Το αίτημα για «μαζικούς διορισμούς ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους δήμους, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες» μαζί με την «εδώ και τώρα μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων» είναι ζήτημα απολύτως κομβικό για ολόκληρη την κοινωνία, τόσο από την πλευρά των εργαζομένων, για την παύση της εργασιακής «ζούγκλας», όσο και από την πλευρά της χρήσης του δημοσίων υπηρεσιών, που η διάλυση και η κακή τους κατάσταση πλήττουν ακόμη περισσότερο τις εργαζόμενες τάξεις που τις έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης και φτώχειας.
Ημερ.Δημοσίευσης
Η διεκδίκηση αυτών των απαιτήσεων με πανδημοσιοϋπαλληλικές κινητοποιήσεις μπορεί πραγματικά να ανοίξει το δρόμο της αντιστροφής των μνημονίων, να επαναφέρει σε ρυθμό αγώνα ολόκληρο το κίνημα και να ανακουφίσει εκατομμύρια ανθρώπους, βελτιώνοντας τη ζωή και τη δουλειά τους.
Ακόμα καλύτερα αποτελέσματα για το σύνολο της εργατικής τάξης μπορούν να κερδηθούν αν υπάρξει μια «σημαντική πρωτοβουλία που θα αποτελεί βήμα κλιμάκωσης και ώθησης του αγώνα για την ικανοποίηση του παλλαϊκού αιτήματος για μόνιμη και σταθερή δουλειά». Και κυρίως επειδή θα «αποτελεί συνέχεια των αγώνων του δημοσίων υπαλλήλων που έγιναν τα τελευταία χρόνια, από τους μαζικούς και μαχητικούς αγώνες των συμβασιούχων των ΟΤΑ το καλοκαίρι του 2017, έως τον αγώνα των συμβασιούχων-επικουρικών στα νοσοκομεία και την πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση χιλιάδων εκπαιδευτικών –αναπληρωτών και μόνιμων– που πέρασαν το μήνυμα του ανυποχώρητου αγώνα».
Τα αιτήματα και οι διατυπώσεις σε εισαγωγικά προέρχονται από την πρόταση του ΠΑΜΕ για απογευματινό πανδημοσιοϋπαλληλικό συλλαλητήριο στις 12 Φλεβάρη, με αντιγραφή από τον «Ριζοσπάστη» (2-3 Φλεβάρη).
Συμπυκνώνονται στη διεκδίκηση της «άρσης της συνταγματικής απαγόρευσης για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων», με την απαλοιφή του άρθρου 103 του Συντάγματος, αφού η κυβέρνηση έχει ανοίξει τη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης, και στην κατοχύρωση της υποχρεωτικής μονιμοποίησης όλων των συμβασιούχων.
Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία, για μια ευκαιρία στην ουσία, πολλά υποσχόμενη, που προφανώς όλες οι ταξικές και αριστερές δυνάμεις με αναφορά στο εργατικό κίνημα και ανησυχία γι’ αυτό οφείλουν να την εξετάσουν με σοβαρότητα και να προβάλουν προτάσεις αξιοποίησης και μεγαλύτερης ενδυνάμωσης. Αρκεί και το ΠΑΜΕ να προτίθεται να συσπειρώσει δυνάμεις, με ειλικρινείς και ισότιμες συνεργασίες, με στόχο τη νίκη και την επανεμφάνιση της απειλής των αγώνων της εργατικής τάξης στους δρόμους.
Το πανδημοσιοϋπαλληλικό συλλαλητήριο στις 12/2 μπορεί να προταθεί και ως απεργιακό, στις μεγάλες ομοσπονδίες και την ΑΔΕΔΥ, αλλά και στα σωματεία, με πρωινή ή μεσημεριανή ώρα συγκέντρωσης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συχνά χρησιμοποιεί δικαιολογίες για την… αναβολή των φιλεργατικών πολιτικών και πράξεών της, τους νόμους, το Σύνταγμα και τα δήθεν «ανεξάρτητα» δικαστήρια. Μπορεί λοιπόν, αφού η ίδια ξεκινάει διαδικασίες αναθεώρησης του Συντάγματος, να αφαιρέσει τα αντεργατικά εμπόδια και να… λάμψει επιτέλους το αριστερό της προφίλ!
Κινητοποιήσεις εργαζομένων στα «κοινωφελή» προγράμματα της αυτοδιοίκησης
Η περίπτωση των εργαζομένων στα «κοινωφελή» προγράμματα των δήμων είναι ενδεικτική και εξοργιστική. Τριάντα χιλιάδες «ωφελούμενοι» στους δήμους, σε σύνολο 80.000 μονίμων και ΙΔΑΧ, με εργασιακή κατάσταση πολύ δυσμενέστερη από τους συναδέλφους τους. Υπάρχει ήδη Συντονιστικό Εργαζομένων στους ΟΤΑ στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, με επιτροπές αγώνα ανά δήμο, που πραγματοποίησε ήδη μια πρώτη κινητοποίηση στο υπ. Εργασίας, στις 31/1, με αιτήματα πολύ βασικά και αυτονόητα: «Ίση αμοιβή και ίσα δικαιώματα για όλους. Εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Ασφάλιση και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από την πρώτη μέρα εργασίας.
