προσφυγών στον Έβρο. Δυστυχώς, τόσο η μεγάλη διαδρομή όσο και το γεγονός ότι τα πρώτα μπλοκ επέμειναν να περάσουν ακριβώς μπροστά από το κοσμηματοπωλείο στην Γλάδστωνος οδήγησε στο να τελειώσει εκεί η πορεία και να μην καταλήξει στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Αυτό πρέπει να γίνει μάθημα για τα επόμενα χρόνια. Οι φεμινιστικές διαδηλώσεις πρέπει να βγουν από το περιθώριο και να εμφανιστούν σε κεντρικούς δρόμους της πόλης τόσο για συμβολικούς όσο και για υλικούς λόγους. Η επιλογή της Καπνικαρέας ως σημείο προσυγκέντρωσης έχει σημασία για την απεύθυνση στον κόσμο, όμως κουβαλάει πάνω του την παράδοση παλαιότερων διαδηλώσεων στις οποίες η επιλογή γινόταν προκρίνοντας τη ΜΗ μαζικότητά τους. Όμως είναι πλέον ο καιρός -κρίνοντας και από την συμμετοχή στη φετινή διαδήλωση για τις 25 Νοέμβρη- να σταματήσει να υπάρχει αυτός ο φόβος και του χρόνου η πορεία να περάσει από το Σύνταγμα, δίνοντας έτσι μεγαλύτερο στίγμα διεκδίκησης.
Εκδήλωση στην Κομμούνα
Στις 24 Νοεμβρίου το απόγευμα μετά τη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε στον πολυχώρο Κομμούνα εκδήλωση με τίτλο «Η πάλη ενάντια στην έμφυλη και συστημική βία, ενάντια στην καταπίεση, τον σεξισμό και την εκμετάλλευση. Για μια ενωτική φεμινιστική πρωτοβουλία» με ομιλήτριες την Κατερίνα Σεργίδου από την αντισεξιστική ομάδα ΔΕΑ, την Ντίνα Σωτηριάδη από τη γυναικεία ομάδα ΑΡΑΝ, την Αναστασία Σταυροπούλου από την ΑΡΑΣ και την Ράνια Παπαγεωργίου, εργαζόμενη στο Δημόσιο. Επίκεντρο της συζήτησης ήταν το πώς η Αριστερά θα καταφέρει να παρέμβει και να επηρεάσει το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Τόσο από τις εισηγήτριες όσο και από τις παρεμβάσεις τέθηκε εμφατικά η ανάγκη για τη δημιουργία μιας ενωτικής αριστερής φεμινιστικής πρωτοβουλίας. Τα προηγούμενα χρόνια η Αριστερά δεν κατάφερε να συμπλεύσει με το φεμινιστικό κίνημα ούτε να κερδίσει τις γυναίκες που αυτοπροσδιορίζονται ως φεμινίστριες. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη φοβικότητα που επικρατούσε στο φεμινιστικό κίνημα ως προς τις οργανώσεις της Αριστεράς, αλλά και στο γεγονός ότι και η ίδια η Αριστερά δεν προσπάθησε ιδιαίτερα να προσεγγίσει το φεμινιστικό, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ήταν ακόμα και φοβική.
Η εκδήλωση αυτή ήταν ένα πρώτο βήμα στην σωστή κατεύθυνση να συναντηθούν οι οργανώσεις της αλλά και ο κόσμος της Αριστεράς και με ειλικρίνεια να συζητήσουν για το πώς ενωτικά θα καταφέρουν να παρέμβουν στο φεμινιστικό κίνημα. Από αυτήν την εκδήλωση προέκυψε και η δέσμευση ότι θα γίνουν συγκεκριμένα βήματα για να γίνει πράξη μια ενωτική φεμινιστική πρωτοβουλία της Αριστεράς.