Νέα από τους εργατικούς χώρους

ΑΡΚΟ: Προς λουκέτο ή προς τον Μυτιληναίο; 
Μόνη λύση η κινητοποίηση

Τ ις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ δέχθηκαν άλλο ένα καίριο χτύπημα. Το δικαστήριο αποφάσισε να απορρίψει τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε η διοίκηση της επιχείρησης ενάντια στο κόψιμο του ρεύματος για χρέη προς τη ΔΕΗ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθώντας την πάγια τακτική της και πάλι λειτούργησε ως Πόντιος Πιλάτος.
Ενώ δηλαδή είναι η κυβέρνηση που έχει διορίσει τις διοικήσεις της ΔΕΗ και της ΛΑΡΚΟ, ενώ η ΔΕΗ είναι μεγαλομέτοχος της ΛΑΡΚΟ, παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση κάνει πως δεν ξέρει τίποτα και δεν παίρνει θέση στο επίμαχο ζήτημα. Δεν έχει ξεκαθαρίσει δηλαδή -ακόμη και 10 μέρες μετά- πώς θα συνεχίσει να λειτουργεί η ΛΑΡΚΟ και πώς θα εξασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων.
Με τέτοια γεγονότα συνεχίζεται η απαξίωση της ΛΑΡΚΟ με στόχο βέβαια να απαξιωθεί πλήρως να απονευρωθεί από προσωπικό και να κλείσει ή να ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίησή της, με ευτελές αντίτιμο. Αυτό που κάνει η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή σε συνεργασία με διοικήσεις ιδιοκτήτες και συνιδιοκτήτες είναι ένα πρωτοφανές λοκ άουτ που εξυπηρετεί πάνω από όλα τον μοναδικό προς το παρόν ενδιαφερόμενο για την επιχείρηση, τον Μυτιληναίο, και όποιους άλλους πιθανούς αγοραστές.
Το Σωματείο Εργαζομένων έχει προειδοποιήσει ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί ούτε πιθανό λουκέτο, ούτε νέα απόπειρα περαιτέρω ιδιωτικοποίησης, ούτε την απαξίωση της επιχείρησης. Μετά μάλιστα και τη συνάντηση που είχαν τα μέλη του ΔΣ του σωματείου το Σάββατο 8 Δεκέμβρη με τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ αποφάσισαν να προχωρήσουν σε Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 20 Δεκέμβρη. Γενική Συνέλευση που καλείται να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στα ζητήματα που έχουν προκύψει.
Θα ανεχθούν την περαιτέρω απαξίωση της εταιρείας με το σχέδιο συρρίκνωσης της παραγωγής της, ένα σχέδιο που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κυβέρνησης και των υποψηφίων αγοραστών και που οδηγεί σε χτύπημα των μισθών και σε μείωση των θέσεων εργασίας; Ή θα διεκδικήσουν μέσα από κινητοποιήσεις την άμεση χρηματοδότηση της εταιρείας από τον κρατικό προϋπολογισμό; Θα ζητήσουν μονιμοποίηση των εργολαβικών εργαζομένων ή θα αφήσουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να γίνουν καθεστώς; Θα διεκδικήσουν την επαναλειτουργία των τμημάτων που έχει συρρικνώσει η διοίκηση με ταυτόχρονα μέτρα για την υγιεινή και την ασφάλεια; Θα διεκδικήσουν νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με επαναφορά όλων των εργατικών δικαιωμάτων και αύξηση μισθών τουλάχιστον κατά 100 ευρώ;
Την Πέμπτη 20 Δεκέμβρη η συνέλευση θα είναι καθοριστική για το μέλλον της εταιρείας και των εργαζομένων σε αυτή και θα κριθεί από το αν θα προκύψουν αγώνες. Αγώνες με κλιμάκωση για όσα προαναφέραμε.