Ανθυγιεινό επίδομα σε όσους εργάζονται σε ανθυγιεινές εργασίες. Εφαρμογή των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας (ΜΑΠ, ιατρικές εξετάσεις). Καταβολή του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους εργαζόμενους μετά το τέλος του προγράμματος για όλο το διάστημα της ανεργίας. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Καμιά απόλυση».
Η κυβέρνηση, αντί να ικανοποιήσει έστω κάποια από τα αιτήματα, κατά τη συνάντησή της με εκπροσώπους των εργαζομένων, αποκάλυψε τις αληθινές προθέσεις της: «Δεν είναι βέβαιο ότι θα ισχύσει για τους εργαζόμενους στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας η αύξηση του κατώτατου μισθού». Τόσο καλά!
Στο σχετικό δελτίο Τύπου τους, οι «εκπρόσωποι των εργαζομένων τόνισαν ότι δεν τους ικανοποιούν οι απαντήσεις και θα εντείνουν τον αγώνα τους μέχρι την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.
Καλούμε όλες και όλους τους εργαζόμενους να δημιουργήσουν επιτροπές αγώνα σε κάθε δήμο, να πλαισιώσουν μαζικά το συντονιστικό και να συνεχίσουμε τον αγώνα με πνεύμα ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και την ικανοποίηση των διεκδικήσεών μας. Το συντονιστικό είναι ανοικτό σε νέες επιτροπές από δήμους».
Ο αγώνας κάθε συμβασιούχου, ειδικά στο Δημόσιο, που αποτελεί μέτρο σύγκρισης με τους ιδιώτες και ρίχνει τα επίπεδα εργασιακών σχέσεων στο σύνολο των εργαζομένων, έχει αυξημένη βαρύτητα και αφορά όλο τον εργαζόμενο πληθυσμό.
Πώς μπορεί να προχωρήσει η πανδημοσιοϋπαλληλική κινητοποίηση στις 12 Φλεβάρη;
Η κινητοποίηση στις 12/2 για «μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους» και «μαζικές προσλήψεις» πρέπει να υπάρξει, να οργανωθεί από όσο περισσότερα συνδικάτα γίνεται, να πιεστεί και η ίδια η ΑΔΕΔΥ, που πέρα από φραστικές συμφωνίες δεν κάνει απολύτως τίποτα σχετικά με το μεγάλο πρόβλημα που κατακλύζει το Δημόσιο, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με πρωτοστατούσα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και αποτελεί επείγουσα ανάγκη να οργανωθεί με τρόπο που να εμπνέει τη μαζικότερη συμμετοχή και την αλλαγή των συσχετισμών στην κοινωνία.
Το γεγονός ότι η πρωτοβουλία προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΜΕ θα μπορούσε να είναι φυσιολογικό, αφού είναι η μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς στα σωματεία και έχει τη δυνατότητα να ανοίγει ζητήματα με μεγάλη ορατότητα και επιρροή.
Βέβαια, δικαιολογημένα δημιουργεί αντανακλαστικά επιφύλαξης, καθώς το παρελθόν έχει δείξει ότι οι ισότιμες συνεργασίες δεν είναι στην πρακτική του. Και είναι λογικό να αναρωτηθεί κανείς κατά πόσο θα παραχθούν συνολικά κινηματικά αποτελέσματα υπέρ των εργαζομένων ή η αγωνία του ΠΑΜΕ θα σταματήσει στο σημείο που θα εξασφαλίσει ένταξη περισσότερου κόσμου στο οργανωμένο δυναμικό του.
Πάντως, σίγουρα δεν γίνεται να απορριφθεί η οργάνωση μιας τέτοιας πρωτοβουλίας και ακόμα περισσότερο να γίνει με σκεπτικό ανταγωνισμού μεταξύ των ταξικών κι αριστερών δυνάμεων. Τα επερχόμενα μεγάλα συνέδρια στους χώρους εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ) και υγείας (ΕΙΝΑΠ, ΟΕΝΓΕ), αλλά και το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ που πλησιάζει (τέλος του 2019), μαζί με τις εκλογικές μάχες σε όλα τα επίπεδα, έχουν ενεργοποιήσει ανταγωνιστικές λογικές στον χώρο της Αριστεράς, με όριο, δυστυχώς, την προσέλκυση ψήφων και όχι την πολυπόθητη κινηματική ανάκαμψη.
Η κινητοποίηση στις 12 Φλεβάρη για τη δική μας αριστερά και ταξική προσέγγιση είναι ευκαιρία συνολικής παρέμβασης του κινήματος στο μέγα και φλέγον θέμα της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών και της τραγικής κατάστασης των όλο και πιο ελαστικών εργασιακών σχέσεων, χωρίς μισθό-ασφάλιση-δικαιώματα στο ίδιο το Δημόσιο. Και έτσι θα την αντιμετωπίσουμε, προσπαθώντας να της δώσουμε ενωτικά, δυναμικά και συσπειρωτικά κινηματικά χαρακτηριστικά!