Το Νοσοκομείο Ζακύνθου σε κομβικό σημείο

Το ολοκληρωμένο υπερσύγχρονο νοσοκομείο παραδόθηκε προς χρήση με απαίτηση των εργαζομένων του και της τοπικής κοινωνίας, όταν οι προηγούμενοι κυβερνώντες δεν είχαν προλάβει και οι επόμενοι φύλαγαν τα εγκαίνιά του για δικό τους πολιτικό όφελος, μεταξύ των βουλευτικών εκλογών του Μάη και του Ιούνη του 2012. [...] 
Έκτοτε πέρασαν έξη χρόνια, το νέο νοσοκομείο αναπτύχθηκε και πρόσφερε σε ντόπιους και ξένους σημαντικά αναβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας. Όμως στα χρόνια των μνημονίων η χρηματοδότησή του καθηλώθηκε στα επίπεδα του παλιού και η στελέχωσή του φτώχυνε τόσο, που σήμερα υπηρετούν μόνο 55% των προβλεπόμενων από τον οργανισμό γιατρών, μόνο το 38% των αντίστοιχων νοσηλευτών, μόνο το 50% των διοικητικών που απαιτούνται, ενώ οι βοηθητικές υπηρεσίες (καθαρισμός, σίτιση, ιματισμός κ.ά.) περιορίστηκαν σε δύο, έναν ή κανέναν εργαζόμενο. 
Η κρίση στα χειρουργεία ανέδειξε, σε ό,τι αφορά τη Διοίκηση και την προϊστάμενη αρχή της, την τραγική αυθαιρεσία και την απαξίωση της λειτουργίας συλλογικών οργάνων όπως το Επιστημονικό συμβούλιο, το σύλλογο εργαζομένων ή ακόμα και της αρμόδιας επιστημονικής επιτροπής που το υπουργείο είχε ορίσει για τη διερεύνηση του προβλήματος. Επίσης αναδείχτηκε η σημασία της ύπαρξης συμβάσεων συντήρησης και τακτικού ελέγχου του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού που όμως ακόμα δεν μπορούν να προχωρήσουν λόγω της απελπιστικής στενότητας του προϋπολογισμού του ιδρύματος.
Να σημειωθεί ότι ακόμα και τα κονδύλια για επικουρικό προσωπικό έχουν όχι μόνο μειωθεί, αλλά και συχνά χρησιμοποιούνται για άλλες επείγουσες και ανελαστικές δαπάνες, ενώ οι δαπάνες για μηνιαίες πληρωμές των εφημεριών των γιατρών έχουν μειωθεί στο μισό αυτών του 2011. [...] Και όλα αυτά όταν έχει αυξηθεί η ανάγκη παροχής υπηρεσιών, γιατί έχει τουλάχιστο αυξηθεί κατά 30% η τουριστική κίνηση στο νησί τα τελευταία 5 χρόνια, ενώ παράλληλα στο νοσοκομείο αυξήθηκε η προσέλευση του ντόπιου πληθυσμού, που αδυνατεί πια να ανταποκριθεί σε ιδιωτικές δαπάνες υγείας.
Όμως, αν η υποστελέχωση είναι ένα πρόβλημα, φαίνεται ότι ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι εδώ και δύο χρόνια η εθελούσια αποχώρηση γιατρών, που επικαλούνται οικονομική δυσπραγία, φόρτο δουλειάς που τους οδηγεί σε «ηθική και σωματική εξάντληση» και αυτά σε ένα περιβάλλον δυναμιτισμένο από την πρόσφατη κρίση στα χειρουργεία και τη διοίκηση να βρίσκεται απέναντι, με πειθαρχικές διώξεις και προκλητικές ποινές και πάντως όχι σε συνεννόηση και συνεργασία με τους εργαζόμενους. Έτσι είχαμε την αποχώρηση οκτώ συνολικά γιατρών τα τελευταία δύο χρόνια, ανάμεσα στους οποίους ήταν και οι τέσσερεις παιδίατροι, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε αδιέξοδο η λειτουργία της παιδιατρικής κλινικής, με αβέβαιο ακόμα το αν και με πόσους γιατρούς θα γίνει κατορθωτό να ξαναλειτουργήσει. Έτσι έμεινε το αναισθησιολογικό τμήμα με μόνο δύο αναισθησιολόγους, δηλαδή ακάλυπτο από εφημερεύοντες για 10 ημέρες το μήνα, ενώ η μονάδα τεχνητού νεφρού παραμένει με δύο νεφρολόγους εδώ και 20 έτη, όταν ήταν 10 τότε οι αιμοκαθαρόμενοι, αλλά και όταν έγιναν 25 τα τελευταία χρόνια. Όμως και σήμερα που ξεπερνούν τους 30 οι αιμοκαθαρόμενοι, με τα νέα περιστατικά να μην δύνανται πλέον να εξυπηρετούνται, παραμένουν ακόμα δύο οι νεφρολόγοι, με άμεση ανάγκη για άλλους δύο τουλάχιστον. 
