Το μνημόνιο προσπαθεί να κρυφτεί στις λεπτομέρειες

Π αραφράζοντας τη γνωστή φράση (ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες) εμείς που θέλουμε να αναλύσουμε διαλεκτικά χωρίς θεό και διάβολο ας διαβάσουμε την είδηση: 
Από 1.1.2019 καταργείται ο προληπτικός έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου στις δαπάνες και των νοσοκομείων.
Χρήσιμη μια ματιά σε αυτή καθαυτή τη νομική διάταξη όπως την παρουσιάζει η αιτιολογική έκθεση του νόμου 4337/2015:
«Με την προτεινόμενη διάταξη τροποποιείται η υποπερίπτωση αα’ της περίπτωσης α’ του άρθρου 31 προκειμένου να καταστεί δυνατή η κατάργηση από 1.1.2017 του προληπτικού ελέγχου που ασκεί το Ελεγκτικό Συνέδριο στις δαπάνες του Κράτους και από 1.1.2019 στις δαπάνες των λοιπών φορέων. Η τροποποίηση αυτή εντάσσεται σε μια ευρύτερη στροφή παραδείγματος που συντελείται στο πεδίο του ελέγχου των δημοσίων δαπανών και στοχεύει στην απλοποίηση και ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς του, με μετατόπιση της έμφασης στους κατασταλτικούς ελέγχους, προκειμένου αφενός να μην δημιουργούνται καθυστερήσεις και προσκόμματα στην εξόφληση των δημοσίων δαπανών και αφετέρου να ενισχύεται η διαφάνεια και η λογοδοσία των οργάνων που είναι επιφορτισμένα με τη διενέργεια των πληρωμών».
Αυθόρμητη αντίδραση (τη λες και κοινωνικό αυτοματισμό): πρόκειται για μια είδηση ειδικότερου συντεχνιακού ενδιαφέροντος των προνομιούχων εργαζόμενων του Δημοσίου που αντιστέκονται στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.
Μια προσεκτικότερη ματιά: ένα σοβαρό θέμα αυτό της διαχείρισης του δημόσιου χρήματος ρυθμίζεται με τροπολογία του νομικού πλαισίου με κατά παρέκκλιση εφαρμογής κανόνων. Ολοφάνερα συνεχίζεται η πρακτική της κακής νομοθέτησης, η διαιώνιση κυκεώνα διατάξεων χωρίς κωδικοποίηση. Τα μεγάλα λόγια για αλλαγή παραδείγματος δεν οδηγούν σε ορθολογική προσέγγιση. Αντίθετα εντάσσεται στην αντιδραστική μεταρρύθμιση που είναι σε εξέλιξη στη δημόσια διοίκηση στη χώρα μας, αναδεικνύεται και με τη συμπερίληψη της διάταξης σε νόμο με τον εύγλωττο τίτλο Μέτρα για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων (δηλαδή υποχρεώσεις λόγω μνημονίων).
Η συνδικαλιστική αντίδραση με έντονα συντεχνιακό πνεύμα μη διαταραχής του μικρόκοσμου των διοικητικών υπαλλήλων:  Διαβάζουμε στην ανακοίνωση της ΠΟΕΔΗΝ: «Οι Διοικητικοί υπάλληλοι των Νοσοκομείων είναι αναστατωμένοι. Φοβούνται να αναλάβουν τέτοια ευθύνη». Διατυπώνεται το αίτημα επιστροφής στο προηγούμενο καθεστώς του προληπτικού ελέγχου από την «Ανεξάρτητη Δικαστική Αρχή» χωρίς ούτε νύξη στα θέματα δυσλειτουργίας, γραφειοκρατικών αγκυλώσεων που τροφοδοτούσαν την απαξίωση του εθνικού συστήματος υγείας και τη διαφθορά στις συναλλαγές με ιδιωτικές εταιρείες προμηθευτές. 
Το ζήτημα μοιάζει να εντάσσεται σε ένα είδος κόντρας με έντονα προσωπικά χαρακτηριστικά με τον αναπλ. υπουργό Πολάκη και στο κλίμα γενικόλογης σκανδαλολογίας εντός της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου. 
Η καταλληλότερη απάντηση τόσο σε επίπεδο εργαζομένων στον ευαίσθητο χώρο της υγείας όσο και σε άλλους κομβικούς χώρους που επηρεάζουν την καθημερινότητα κυρίως των υποτελών κοινωνικών τάξεων (εκπαίδευση, πρόνοια, ΟΤΑ) θα μπορούσε να ξεκινά από την ανάλυση της εμπειρίας των εργαζόμενων στα υπουργεία όπου η κατάργηση του προληπτικού ελέγχου και η μεταφορά της αρμοδιότητας στις διευθύνσεις οικονομικού εφαρμόζεται από 1.1.2017.
Πόσο μειώθηκαν οι καθυστερήσεις και για ποιους (λ.χ. τους προμηθευτές ή τους δικαιούχους κοινωνικών επιδομάτων). Η προχειρότητα στην εφαρμογή και η παντελής έλλειψη πόρων σε προσωπικό και μέσα (ενδεικτικά: κωδικοποίηση δαιδαλώδους νομοθεσίας, σοβαρή επιμόρφωση, σύγχρονοι ΗΥ και κατάλληλο λογισμικό) φαίνεται να λειτούργησαν ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία των κακών τεμπέληδων ευθυνόφοβων υπαλλήλων και της ανάγκης περαιτέρω ιδιωτικοποίησης σε ό,τι έχει απομείνει στο δημόσιο τομέα. Η έμφαση στους όποιους κατασταλτικούς ελέγχους δεν φαίνεται να σχετίζεται με τη μείωση της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος ενώ λειτουργεί ως εργαλείο πειθάρχησης των εργαζομένων στο Δημόσιο στην κατεύθυνση υλοποίησης των δημοσιονομικών στόχων των μνημονίων μέσω της απειλής να «τυλιχθούν σε μια κόλλα χαρτί», αν, όταν διενεργηθούν αυτοί οι έλεγχοι, έχουν αλλάξει οι ευνοούμενοι των διοικήσεων των νοσοκομείων ή της πολιτικής ηγεσίας ΟΤΑ, των υπουργείων κ.λπ.
Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να αντιληφθεί χωρίς όμως να κολακεύσει την αυθόρμητη αντίδραση τόσο των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα που αποφεύγουν τη συμμετοχή σε επιτροπές διενέργειας διαγωνισμών, αγορών, αλλά και κυρίως των επισφαλώς εργαζόμενων και των ανέργων που συνωστίζονται για παροχή ολοένα και πιο υποβαθμισμένων υπηρεσιών υγείας, πρόνοιας, παιδείας.