Απεργία ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια

Ε ικοσιτετράωρη απεργία πραγματοποίησε την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενέργειας (ΠΟΕ). Πρόκειται για προειδοποιητική απεργία ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης να ξεπουληθούν όλες οι εταιρείες ενέργειας. Στη δύναμη της ομοσπονδίας συμμετέχουν 19 επιχειρησιακά και 10 κλαδικά σωματεία, μεταξύ των οποίων το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια, ο Σύλλογος Εργαζομένων στον ΔΕΣΦΑ, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εργαζομένων στο Φυσικό Αέριο, ο Σύλλογος Εργαζομένων στη ΔΕΠΑ, το Σωματείο Εργαζομένων στη MOTOR-OIL, η Πανελλήνια Ένωση Προσωπικού ΕΚΟ, το Σωματείο Εργαζόμενων σε Εργολάβους στις Επιχειρήσεις Πετρελαιοειδών Φυσικού Αερίου και Χημικής Βιομηχανίας (ΣΕΕΠ) κ.ά.
Όπως τονίζει η ανακοίνωση της ΠΟΕ, ο μνημονιακός παραλογισμός να ιδιωτικοποιηθούν εταιρείες που είναι κερδοφόρες, συνεχίζεται. Είναι πράγματι απορίας άξιο γιατί η κυβέρνηση τώρα που βγήκε, όπως δηλώνει, από τα μνημόνια εξακολουθεί να στηρίζει την παραχώρηση αυτών των εταιρειών σε ιδιώτες. Προφανώς η προσπάθεια υπάγεται στην κατεύθυνση ικανοποίησης ντόπιων μεγαλοσυμφερόντων και πολυεθνικών της ενέργειας που όλοι έχουν μυριστεί μεγάλη λεία σχεδόν δίχως να πάρουν όπλο για να την κυνηγήσουν: τα πόσα θα πληρώσουν οι ίδιοι για να τις αποκτήσουν θα είναι απείρως λιγότερα από τα λεφτά που θα χαθούν για το ελληνικό κράτος σε βάθος χρόνου.
Οι κυβερνήσεις των τελευταίων 20-25 ετών προσπάθησαν να κάνουν αυτές τις επιχειρήσεις ακόμη πιο ελκυστικές για τους ιδιώτες. Προσπάθησαν να επιβάλλουν σε αυτές το καθεστώς της εργολαβικής εργασίας και της εργασίας με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ώστε να μειωθεί όσο το δυνατόν το κόστος εργασίας αλλά και να εξατμιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχουν εργαζόμενοι με καθεστώς σύμβασης ορισμένου χρόνου εργασίας, σύμβασης που ανανεώνεται συνεχώς εδώ και 20 χρόνια δείχνει πόσο απαραίτητοι είναι για να βγαίνει η εργασία στις εταιρείες ενέργειας.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του ΔΕΣΦΑ όπου η κυβέρνηση τηρεί σιγή ιχθύος σε σχέση με τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας των εργαζομένων του μετά την πώλησή του, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό στον νέο ιδιοκτήτη να προχωρήσει σε όσες περικοπές θέλει.
Οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν και στις διαδηλώσεις για τον προϋπολογισμό, με την απεργία τους διεκδικούν εκτός από την ακύρωση και το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, τη διαφύλαξη του κοινωνικού χαρακτήρα της ενέργειας και τη μονιμοποίηση όλων των συναδέλφων τους -ορισμένου χρόνου και εργολαβικών-, με αναγνώριση όλης της προϋπηρεσίας τους. Παράλληλα οι εργολαβικοί των ΕΛΠΕ πραγματοποίησαν και συγκέντρωση το πρωί στην είσοδο των εγκαταστάσεων της εταιρίας στον Ασπρόπυργο.

Μαζικά στον αγώνα οι 
συνταξιούχοι

Α κόμη ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο πραγματοποίησαν συνταξιούχοι από όλες τις μεριές της Ελλάδας, το Σάββατο 15 Δεκέμβρη. Η φωνή τους μπορεί εντός της Βουλής να έφτασε σε ώτα μη ακουόντων, αλλά όλη η Ελλάδα είδε ότι η αξία τού να διεκδικείς και να αγωνίζεσαι ενάντια στις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης δεν έχει όριο ηλικίας. Άλλωστε και μέσα στην εβδομάδα είχαν πραγματοποιηθεί κλαδικές κινητοποιήσεις συνταξιούχων.
Συγκεκριμένα νέα κινητοποίηση πραγματοποίησαν την Τρίτη 11 Δεκέμβρη οι συνταξιούχοι της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ). Με μαζική συμμετοχή πραγματοποίησαν συμβολική κατάληψη στο κτίριο της ΕΤΕ στη συμβολή των οδών Αθηνάς και Ευριπίδου στην Αθήνα.
Οι συνταξιούχοι της ΕΤΕ απαιτούν τη συνέχιση της καταβολής της επικουρικής τους σύνταξης που διακόπηκε το Νοέμβριο του 2017. Μάλιστα η διακοπή της καταβολής της επικουρικής σύνταξης της ΕΤΕ έχει γίνει με την αιτιολογία ότι οι πόροι της τράπεζας δεν επαρκούν. Στις συνθήκες λιτότητας που διαμόρφωσαν οι μνημονιακές συμφωνίες που εξακολουθεί να εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το κόψιμο της επικουρικής σύνταξης για 16.500 εργαζόμενους κάνει εξαιρετικά δύσκολη τη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους.
Το εντελώς παράδοξο βέβαια είναι ότι η διοίκηση της ΕΤΕ συνεχίζει να παρακρατεί από 5000 σημερινούς εργαζόμενους σε αυτήν τις εισφορές τους προς το επικουρικό ταμείο. Την ίδια ώρα που η ίδια έχει σταματήσει να καταβάλλει το μερίδιό της ως εργοδότης στο λογαριασμό επικούρησης (ΛΕΠΕΤΕ) και που είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δεν καταβάλλονται οι αντίστοιχες συντάξεις στους συνταξιούχους της ΕΤΕ.
Κυβέρνηση και ΕΕ στους οποίους απευθύνθηκαν οι συνταξιούχοι κάνουν ότι δεν βλέπουν την πρωτοφανή ληστεία σε βάρος τους, καθώς τα χρήματα που απαιτούν είναι εισφορές που έγιναν από τους μισθούς τους και έμπαιναν στο ΛΕΠΕΤΕ από το 1949 και μετά. Δεν πρόκειται δηλαδή για ποσό χρηματοδοτούμενο από το κράτος. Είναι μια «ληστεία» για την οποία η διοίκηση της ΕΤΕ θα έπρεπε να απολογηθεί δημόσια και να δείξει πού πήγαν και χάθηκαν τα χρήματα που 70 χρόνια παρακρατήθηκαν από τους εργαζόμενους. 
Οι συνταξιούχοι της ΕΤΕ επί έναν χρόνο βρίσκονται στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι και απαιτώντας το αυτονόητο. Να τους δοθούν τα χρήματά τους από το σημείο που σταμάτησαν, το Νοέμβρη του 2017 και μετά.