[...]  Οι πρόσφατοι θάνατοι συμπολιτών μας, που στάθηκε αδύνατο να διακομιστούν για πάνω από μία εβδομάδα σε ΜΕΘ λόγω ανυπαρξίας ελεύθερης θέσης, έχουν βέβαια θορυβήσει την κοινωνία και προβληματίσει τη διοίκηση και το υπουργείο, όμως καθόλου λόγος δε γίνεται, ακόμα και τώρα, για μια γενναία απόφαση εκκίνησης της πλήρους εξοπλισμένης μονάδας στο νοσοκομείο Ζακύνθου.
Και επειδή η φιλολογία περί της ΜΕΘ που «η κυβέρνηση θέλει να ανοίξει», αλλά «δεν βρίσκονται γιατροί» καλά κρατεί, θα πρέπει να πούμε ότι αυτό που λείπει είναι η πολιτική απόφαση να εξασφαλιστούν το σύνολο των προϋποθέσεων για τη δημιουργία ΜΕΘ που σε στελέχωση, χρηματοδότηση και οργάνωση ισοδυναμεί με εκείνη μιας μεγάλης κλινικής με ιδιαίτερα απαιτητικά επιστημονικά standars και πολύ μεγάλη αυστηρότητα στην τήρηση των κανόνων λειτουργίας της. 
[...] Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι όσο απαραίτητοι είναι οι εξειδικευμένοι γιατροί, που πρέπει να εργάζονται τουλάχιστον ένας ανά κρεβάτι ΜΕΘ (5), άλλο τόσο απαραίτητη είναι η νοσηλευτική της στελέχωση με τουλάχιστον 2 ή 3 εργαζόμενους ανά κρεβάτι νοσηλείας (12-15). Η τελευταία όμως προϋπόθεση λειτούργησε απαγορευτικά στην προοπτική εκκίνησης ΜΕΘ, δεδομένης της τραγικής υποστελέχωσης σε νοσηλευτικό προσωπικό που ήδη στις υπάρχουσες κλινικές λειτουργεί συχνά κάτω από τα όρια ασφάλειας με τεράστια προβλήματα στη λήψη αδειών και ρεπό. 
Είναι καιρός λοιπόν να αφήσουμε την κλαψούρα και το μοιρολόι ένθεν και ένθεν. Η κοινωνία να απαιτήσει ό,τι δικαιούται και ό,τι δεν θα της χαρίσουν, αν δεν το διεκδικήσει. Η διοίκηση του νοσοκομείου να εκκινήσει διαδικασία νέων προκηρύξεων, παράλληλα γιατρών και νοσηλευτών, εξειδικευμένων σε λειτουργία ΜΕΘ, αλλά και με ειδικά επιστημονικά και οικονομικά κίνητρα, αξιοποιώντας τόσο το «δυσπρόσιτο και νησιωτικό» του χαρακτήρα του νησιού μας, όσο και την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» στην οποία βρισκόμαστε λόγω σεισμών, ώστε οι γιατροί που θα προσληφθούν και που πιθανά θα προέρχονται εκτός Ζακύνθου να μείνουν και να εργαστούν στο νησί και αν κάποτε φύγουν, να βρεθούν με αυξημένα προσόντα για τη διεκδίκηση της επόμενης θέσης προτίμησής τους. Η κυβέρνηση να αποφασίσει μια γενναία και μόνιμη αύξηση του προϋπολογισμού του νοσοκομείου Ζακύνθου όχι μόνο για να λειτουργήσει επιτέλους η ΜΕΘ, αλλά και ο μαστογράφος, η μέτρηση οστικής πυκνότητας και το παθολογοανατομικό εργαστήριο, αλλά και να υποστηριχθεί οικονομικά και στελεχικά η ζωτικής σημασίας λειτουργία τμημάτων και κλινικών, να σταματήσει η «αιμορραγία» σε γιατρούς που αποχωρούν και να λειτουργήσει ξανά το νέο νοσοκομείο Ζακύνθου όπως ο σχεδιασμός του προβλέπει και όπως οι ανάγκες της κοινωνίας του νησιού το απαιτούν.